ABSDF ေတာင္ပိုင္းစခန္းတြင္ တပ္မေတာ္ေထာက္လွမ္းေရးမွဟုစြပ္စြဲကာ ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ျခင္းခံခဲ့ရသူ ကိုစိုးလင္းႏွင့္ေတြ႕ဆံုျခင္း)
ကိုမင္းလြင္၊ ကိုစိုးလင္း(အနကလ)ႏွင့္ ကိုဇာနည္ေအာင္တို႔ကို Eleven Media Group ၏ ၁၁-၁၁-၁၁ (၁) ေျခာက္လံုး ဆံုသည့္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္ ဂုဏ္ျပဳဆုေတာင္းပြဲ အခမ္းအနားတြင္ ေတြ႔ရစဥ္
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ျပည္သူ႔အေရေတာ္ပံုႀကီးအၿပီးတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံနယ္စပ္စခန္းမ်ားရွိ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ရွိရာသို႔ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား ၎တို႔၏ႏိုင္ငံေရးယံုၾကည္ခ်က္ကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ သြားေရာက္ခဲ့မႈ မ်ားရွိခဲ့ပါသည္။ ABSDF ဆိုသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသာမ်ားဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦးကို ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး ဒီမိုကေရစီရရွိရန္ ႀကဳိးပမ္းခဲ့ၾကသည္။ ထိုကဲ့သို႔ႀကဳိးပမ္းေနစဥ္ ကခ်င္ျပည္နယ္ ၀ိုင္းေမာ္ၿမဳိ႕နယ္ ပါေဂ်ာင္ေဒသ၌ ေက်ာင္းသား အခ်င္းခ်င္း တပ္မေတာ္ေထာက္လွမ္းေရးမွဟုစြပ္စြဲကာညွင္းပန္းသတ္ျဖတ္ခဲ့မႈျဖစ္စဥ္မ်ားေပၚေပါက္ခဲ့ပါသည္။ အဆိုပါစြပ္စြဲသတ္ျဖတ္မႈမွာ ေျမာက္ပိုင္းေဒသဟုေခၚတြင္ေနသည့္ ပါေဂ်ာင္ေဒသမွသည္ ေတာင္ပိုင္းဟု ေခၚ သည့္ မာနယ္ပေလာေဒသသို႔ပါ ကူးစက္သြားခဲ့သည္။ ေျမာက္ပိုင္းေဒသမွ ႏွိပ္စက္သတ္ျဖတ္မႈမ်ားႏွင့္ ပတ္ သက္ၿပီး ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ကာလေက်ာ္လြန္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ႐ႈေထာင့္အသီးသီးမွေျပာဆိုမႈမ်ားေပၚထြက္လာခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေျမာက္ပိုင္းေဒသမွ ဗဟိုညီလာခံတက္ေရာက္ရန္ ေတာင္ပိုင္းေဒသသို႔သြားေရာက္ရင္း ေထာက္ လွမ္းေရးဟူေသာစြပ္စြဲခ်က္ျဖင့္ ဖမ္းဆီးခံရကာ စစ္ေဆးႏွိပ္စက္ခံရၿပီး ABSDF စစ္ေကာ္မတီ၏ ေထာင္ဒဏ္ ၁၀ ႏွစ္အျပစ္ေပးျခင္းခံခဲ့ရသူ ကိုစိုးလင္းႏွင့္ေတြ႕ဆံုၿပီး ထိုစဥ္ကၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကိုေမးျမန္းခဲ့ သည္မ်ားအား ျပန္လည္တင္ျပအပ္ပါသည္။
ေမး - ၈၈ အေရးအခင္းအၿပီးမွာ နယ္စပ္ကိုဘယ္လိုေရာက္သြားခဲ့တာလဲဆိုတာက စၿပီးရွင္းျပေပးပါလား
ေျဖ - ၈၈ ကာလမွာတုန္းကေတာ့ မႏၱေလးသပိတ္တပ္ေပါင္းစုမွာပါခဲ့တာေပါ့။ အဲဒီမွာ သပိတ္တပ္ေပါင္းစုရဲ႕ လံုျခံဳေရးကို စက္မႈေက်ာင္းသားေတြကတာ၀န္ယူရတယ္။ အာဏာသိမ္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ လူႀကီးေတြက အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရးတပ္ေပါင္းစုပါတီ၊ သံဃာေတြက သံဂၢသမၼဂီဆိုၿပီးေျပာင္းသြားၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့ မႏၱေလးမွာရွိတဲ့တစ္ျခားေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ေပါင္းၿပီး အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေက်ာင္းသားလူ ငယ္ဆိုၿပီး အဖြဲ႕ ဖြဲ႕လိုက္တယ္။ အဲဒီလိုဖြဲ႕ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီေခတ္ကေခတ္စားတဲ့အေတြးအေခၚအတိုင္းပဲ လက္နက္ကိုင္အစိုးရကို လက္နက္ကိုင္ၿပီးတိုက္မွရမယ္ဆိုတဲ့အေတြးအေခၚနဲ႔ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ေတြနဲ႔ဆက္ သြယ္တယ္။ ေျမာက္ပိုင္းမွာရွိတဲ့ ကခ်င္နဲ႔ဆက္သြယ္တာေပါ့။ လုပ္ရင္း လုပ္ရင္းနဲ႔ ၿမဳိ႕ေပၚမွာဘယ္လိုမွေနလို႔မရ ေတာ့တဲ့အတြက္ ေျမာက္ပိုင္းကိုေရာက္သြားတယ္။
ေမး - အစ္ကိုတို႔ေျမာက္ပိုင္းကိုေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္က အဲဒီမွာအေျခအေန ဘယ္လိုရွိသလဲ။
ေျဖ - ေျမာက္ပိုင္းကိုေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ကခ်င္ေကာ္မတီနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြၾကားမွာ အဖုအထစ္ေလး ေတြရွိေနတယ္။ ေက်ာင္းသားအင္အားက ၂၀၀ ေလာက္ေရာက္ေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္က အပတ္စဥ္(၅)။ အပတ္စဥ္ ၁ နဲ႔ ၂ ကို KIA က သင္တန္းေပးတယ္။ အပတ္စဥ္ ၃ ကေနစၿပီး ေက်ာင္းသားေတြက သင္တန္းေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သံေခ်ာင္းတို႔ မ်ဳိး၀င္းတို႔ ေရာက္ေနၿပီ။ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္နဲ႔ ေအာင္ႏိုင္က ကၽြန္ေတာ့္ ထက္တစ္လ ေလာက္ေစာတယ္။ မ်ဳိး၀င္တို႔ပါတဲ့ ကခ်င္ေကာ္မတီကို အပတ္စဥ္ ၅ က ေက်ာင္းသားငါးေယာက္ ကဦးေဆာင္ၿပီး အတိုက္အခံျပဳရာကစၿပီး ျပႆနာျဖစ္တယ္။ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္တာလဲဆိုေတာ့ တပ္တြင္းဒီမိုက ေရစီမရွိလို႔။ အာဏာရွင္ဆန္ဆန္အုပ္ခ်ဳပ္တာကို ေက်ာင္းသားေတြက မႀကဳိက္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္မယ္ဆိုၿပီး ေကာ္မတီဖြဲ႔တယ္။ မ်ဳိး၀င္းဆိုတာ စက္မႈေက်ာင္းသား။ စတုတၳႏွစ္ Mining က။ မိုးၫွင္းၿမိဳ႕နယ္ နမားက။ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲအမ်ားဆံုးရတဲ့သူေတြနဲ႔ ေကာ္မတီဖြဲ႕မယ္ဆိုၿပီး တပ္ရင္းအသီးသီးကိုလွည့္ၿပီး ဆႏၵမဲေကာက္တယ္။ မဲအမ်ားဆံုးရတာကေတာ့ သံေခ်ာင္းနဲ႔လဆိုင္းပဲ။ မဲအမ်ားဆံုးရတဲ့သူေတြကို စဥ္လိုက္တဲ့ အခါမွာ မ်ဳိး၀င္းပါမလာဘူး။ ျပႆနာက ဘာလဲဆိုေတာ့ ေနာက္ေရာက္တဲ့လူေတြရဲ႕ သေဘာထားႀကီးမႈေပါ့။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ၾကရင္ ကိုယ့္လည္ပင္းကိုယ္ ႀကဳိးကြင္းျပန္စြပ္မယ့္အလုပ္မိခဲ့ၾကတယ္။ ဘာလုပ္မိလဲဆိုေတာ့ အရင္ ေကာ္မတီမွာ တကယ္အလုပ္ လုပ္ခဲ့တာက မ်ဳိး၀င္းပဲ။ ေနာက္ဖြဲ႔တဲ့အဖြဲ႔မွာ မ်ဳိး၀င္းပါမလားဘူးဆိုရင္ အရင္အဖြဲ႔ ေတြနဲ႔ျပႆနာတက္မွာစိုးလို႔ မ်ဳိး၀င္ကို ပါေစခ်င္ၾကတယ္။ မဲပိုရတဲ့ ဘဂ်မ္းဆိုတဲ့သူက ကၽြန္ေတာ္က ေကာ္မတီ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ စစ္ပဲတိုက္ခ်င္တာဆိုေတာ့ မ်ဳိး၀င္းကို ဆြဲတင္လိုက္တာေပါ့။ ဥကၠ႒က ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ဒု- ဥကၠ႒(၁)က သံေခ်ာင္း၊ ဒု-ဥကၠ႒(၂)က အရင္ ဥကၠ႒ေဟာင္း ေက်ာ္ေက်ာ္၊ တပ္ရင္း ၄၀၁ က အတြင္းေရမွဴး ကို သံလြင္ကို ထားလိုက္တယ္။ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးက ကိုေအာင္ႏိုင္ကိုခန္႔လိုက္တယ္။ တြဲဖက္အတြင္းေရး မွဴး(၁)က ကိုလဆိုင္းကိုထားတယ္ တြဲဖက္အတြင္းေရးမွဴး(၂)ကို ကိုမ်ဳိး၀င္း။ ေနာက္ေရာက္လာတဲ့သူေတြက နယ္ေတြဘာေတြဆင္းၿပီး စည္း႐ံုးေရးေကာင္းတဲ့အခါက်ေတာ့ အဖြဲ႕အစည္းက အင္အားႀကီးလာတယ္။ အဲဒီမွာ မ်ဳိး၀င္းက ဒီလူေလးနဲ႔ေတာင္ သူျပဳတ္က်ခဲ့တာ ဒီ့ထက္အင္အားႀကီးလာရင္ သူ႔ေနရာေပ်ာက္သြားမွာကို ေၾကာက္တယ္။ ဘယ္လို လူေတြကို ရွင္းရမလဲဆိုတာ စၿပီးစဥ္းစားလာတယ္။ သူ႔ရဲ႕အက်င့္က အဲဒီအတိုင္းပဲ။ ကခ်င္ေကာ္မတီမွာတုန္းကလဲ သူထက္အင္အားႀကီးသူကို ခြဲပစ္တယ္။ ဒီအဖြဲ႔မွာ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို ၿဖဳိမွရမယ္ ဆိုတာ သူသိတယ္။ ဘယ္လိုလုပ္သလဲဆိုေတာ့ ေကာ္မတီ၀င္ျဖစ္ရင္ အားလံုးစစ္သင္တန္းတက္ရ တယ္။ အဲဒီမွာအပတ္စဥ္(၆)တက္ေနရင္း တစ္ညေန ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေအာင္ႏိုင္ ေခ်ာင္းေဘးမွာလမ္းေလွ်ာက္ ေနခိုက္ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္က ေထာက္လွမ္းေရးဆိုၿပီး ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္ေျပာသံၾကားလိုက္ရတယ္။ အဲဒီရဲေဘာ္က ရဲေဘာ္ ေအာင္ဘို။ အဲဒီစကားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အျပင္ ေဇာ္ေဇာ္မင္းဆိုတဲ့ တစ္ေယာက္လည္းၾကားတယ္။ သူက မ်ဳိး၀င္းရဲ႕လူ။ ေစာေစာက ေျပာတဲ့ရဲေဘာ္က ဘယ္သူလဲ၊ ဘယ္က လဲေမးေတာ့ သင္တန္းဌာနစားဖို ေဆာင္က ထမင္းခ်က္၊စားဖိုးမႈးတဲ့။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္က ေအာင္ႏိုင္ ဒီအတိုင္း ေနလို႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ အစ္ကိုႀကီး(ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္)ကိုေတာ့ တိုက္ခိုက္ေနၿပီ။ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ သြားေျပာ မွ ရမယ္ဆိုၿပီး သင္တန္းမွဴးကိုသြားေျပာတယ္။ အခုလိုစကားသံေတြထြက္လာတာဟာ အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ မေကာင္းဘူး။ ကိုယ့္လူကိုယ္ထိန္းပါလို႔ေျပာခဲ့တယ္။ သူ႔ကို သိပ္မယံုတာနဲ႔ မ်ဳိး၀င္းကို ဆင္းလာခဲ့ ေျပာစရာရွိလို႔ ဆိုၿပီး သူ႔မိန္းမကေနတဆင့္ လွမ္းမွာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မ်ဳိး၀င္းက ေနာ္ဒါဘန္ေရာက္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က မ်ဳိး၀င္း ဒီစကားသံေတာ့ ထြက္လာတယ္။ မင္းလည္းထိန္းပါ။ မဟာမိတ္စနက္မ်ားပါသလားမသိဘူးလားလို႔ ေတာင္ေျပာမိပါေသးတယ္။ သူက အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက ၾကံေနၿပီ။ သူကစခန္းမွာရွိတဲ့လူေတြကို လူစုခြဲေနၿပီ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ABSDF ဗဟိုက တတိယအႀကိမ္ညီလာခံေခၚမယ္။ ကိုယ္စားလွယ္တစ္ေယာက္ရွာပါဆိုၿပီး ေၾကး နန္း၀င္လာတယ္။ အဲဒီမွာ မ်ဳိး၀င္းနဲ႔သံေခ်ာင္းက ကိုစိုးလင္းသြားသင့္ပါတယ္ဆိုၿပီး ေထာက္ခံၾကတယ္။ သူတို႔က ဒီလိုေျပာတဲ့အခါမွာ က်န္တဲ့ေကာ္မတီ၀င္ေတြကလည္း ကိုစိုးလင္းဆိုရင္သင့္ေတာ္ပါတယ္ဆိုၿပီး ၀ိုင္းေထာက္ခံ ၾကတယ္။ သံေခ်ာင္းနဲ႔ မ်ဳိး၀င္းက တကယ္ေတာ့ လက္၀ါးခ်င္း႐ိုက္ၿပီးသား။ သံေခ်ာင္းကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို မ်က္စိစပါးေမႊးစူးေနတာ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ ရဲ႕တပ္မွဴးေတြနဲ႔ရင္းႏွီးလို႔။ အပတ္စဥ္(၆)က စၿပီး ကၽြန္ေတာ္က သင္တန္းသားေတြကို ႏိုင္ငံေရးလက္ခ်ာေပးရတယ္။ အပတ္စဥ္(၆)ေရွ႕ကဟာေတြက မသင္ ေပးလိုက္ရတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္က တပ္မွဴးေတြေရာက္လာရင္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အယူအဆ က ႏိုင္ငံေရးအယူအဆကို တပ္မွဴးေတြဆီပို႔ႏိုင္ရင္ သူ႔လက္ေအာက္က တပ္သားေတြဆီပ်ံ႕မွာပဲဆိုၿပီး တပ္မွဴး ေတြနဲ႔စကားေျပာတာ။ သံေခ်ာင္းက အဲဒါကိုမေက်နပ္ဘူး။ ႏိုင္ငံေရးမွဴး တပ္ကိုဘာလို႔စည္း႐ံုးေနတာလဲဆိုၿပီး အျမင္ရွိတယ္။ မ်ဳိး၀င္းက ဗဟိုေကာ္မတီကိုၿဖဳိမယ္ဆိုရင္ စိုးလင္း မရွိမွျဖစ္မွာဆိုၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တိုင္ပင္ၿပီး ဗဟိုကိုပို႔တာ။ အဲဒါကို ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇန္န၀ါရီမွေထာင္ကလြတ္လာတဲ့ ေစာသက္ထြန္းဆီက သိရတာ။ သူက သာယာ ၀တီေထာင္မွာ သံေခ်ာင္းနဲ႔ ၆ ႏွစ္ေလာက္ေနလာခဲ့တာ။ မ်ဳိး၀င္းက တစ္ခုခုရွင္းခ်င္ရင္ ဗဟိုမွာ႐ံုခါၿပီးေတာ့ ရွင္း တဲ့အက်င့္ရွိတယ္။
ေမး - ပါေဂ်ာင္စခန္းမွာ အခ်င္းခ်င္းရက္ရက္စက္စက္သတ္ျဖတ္မႈေတြျဖစ္တဲ့အခ်ိန္က အဲဒီစခန္းမွာ ကိုစိုးလင္း ရွိေနသလား။
ေျဖ - အဲဒီအခ်ိန္က ပါေဂ်ာင္မွာ ကၽြန္ေတာ္မရွိဘူး။ ABSDF ဗဟိုက ညီလာခံလုပ္ဖို႔ ေျမာက္ပိုင္းက ကိုယ္စား လွယ္ေတြေခၚလို႔ ၁၉၉၀ ႏွစ္ကုန္ေလာက္မွာ မာနယ္ပေလာကိုသြားရတယ္။ ၉၁ ဧၿပီေလာက္မွာ မာနယ္ပေလာ ကိုေရာက္တယ္။ ညီလာခံက ဇြန္မွာက်င္းပမယ္လို႔ေျပာေပမယ့္ အေျခအေနအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္မက်င္း ပႏိုင္ေသးဘူး။ ၾသဂုတ္ေလာက္မွာ က်င္းပႏိုင္ေလာက္တယ္ေျပာလို႔ အားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မာနယ္ပေလာကစခန္း ေတြရဲ႕အေျခအေနကိုေလ့လာျဖစ္တယ္။ ေျမာက္ပိုင္းကိုျပန္ေရာက္ရင္ ဒီစခန္းေတြရဲ႕အားသားခ်က္ကိုျပန္ၿပီ အသံုးခ်ရေအာင္လို႔ စခန္းေတြအားလံုးကိုလွည့္တယ္။ ညီလာခံက ၾသဂုတ္ ၁၁ လားမသိဘူး စျဖစ္တယ္။ ႏွစ္ပတ္လည္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္က ေျမာက္ပိုင္းမွာ ဖမ္းေတာ့ဖမ္းေနၿပီ။ ဗဟိုက မသိရေသးဘူး။
ေမး - မာနယ္ပေလာမွာ ညီလာခံတက္ရင္း ေထာက္လွမ္းေရးဆိုၿပီး ဘယ္လိုအဖမ္းခံလိုက္ရတာလဲ။
ေျဖ - ညီလာခံ တက္ရင္းတက္ရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အုပ္စုႏွစ္စုကအၿပိဳင္စည္း႐ံုးၾကတာ။ ကိုမိုးသီးရဲ႕အုပ္စုနဲ႔ ကိုႏိုင္ေအာင္ အုပ္စုေပါ့။ ကိုမိုးသီးဇြန္အုပ္စုမွာ အမာခံဘယ္သူရွိလဲဆိုေတာ့ ေအာင္သူၿငိမ္း( အခု ဗဟုအဖြဲ႕)၊ ေနာက္ ေအာင္သူ၊ ကိုေဌးေအာင္( အခုကယန္းျပည္သစ္ပါတီမွာ ဗိုလ္မွဴးေစာလြင္ဆိုၿပီးျဖစ္ေနတဲ့သူ)။ သူတို႔က မိုးသီး ရဲ႕အမာခံေတြ။ သူတို႔ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔မင္းသမီးစခန္းကလူေတြကို စည္း႐ံုးတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အဲဒီစခန္းႏွစ္ခုက အင္အားေကာင္းေတာ့ မဲမ်ားလို႔စည္း႐ံုးတယ္။ ကိုႏိုင္ေအာင္ဖက္မွာ အမာခံဘယ္သူရွိလဲဆို ေတာ့ အခု DVB တာ၀န္ခံျဖစ္တဲ့ ခင္ေမာင္၀င္း၊ ေဒါက္တာေသာင္းထြန္း၊ ေဒါက္တာေက်ာ္သက္ဦး။ သူတို႔အုပ္စု ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုစည္း႐ံုးတယ္။ အဲဒီေတာ့ ညီလာခံသာတက္ေနရတယ္ ဘယ္သူမွန္တယ္ ဘယ္သူမွား တယ္ဆိုတာမသိရဘူး။ ကိုမိုးသီးကလည္းအၿပဳိင္တင္တယ္။ ႏိုင္ေအာင္ဘာေတြလုပ္တယ္။ ႏိုင္ေအာင္က ေပ်ာ့ညံ့တဲ့ေကာင္၊ ေတာ္လွန္ေရးမွာ မရွိသင့္ဘူး။ ဘာညာနဲ႔ေပါ့။ ႏိုင္ေအာင္ကလည္း ကိုမိုးသီးဇြန္ မလုပ္သင့္ တဲ့အလုပ္ကိုလုပ္တယ္။ ေတာ္လွန္ေကာ္မတီကို ဥကၠ႒အေနနဲ႔ေနာက္ကပါတယ္ ဆိုၿပီး အျပန္အလွန္စြပ္စြဲၾက တာ။ အၿပဳိင္တိုက္ၾကတာေပါ့။ ကိုႏိုင္ေအာင္ဖက္က တိုက္တာရွိေသးတယ္။ ကိုမိုးသီးဇြန္တို႔က ကြန္ျမဴနစ္ေတြ။ ေက်ာင္းသာေတြထဲမွာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြကို လက္မခံႏိုင္ဘူးဆိုၿပီးေပါ့။ မင္းသမီးစခန္းကလူေတြေရာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရာက ၾကားေနေတြ။ အဲဒီလိုတိုက္ေနရင္းနဲ႔ ေျမာက္ပိုင္းေၾကးနန္းက KNU ကို၀င္တယ္။ KNU ကလည္း လက္ရွိ ဥကၠ႒က ကိုမိုးသီးဇြန္ဆိုေတာ့ သူ႔ဆီသြားေပးလိုက္တယ္။ အမွန္က ညီလာခံလုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေကာ္မတီ ေဟာင္းက မရွိေတာ့ဘူး။ ညီလာခံက်င္းပတဲ့ေန႔မွာတာ၀န္က်တဲ့ သဘာပတိကအျမင့္ဆံုးပဲ။ ဒါေပမယ့္လည္း သူတို႔ကကိုမိုးသီးဇြန္ကိုပဲသြားေပးတယ္။ အဲဒီမွာ ကိုမိုးသီးဇြန္က ေၾကးနန္းကိုကိုင္းထားလိုက္တယ္။ ျဖစ္ခ်င္ ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က ကိုမိုးသီးနဲ႔ႏိုင္ေအာင္တို႔ အားၿပဳိင္မႈမွာ ေအာင္ႏိုင္ဖက္က နည္းနည္းအားသာေနတယ္။ သာတယ္ဆိုတာ ေတာ္လွန္ေကာ္မတီကိစၥေပါ့။ အဲဒီေကာ္မတီအေၾကာင္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္းမသိဘူး။ အဲဒီေတာ့ ကိုမိုးသီးဇြန္က ထြက္ေပါက္ရွာေနၿပီ။ ႐ိုး႐ိုးသားသားထြက္ေပါက္မရွာဘဲနဲ႔ ေျမာက္ပိုင္းေၾကးနန္းကို ကိုင္ၿပီးထြက္ေပါက္ရွာတယ္္။ ေျမာက္ပိုင္းမွာ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ လူတစ္ရာေက်ာ္ဖမ္းမိေနၿပီ။ ေျမာက္ပိုင္း မွာေထာက္လွမ္းေရးေတြေရာက္ေနသလို ဒီညီလာခံထဲမွာလည္း ေထာက္လွမ္းေရးေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္ေနသလဲ ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး။ ဒီေထာက္လွမ္းေရးေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို တုိက္ေနၾကတာလို႔ေျပာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ကထၿပီး ကိုမိုးသီး စကားကိုအရမ္းမေျပာနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ ေျမာက္ပိုင္းကလာတဲ့ရဲေဘာ္။ ေျမာက္ပိုင္းအေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ခင္ဗ်ားထက္ပိုသိတယ္။ ေျမာက္ပိုင္းကိစၥတစ္ခုခုမွားေနၿပီ။ ဒါမ်ဳိးမေဖာက္ခြဲ ပါနဲ႔။ ခင္ဗ်ားကို ပုဂၢဳိလ္ေရးေလးစားတယ္။ ဒါမ်ဳိးႏိုင္ငံေရးေဖာက္ခြဲတာကိုေတာ့ မႀကဳိက္ဘူး။ အဲဒီမွာေျမာက္ပိုင္း ကိုယ္စားလွယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကိုလွေ႒း ကၽြန္ေတာ့္ကိုဆြဲထိုင္ခိုင္းတယ္။ သူက ေျမာက္ပိုင္းကိစၥကိုဒီညီလာ ခံမွာမရွင္းပါနဲ႔။ ခင္ဗ်ားတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ျပႆနာကိုပဲအရင္ရွင္းပါလို႔ေျပာတယ္။ ညီလာခံသာၿပီးသြားတယ္ တစ္ေလွ်ာက္လံုးေျမာက္ပိုင္းကိစၥကို မေဆြးေႏြးလိုက္ရဘူး။ မိုးသီး-ႏိုင္ေအာင္ အုပ္စုႏွစ္စုကၿပဳိင္ရင္းကြဲေတာ့ မလိုျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီမွာ မဟာမိတ္ျဖစ္တဲ့ KNU က မင္းတို႔ စစ္ေရးလည္းအေျခအေနမေကာင္းဘူး။ ေပါင္း ခိုင္းလို႔ရမယ္ထင္ၿပီး မာနယ္ပေလာမွာလာၿပီးလုပ္လွဲ႔ဆိုၿပီးေခၚလိုက္တယ္။ အမွန္ကေတာ့ KNU က အဖြဲ႕မကြဲ ေစခ်င္လို႔ေခၚလိုက္တာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမကိုယ္တိုင္လာၿပီး မကြဲၾကဖို႔ေျပာတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြမကြဲၾကပါနဲ႔။ ရေအာင္ၫွိၾကပါ။ သမိုင္းမွာေက်ာင္းသားကြဲတယ္ဆိုရင္ ငါတို႔လည္းမေကာင္းဘူး ရေအာင္ညွိဆိုၿပီးျပန္သြား တယ္။ ညွိၾကတယ္။ ညွိရင္းညွိရင္းမရေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုး KNU ကရာဇသံေပးတယ္။ ကြဲမယ္ဆိုရင္ သူတို႔ စခန္းမွာအကြဲမခံႏိုင္ဘူး ျပန္ၾကေတာ့ဆိုၿပီး ေမာင္းခ်တယ္။ အရင္ကေတာ့ တစ္စုတစ္စည္းထဲျပန္ၾကတာေပါ့။ အခုျပန္ေရႊ႕တဲ့အခါမွာ ႏွစ္စုကြဲသြားတယ္။ ကိုမိုးသီးဇြန္ဦးေဆာင္တဲ့အဖြဲ႕က ေအာင္သူၿငိမ္းတို႔တပ္ရင္း ၂၁၂ မွာ ေနလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ တတိယညီလာခံကိုဆက္လုပ္တယ္။ ညီလာခံက ေကာ္မတီတစ္ခုဖြဲ႕လိုက္တယ္။ အဲဒီ ေကာ္မတီမွာ မိုးသီးဇြန္က ဥကၠ႒။ ေအာင္သူၿငိမ္းက ဒုဥကၠ႒လား အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးလား မမွတ္မိေတာ့ ဘူး။ ေကာ္မတီ၀င္ေတြက အရင္ AB ပထမစဖြဲ႕ေတာ့ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးလုပ္တဲ့ သန္း၀င္းတို႔ ေဌးႏိုင္ တို႔ပါသြားတယ္။ ေျမာက္ပိုင္းေရာ မင္းသမီးစခန္းကလူေတြေရာ ကိုႏိုင္ေအာင္တို႔နဲ႔ သံလြင္စခန္းကို လိုက္ၿပီး ေတာ့ ညီလာခံတစ္ခုလုပ္တယ္။ လူမ်ားတာကေတာ့ ကိုႏိုင္ေအာင္တို႔သံလြင္စခန္းကမ်ားတယ္။ အဲဒီကေန ဗဟို ေကာ္မတီတစ္ခုဖြဲ႕လိုက္တယ္။ ဥကၠ႒က ကိုႏိုင္ေအာင္၊ ဒုဥကၠ႒က ေက်ာ္ေက်ာ္(ေက်ာ္ေက်ာ္ဆိုတာ ဆယ္ျပား ေက်ာ္ေက်ာ္)၊ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးက မင္းသမီးစခန္းက မ်ဳိး၀င္း။ ႏွစ္ျခမ္းကြဲၿပီးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေျမာက္ပိုင္းသည္ ကိုႏိုင္ေအာင္ရဲ႕လက္ေအာက္ကိုေရာက္သြားၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ကိုလွေဌးကျပန္ဖို႔ရက္ကိုေစာင့္ ေနတာ။ ဒါေပမယ့္အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုႏိုင္ေအာင္ဆီကို ေျမာက္ပိုင္းကေၾကးနန္းေရာက္ေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ကမသိ ေသးဘူး။ ညီလာခံၿပီးလို႔ ငါးရက္ေျမာက္ေန႔မွာ သိရတာ။ သံလြင္စခန္းက သူငယ္ခ်င္းမ်ားတယ္။ ဥကၠ႒ ကလည္းေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းပဲ။ ေအာက္တိုဘာလကုန္ပိုင္းမွာပဲ ဘုရားကန္ေတာ့ၿပီး အခန္းကိုအျပန္မွာ ပဲ ေသနတ္ေတြနဲ႔၀ိုင္းလာၿပီး ကိုစိုးလင္း ခင္ဗ်ားကိုကၽြန္ေတာ္တို႔ဖမ္းတယ္ဆိုၿပီးဖမ္းလိုက္တယ္။ ဘယ္လိုျဖစ္တာ လဲဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ကေမးတဲ့အခါ ေက်ာ္ေက်ာ္(အပု)က ကၽြန္ေတာ့္လက္ေမာင္းက AB တံဆပ္ကိုဆြဲခြာၿပီး မင္းနဲ႔ဒီတံဆိပ္နဲ႔မတန္ဘူးလို႔ေျပာတယ္။ ခ်ဳပ္မယ့္ေနရာကို လက္ထိပ္ခတ္ ဇြတ္ဆြဲလာရင္း ေနာက္ကေန ကိုႏိုင္ေအာင္ ေရာက္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ကိုႏိုင္ေအာင္ အစ္ကိုႀကီး ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖမ္းၿပီလို႔ ေမးေတာ့ သူက လက္ထဲကေၾကးနန္းစားရြက္ကိုထုတ္ျပၿပီး မင္းဖတ္ၾကည့္လို႔ေျပာတယ္။ ေၾကးနန္း ထဲမွာ စစ္ေဆးေတြရွိခ်က္မ်ားအရ ကိုစိုးလင္းမွာ န၀တသူလွ်ဳိျဖစ္ပါသျဖင့္ လိုအပ္သလိုဆက္လက္အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ပါရန္ ေအာက္က ေအာင္ႏိုင္ဆိုၿပီးပါတယ္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္က ဥကၠ႒ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔မွားေတာ့ မယ္။ ခင္ဗ်ားမွာတာ၀န္အရွိဆံုးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ကေျပာတယ္။ ဥကၠ႒ ခင္ဗ်ားအေသအခ်ာေျဖရွင္းပါ။ သမိုင္းမွာ လည္းသင္ခန္းစာယူစရာေတြအမ်ားႀကီးရွိပါတယ္လို႔ေျပာေတာ့ သူက စိတ္ခ်ညီေလး မင္းကိစၥအမွန္အတိုင္း ျဖစ္ေစရမယ္။ ကို ေျမာက္ပိုင္းကိုသြားမယ္။ မင္းကိစၥကို တရာမွ်တေအာင္ရွင္းေပးမယ္။ အဲဒီလိုေျပာၿပီး သူ႔ကိုမ ေတြ႕ရေတာ့တာ။ အဲဒီေနာက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ထားတယ္။ မာနယ္ပေလာက်တဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ ထိုင္းဖက္ကမ္းမွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ထားတယ္။ အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ေနရခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့ကိုထားတဲ့အခန္းေအာက္မွာ ABSDF ဗဟို႐ံုးရွိတယ္။ တစ္ရက္က ဗဟို႐ံုးကဖြင့္ထားတဲ့ ေရဒီယိုမွာ ဘီဘီစီနဲ႔ ABSDF အတြင္းေရးမွဴး ကိုေအာင္ထူးတို႔ အင္တာဗ်ဴးလာေနတယ္။ ဘီဘီစီက ေျမာက္ပိုင္းမွာ သတ္တာျဖတ္တာေတြကို ဗဟိုက ဘယ္လိုသေဘာထားလဲေမးေတာ့ သူကတာ၀န္ယူတယ္လို႔ေျပာတာၾကားလိုက္ရေတာ့ ေျမာက္ပိုင္းမွာေတာ့ တစ္ခုခုျဖစ္ေနၿပီလို႔သိလိုက္ရတယ္။ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ပါ မပါေတာ့ မသိဘူး ၁၅ ေယာက္အသတ္ခံရ တယ္ဆိုတာေလာက္ေတာ့ သိလိုက္ရၿပီ။ သႀကၤန္အၿပီးမွာ ထိုင္းဖက္ကမ္းမွာရွိတဲ့စခန္းကို ညဖက္ႀကီးေလွနဲ႔ ေျပာင္းတယ္။ ေလွေပၚမွာ မင္းလိမ္ဖို႔မႀကဳိးစားနဲ႔။ ဥကၠ႒လည္းေျမာက္ပိုင္းကျပန္ေရာက္ေနၿပီ။ ငါတို႔အကုန္သိ ၿပီးသားဆိုၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္တဲ့စကားစေျပာတယ္။ ထိုင္းဖက္ကမ္းမွာ ေခြးအိမ္ေလးမွာထားတယ္။ အဲဒီေနာက္ စစ္ ေၾကာေရးစတာပဲ။ တာ၀န္ယူတာက ကိုလွေ႒း။ ပထမ ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ေလာက္ကေတာ့ ႐ိုး႐ိုးေမးေနတာ။ ကၽြန္ေတာ္က မဟုတ္ဘူးလို႔ ေအးေအးေဆးေဆးရွင္းျပပါတယ္။ အဲဒီကေနသူတို႔က မင္းတို႔ေထာက္လွမ္းေရး ေတြက အသားမနာရင္မရဘူးဆိုၿပီး စလာတယ္။ မ႐ိုက္ပါနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္က အနာမခံႏိုင္ဘူး။ အသားနာလာရင္ လိမ္ေျပာမိလိမ့္မယ္။ ငိုယိုၿပီးေတာင္းပန္တာကို မရဘူး။ ႐ိုက္တာပဲ။ ႐ိုက္ရင္း ႐ိုက္ရင္းနဲ႔ မင္းက well train ပဲ။ မင္းလိုေပါက္စမေျပာနဲ႔ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္လို ဆင္ႀကီးကိုေတာင္ ၿဖဳိလာတာဆိုတဲ့အသံေတြလည္းၾကားလာရ တယ္။ ႐ိုက္ၿပီးရင္ ေခြးအိမ္ေလးထဲကိုျပန္ထည့္။ ထမင္းကလည္း ေကၽြးတစ္ရက္မေကၽြးတစ္ရက္နဲ႔ စိတ္ဓာတ္ စစ္ဆင္ေရးလုပ္တယ္။ ထုတ္ၿပီးျပန္႐ိုက္နဲ႔ ရက္ေတြဆက္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ စဥ္းစားမိတယ္။ ဟိုလူေတြလည္း အသတ္ခံလိုက္ရၿပီ။ ငါလည္း ဒီအတိုင္းအသတ္ခံရမလား။ ၀န္ခံလိုက္ရင္ ေလာေလာဆယ္ သက္သာမယ္။ လြတ္လမ္းျမင္ရင္ျမင္လာႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး စဥ္းစားမိတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔သူတို႔ဆီကို ခြင့္ေတာင္းတယ္။ ႏွစ္ရက္ ေလာက္အခ်ိန္ေပးပါ။ စဥ္းစားပါဦးမယ္လို႔ေျပာၿပီး ဘယ္လိုေျပာရင္ရမလဲဆိုၿပီး စဥ္းစားတယ္။ ႐ိုး႐ိုးေထာက္ လွမ္းေရးးပါလို႔ေျပာရင္ သူတို႔ကလက္တံရွည္လို႔ လိမ္တာေနမွာစိုးလို႔ အထူးေထာက္လွမ္းေရးဆိုၿပီးေျပာရ တယ္။ သူတို႔က အဲဒါကိုလက္ခံတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာသြားျဖစ္လဲဆိုေတာ့ ေျမာက္ပိုင္းနဲ႔ဆက္စပ္တာကို ဘာမွ မေျပာႏိုင္ဘူး။ ႐ိုက္ေလ မေျပာႏိုင္ေလ။ အဲဒီမွာဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ့ ေျမာက္ပိုင္းက ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႔ ကိုခ်ဳိႀကီးတို႔ နန္းေအာင္ေထြးၾကည္တို႔ ၀န္ခံတာကို႐ိုက္ထားတဲ့ ဗီြဒီယိုကို အသံအက်ယ္ႀကီးနဲ႔ဖြင့္ျပတယ္။ တမင္ဖြင့္ျပတာလားေတာ့ မသိဘူး။ သူတို႔ေျပာတဲ့အတိုင္းပဲလိုက္ေျပာတာေပါ့။ သူတို႔ကေနာက္တစ္ခုထပ္ ေျပာခိုင္းျပန္တယ္။ မင္းဒီကိုလာတာ ဘယ္သူ႕အခ်ိတ္အဆက္နဲ႔လာတာလဲ လုပ္ျပန္တယ္။ အျပင္လူေတြ ေလွ်ာက္ေျပာတာ လက္မခံဘဲ အတြင္းကလူကိုေဖာ္ခိုင္းတယ္။ အဲဒီမွာ ဆရာေန၀င္းေအာင္ ဖမ္းထားၿပီး ၿပီ လား မဖမ္းရေသးဘူးလား မသိဘူး။ ေနာက္မွပဲ ဆရာ့ကိုေတာင္းပန္ေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး ဆရာ့နာမည္ကိုေျပာ လိုက္ရတယ္။ တစ္ရက္ေတာ့ ဆရာ့ကို ႐ိုက္ႏွက္ၿပီးစစ္ေနတာကို ကၽြန္ေတာ့္ေခြးအိမ္ေလးထဲက ျမင္လိုက္ရ တယ္။ ေနာက္ဆံုး ဆရာေရာ ကၽြန္ေတာ္ေရာ ၀န္ခံတဲ့အခံက်ေတာ့လည္း သူတို႔ကတစ္ဆင့္တက္ၿပီး မိုးသီးဇြန္ ကေထာက္လွမ္းေရးလား လုပ္ျပန္တယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက မဟုတ္ဘူးလို႔ဆိုတဲ့အခါ မိုးသီးဇြန္ထဲမွာ မင္းတို႔လူဘယ္သူရွိလဲလို႔ ေမးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးကပဲ ကိုေဌးႏိုင္ကိုသြားထြက္မိတယ္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းမိတာ ဆရာေန၀င္းေအာင္ကိုေျပာေတာ့ ဆရာ့ကိုဖမ္းတယ္၊ ကိုေဌးႏိုင္ကိုေျပာေတာ့ ကိုေဌးႏိုင္ ကိုဖမ္းတယ္။ ဒီအတိုင္းဆို လူေတြအမ်ားႀကီး ဒုကၡေရာက္ရေတာ့မွာပဲ။ မင္းတို႔ဖမ္းခ်င္ရင္ဖမ္းကြာဆိုၿပီး သံလြင္ စခန္းမွာေတြ႕တဲ့လူေတြအကုန္လံုးရဲ႕ နာမည္ေတြေလွ်ာက္ေျပာတာ။ အဲဒီနည္းကမွန္လား မမွန္လားေတာ့ မသိ ဘူး။ လူေတြေတာ့ မဖမ္းေတာ့ဘူး။
ေမး - ဒီလိုမ်ဳိး သံလြင္စခန္းမွာ ႐ိုက္ႏွက္စစ္ေဆးတာေတြလုပ္ဖို႔ ဘယ္သူက စီစဥ္တာလဲ။
ေျဖ - ဒီလိုမ်ဳိးစစ္ေၾကာေရးစခန္းဖြင့္ၿပီး ေက်ာင္းသားအခ်င္းခ်င္း႐ိုက္ႏွက္စစ္ေဆးဖို႔ ကိုႏိုင္ေအာင္ အမိန္႔ေပး တာ။ သူအမိန္႔ေပးလို႔ ဒီလိုလုပ္ရဲတာ။ စစ္ေကာ္မတီဥကၠ႒ကလည္း သူပဲ။ သူအမိန္႔ေပးတာ။ ႏိုင္ငံျခားသူတစ္ ေယာက္ေရွ႕မွာေျဖာင့္ခ်က္ေပးတာ “မဟုတ္ဘူး” တစ္ခြန္းထြက္မိလို႔ တစ္ညလံုးအ႐ိုက္ခံရတာ သူ႔ေရွ႕မွာပဲ။ သူ လက္ေဖ်ာက္တီးေခၚၿပီး အ႐ိုက္ခိုင္းတာ။ ညွင္းဆဲမႈေတြအကုန္လံုး ကိုႏိုင္ေအာင္ရဲ႕အမိန္႔နဲ႔လာတာဆိုတာ ေသခ်ာတယ္။ ေျမာက္ပိုင္းကိစၥမွာ ကိုႏိုင္ေအာင္ပတ္သက္မႈရွိလား မရွိလားဆိုတာကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က ေျမာက္ပိုင္းမွာ ရွိမေနတဲ့အတြက္ မေျပာႏိုင္ဘူး။ ေျမာက္ပိုင္းကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဗဟိုေကာ္မတီက မတ္လ ၁ ရက္ေန႔မွာ စာထုတ္တယ္။ အဲဒီစာမွာ ႏိုင္ငံေရးအရ တာ၀န္ခံတယ္လို႔ေျပာတယ္။ ေျမာက္ပိုင္းကေထာက္လွမ္း ေရးဆိုၿပီးဘယ္လိုေဖာ္ထုတ္တယ္ဆိုတဲ့ အစီရင္ခံစာကိုအေျခတယ္ၿပီးေရးထားတာ။ သာမန္တာ၀န္ခံတာ မဟုတ္ဘူး။ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာကို တာ၀န္ခံၿပီးထုတ္ထားတာ။ ဗဟိုေကာ္မတီတစ္ခုလံုး တာ၀န္ခံၿပီးထုတ္ထားတာ။ အတြင္းေရးမွဴး(၁)ေအာင္ထူး(အခု ေရွ႕ေနမ်ားေကာင္စီ)ဆိုၿပီး လက္မွတ္ထိုးထုတ္ထားတာ။ ေနာက္တစ္ခါ ေမလ ၃၁ ၇က္ေန႔မွာ ကိုႏိုင္ေအာင္ကိုယ္တိုင္ စာတစ္ေစာင္ထုတ္တယ္။ အဲဒီမွာလည္း ေျမာက္ပိုင္းကိစၥေတြကို ဥကၠ႒တစ္ေယာက္အေနနဲ႔လက္ခံတယ္ဆိုတဲ့သေဘာမ်ဳိးနဲ႔ စာထုတ္တာ။ စာေတြဖတ္ၾကည့္ရင္ေပၚပါတယ္။ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ေျမာက္ပိုင္းကေန မာနယ္ပေလာကိုလာတာ ေလးလၾကတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္လာရတယ္။ စက္နဲ႔ဆက္သြယ္တာကလည္း KIA ကတစ္ဆင့္ဆက္သြယ္ရတာျဖစ္လို႔ အရမ္းခက္ခဲတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုဖမ္းထာက ေအာက္တိုဘာလကုန္ ၉၁ ခုႏွစ္။ ေျမာက္ပိုင္းမွာ ေခါင္းျဖတ္သတ္တာ ၉၂ ေဖေဖၚ၀ါရီ။ အဲဒီၾကားထဲ မွာသံုးလေလာက္ကြာတယ္။ ၉၂ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ ရက္မွာ ေခါင္းျဖတ္သတ္တယ္။ ၉၂ က ရက္ထပ္ႏွစ္ဆိုေတာ့ ေဖေဖၚ၀ါရီလက ၂၉ ရက္ရွိတယ္။ သူတို႔စာထုတ္တာက မတ္လ ၁ ရက္။ ေျပာခ်င္တာက ၁၇ ရက္ေလာက္အ တြင္းမွာ စာထုတ္တယ္။ ၁၇ ရက္အတြင္းမွာ ေသေသခ်ာခ်ာမေလ့လာဘဲ ေျမာက္ပိုင္းကိစၥကို ဗဟိုကစာထုတ္ တာဟာ မင္းသမီးစခန္းလိုပဲ အားႀကီးတဲ့ေျမာက္ပိုင္းရဲ႕အင္အားကိုလိုခ်င္လို႔လုပ္တဲ့သေဘာပဲ။ ကိုေသာင္းထြန္း ကလြဲၿပီး လက္မွတ္ထိုးခဲ့တဲ့သူေတြအားလံုးမွာ တာ၀န္ရွိတယ္။ ေျမာက္ပိုင္းကိစၥမွာ ေထာက္လွမ္းေရးကိုေဖာ္ ထုတ္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့အတြက္ ႏိုင္ေအာင္ဟာ ျပင္ပမွာႏိုင္ငံေရးေတာ္ေတာ္တက္သြားတယ္။ မိုးသီးဇြန္ကလံုး၀ ေျမာင္းထဲကိုျပဳတ္က်သြားတယ္။ အဲဒီအရွိန္နဲ႔႔ပဲ လက္ရွိမွာ သူလုပ္ေနတဲ့ ျပည္တြင္းမွာေထာက္ပံ့ေရးအဆက္အ သြယ္ေတြဆိုတာ အဲဒီအရွိန္နဲ႔ရခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရး figure နဲ႔ ရသြားတဲ့အေနအထား။
ေမး - စစ္ေၾကာေရးစခန္းက ဘယ္အခ်ိန္မွာ လြတ္ေျမာက္ခဲ့သလဲ။
ေျဖ - ဖမ္းဆီးစစ္ေဆးၿပီး ကၽြန္ေတာ္ကိုေထာင္ ဆယ္ႏွစ္ခ်လိုက္တယ္။သူရဲ႕စာေတြမွာ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ ဘာေတြေျပာထားေပမယ့္ ဘာလူ႕အခြင္အေရးမွ မေပးဘူး။ ဘာမွေထာင္၀င္စာေတြဘာေတြ ဘာမွေတြ႕ခြင့္ မရဘူး။ ဆရာေန၀င္းေအာင္ကေတာ့ သူ႕အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ ႏွစ္လတစ္ခါေလာက္ေတြ႕ခြင့္ရတယ္။ အဲဒီမွာလည္း ေပးတဲ့ပစၥည္းေတြကို ျဖတ္စားလတ္စားလည္း လုပ္ေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ၾကားဖူးတဲ့ေထာင္ေတြထက္ ေတာင္ဆိုးေသးတယ္။ မာနယ္ပေလာက်ၿပီးသြားေတာ့ ေဒါင္း၀င္ကိုေျပာင္းရတယ္။ ေဒါင္း၀င္ကမွတစ္ဆင့္ ကရင္နီကိုေျပာင္းရတယ္။ ကရင္နီကိုေျပာင္းတဲ့အခါမွာျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အခ်ဳပ္ခန္းကို ကုိယ္တိုင္ေဆာက္ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕က ေလးေယာက္ျဖစ္သြားၿပီ။ ဆရာေန၀င္းေအာင္၊ ျမင့္ဦး၊ ကိုထင္ေက်ာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္။ သူတို႔သံုးေယာက္က ဘယ္လိုေတြလဲဆိုေတာ့ စခန္းတစ္ခုေျပာရင္ေခၚမသြားဘူး။ သတ္ၿပီးထားခဲ့ တယ္ဆိုတာကိုသိေတာ့ ေျပးဖို႔လုပ္ေနၾကတာ။ ကၽြန္ေတာ့ကို ႀကဳိၿပီး အသိမေပးဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ ေတာ္က အဖြဲ႕အစည္းအေပၚမွာ စိတ္မနာႏိုင္ေသးလို႔ဆိုၿပီး သူတို႔က အသိမေပးဘူး။ ေျပးမယ့္အခ်ိန္မွ အသိေပး တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္ထင္ေက်ာ္က အေစာင့္ေတြကိုသတ္ၿပီးမွသြားမယ္ဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကတားခဲ့ရ ေသးတယ္။ ျမန္မာျပည္ဖက္ျပန္ရင္ ကရင္နီနဲ႔အစိုးရတပ္ေတြတိုက္ပြဲျဖစ္ေနလို႔ ဘယ္သူကိုမွယံုမရလို႔ ထိုင္း ဖက္ကိုထြက္ေျပးရတယ္။ ထိုင္းမွာေျပးရင္းလႊားရင္း ေနာက္ဆံုး လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးကအဖမ္းခံရၿပီး ျမန္မာ ျပည္ျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။
ေမး - ဘာျဖစ္လို႔ ေျမာက္ပိုင္းကိစၥေတြက ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္လာမွ အစေပၚလာတာလဲ။
ေျဖ - ျပည္တြင္းကိုျပန္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ အေတာ္ျပန္တည္ေဆာက္ယူရတယ္။ ျဖစ္ပ်က္ ခဲ့တဲ့အျဖစ္ေတြေၾကာင့္ အဖြဲ႕အစည္းဂုဏ္သိကၡာထိခိုက္မွာလည္းစိုးတယ္။ ဒီကိစၥေတြအခုလိုျပန္ေပၚလာတာက ေတာ့ ကိုထိန္လင္းေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုထိန္လင္းရဲ႕ သန္းႀကီးမတို႔ လူကက္ဆက္လို႔ထြက္လာၿပီး ေအာင္မိုး၀င္းရဲ႕ ေျမာက္ပိုင္းေဒသမွအ႐ိုးတြန္သံမ်ားထြက္လာတယ္။ ျပည္တြင္းမွာေတာ့ ဒီလိုေပၚေပၚထင္ထင္ ျဖစ္လာတာကေတာ့ ကိုညီညီေက်ာ္ကစတာပါ။ ေျပာရရင္ေတာ့ Social Media ေတြ အားေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ လည္းျဖစ္လို႔ပါ။ ျပည္ပမွာေရာက္ေနတဲ့ကေလးေတြက ဒီကိစၥကိုအစေဖာ္ဖို႔ႀကဳိးစားတိုင္း ႏႈတ္ပိတ္ခံရမယ္ဆို ၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ခံရတာေတြလည္းရွိတယ္။ဒါေၾကာင့္ပါ။
ေမး - ၿပီးခဲ့တဲ့ မတ္လ ၂၅ ရက္ေန႔မွာ ကိုႏိုင္ေအာင္က ေျမာက္ပိုင္းကိစၥေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ျပန္ရွင္းခဲ့တယ္။ အဲဒီရွင္းလင္းခ်က္ကို ဘယ္လိုသေဘာေပါက္ပါသလဲ။
ေျဖ - အဲဒီစာထဲမွာ ကိုစိုးလင္းနဲ႔ ကိုေန၀င္းေအာင္တို႔က တပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြ ဒုကၡေရာက္ေအာင္ေလွ်ာက္ေျပာတယ္ လို႔ေရးထားတယ္။ သူတို႔ေျပာတဲ့လူေတြထဲမွာ လက္ရွိႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ထဲမွာ တက္ၾကြစြာ ဦးေဆာင္လႈပ္ရွားတဲ့ သူေတြပါေနတယ္တဲ့။ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ ထုတ္ေဖာ္ရန္မသင့္ဆိုၿပီး သူေရးတယ္။ အဲဒီစာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ၂၆ ရက္မွာ ကၽြန္ေတာ့ facebook မွာျပန္ေရးတယ္။ ရဲရဲသာဖြင့္ခ်လိုက္ပါ ကိုႏိုင္ေအာင္ဆိုၿပီး။ အဲဒီစာမွာ ကၽြန္ေတာ္ တို႔က တပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြဒုကၡေရာက္ေအာင္လုပ္တယ္၊ တစ္ျခားနာမည္ေတြထည့္လို႔မေကာင္းဘူးလို႔သာေျပာထား ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို႐ိုက္ႏွက္စစ္ေဆးတာ တစ္လံုးမွထည့္မထားဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႐ုိက္ႏွက္စစ္ေဆးလို႔သာ ထြက္ရတာ။ ကေန႔အထိ သူ႕စာကိုေတာင္းပန္စာလို႔မယူဆဘူး။ သူ႔ရဲ႕အနာဂတ္ႏိုင္ငံေရးမွာ သူ႕ရဲ႕ပံုရိပ္ကို မထိခိုက္ေအာင္ တျခားလူေတြကိုဆက္နင္းသြားတယ္လို႔ပဲယူဆတယ္။
ေမး - ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလိုယူဆႏိုင္တာလဲ။
ေျဖ - ကၽြန္ေတာ္ယူဆတဲ့ ယူဆခ်က္မွန္ မွန္ ဒီေန႔အေျခအေနေတြက သက္ေသျပေနတာပဲေလ။ ကိုႏိုင္ေအာင္ ျပန္လာေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတြ လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ပတ္ေလာက္ကစၿပီးၾကားလာရတယ္။ ၾကားခါစက လံုး၀မယံု ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုႏိုင္ေအာင္ဟာ သူေျဖရွင္းစရာကိစၥေတြကို လံုး၀မေျဖရွင္းရေသးဘူး။ ေရွာင္ေန ေသးတယ္။ ေယာက္်ားပီသပါ ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့တယ္။ ဒီေန႔အခ်ိန္ထိ ဘာမွမလုပ္ေသးဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ႏႈိင္းၿပီး သူေတာ့ ဒါေတြမေျဖရွင္းေသးဘဲ မလာေလာက္ေသးဘူးတြက္ထားတာ။ ေနာက္တစ္ခုက ABSDF ကေနၿပီး ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အမွန္တရားေဖာ္ထုတ္ေရးေကာ္မတီဆိုၿပီးဖြဲ႕တယ္။ အဲဒီေကာ္မတီရဲ႕စာ ထဲမွာလည္း ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ေမလမွ အစီရင္ခံစာထြက္မွာ။ အဲဒီအစီရင္ခံစာမထြက္ေသးခင္ေတာ့ လာမွာမဟုတ္ ဘူးလို႔ယံုထားတာ။ အခု အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ဆံုးၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ကဆိုရင္ ကိုႏိုင္ေအာင္ ဒီေန႔ပဲ မဲေဆာက္ကေန ဘန္ေကာက္ကိုတက္သြားၿပီ။ ကိုႏိုင္ေအာင္တို႔ မဲေဆာက္က႐ံုးကို ႏိုင္ငံျခားကအေထာက္အပံ့မ ေပးေတာ့ဘူး။ ျပည္တြင္းကိုပဲ၀င္ဖို႔ ႏိုင္ငံျခားကဖိအားေပးေနၿပီ။ အေထာက္အပံ့ကို Indirect မေပးေတာ့ဘူး။ Direct ပဲေပးေတာ့မယ္။ ရေအာင္ေျပာင္း။ ဘန္ေကာက္က႐ံုးကိုလည္း ဒီၾသဂုတ္လကုန္ရင္ျဖဳတ္မယ္။ သူ႔႐ံုခန္း ပိတ္တယ္လို႔ ဖုန္းဆက္ေျပာၾကတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕လည္းျပန္ဖို႔ျပင္ၾကၿပီ။ သူ႔အိမ္မွာလည္း ျပန္ဖို႔ ငါးေယာက္ေလာက္ ေရာက္ေနၿပီ။ သူလည္း တစ္ခ်ဳိ႕ပိုင္ဆိုင္မႈေတြျပည္တြင္းကို ေျပာင္းေနၿပီ။ ဒါမ်ဳိးေတြၾကားေနရတယ္။ အဲဒီလိုၾကား ေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုႏိုင္ေအာင္ ၾသဂုတ္လ ၃၁ ရက္ေန႔ ေန႔လည္ ၁ နာရီ ၅၅ မိနစ္မွာ TG ဘယ္ေလာက္နဲ႔ ေရာက္မယ္ဆိုတာၾကားေတာ့ လံုး၀မယံုလို႔မရေတာ့ဘူး။ လက္ခံလိုက္ရတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီလူဟာ သူနဲ႔ပတ္ သက္တာေတြ ရွင္းစရာရွိတတာေတြမရွင္းဘဲျပန္လာရင္ ေျမာက္ပိုင္းေက်ာင္းသားအမ်ားစုနဲ႔ထိပ္တိုက္ေတြ႕မွာ။ ေနာက္ ေျမာက္ပိုင္းကိစၥကိုစာနာ နားလည္တဲ့ျပည္သူေတြနဲ႔ေတြ႕မွာ။ ဒါကေနာက္တစ္ခ်က္။ ဒါေတြကို သူဂ႐ုမ စိုက္ဘူးလား။ ေနာက္သူနဲ႔ ညွိႏႈိင္းခဲ့တဲ့ အစိုးရ၀န္ႀကီးေတြ။ အစိုးရ၀န္ႀကီးေတြကလည္း ဒီေျမာက္ပိုင္းကိစၥေတြ ကိုသိတယ္။ သိရက္သားနဲ႔ ႏိုင္ေအာင္ေတာင္းပန္၀န္ခ်မႈမလုပ္ဘဲနဲ႔ လက္ခံၿပီဆိုရင္ ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ ေသခ်ာ တယ္ ကိုႏိုင္ေအာင္မွာ အၾကံအစည္တစ္ခုခုေတာ့ ရွိေနၿပီ။ လက္၀ါးခ်င္း႐ိုက္ထားၾကၿပီးၿပီ။ ေသခ်ာတယ္ မ႐ိုး သားေတာ့ဘူး။ သူျပန္လာခ်င္ရင္ျပန္လာပါ ကၽြန္ေတာ္ေစာေစာကအခမ္းအနားမွာေျပာခဲ့သလိုပါပဲ။ မဟာဂႏၵာ႐ံု ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး စာသင္သားေတြကို ဆံုးမသလိုပဲ စိတ္ေကာင္းေလးထားၿပီးျပန္လာပါလို႔ပဲ ေျပာခ်င္ပါ တယ္။ အ႐ႈပ္အရွင္းေတြမရွင္းႏိုင္ေသးခင္ စိတ္ေကာင္းေလးေတာ့ ထားေစခ်င္ပါတယ္။
ေမး - ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ ကိုႏိုင္ေအာင္ ျမန္မာျပည္ကိုျပန္လာသလဲဆိုတာ ဘယ္လို သံုးသပ္ မိပါသလဲ။
ေျဖ - ကိုႏိုင္ေအာင္က ျမန္မာျပည္ျပန္မလာခင္ကတည္းက သူ႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးရပ္တည္မႈအတြက္ ႀကဳိတင္ျပင္ ဆင္ၿပီးသား။ ဗဟုအဖြဲ႕လို အဖြဲ႕ကို ျမန္မာျပည္ထဲမွာ အေျခက်ေအာင္ ႀကဳိတင္ျပင္ဆင္ခိုင္းထားတယ္။ ေအာင္ သူၿငိမ္းတို႔ ေအာင္ႏိုင္ဦးတို႔ သူ႕လူေတြခ်ည္းပဲ။ ေနာက္တျခားအဖြဲ႕အစည္းေတြကိုလည္း ေနာက္ကြယ္ကေနသူ ေထာက္ပံ့ေနတာရွိတယ္။ ၿပီးရင္းသူ႕ေၾကြးေၾကာ္သံရွိတယ္။ ျပည္တြင္းကို၀င္မယ္။ သူ႔ႏိုင္ငံေရးရွင္သန္ဖို႔အတြက္ ျပည္တြင္းမီဒီယာကိုလည္းေငြအားနဲ႔၀င္ဖို႔အၾကံအစည္ရွိတယ္။
ေမး - အခု ကိုႏိုင္ေအာင္ ျမန္မာျပည္ျပန္လာတဲ့အေပၚ ထပ္ေျပာဖို႔ရွိပါေသးလား။
ေျဖ - ကိုႏိုင္ေအာင္က တစ္ေလ်ာက္လံုး ျမန္မာႏိုင္ငံေရးအတြက္ လုပ္လာခဲ့တာ။ ဒါေပမယ့္ အခုသူေတာ္ေတာ္ ခ်မ္းသာေနၿပီ။ မဲေဆာက္မွာ တိုက္ႏွစ္လံုးရွိတယ္။ ဘန္ေကာက္မွာ ႐ံုးခန္းရွိတယ္။ အခုေနာက္ဆံုးသိရတာဆို ရင္ သူ႔လံုျခံဳေရးအတြက္ဆိုၿပီး က်ည္ကာကားေတာင္၀ယ္စီးေနတယ္လို႔သိရတယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူျပန္လာပံုကို မႀကဳိက္ဘူး။ ေျမာက္ပိုင္းကိစၥလိုဟာမ်ဳိး ဗဟိုမွာျဖစ္တဲ့ကိစၥလိုဟာမ်ဳိးေတြကို တာ၀န္ယူေျဖရွင္း ၿပီးမွ ျပန္လာသင့္တယ္။ ပကတိအေျခအေနကိုမေရာက္ေသးခင္မွာ လူႀကီးေတြနဲ႔လက္၀ါးခ်င္း႐ိုက္ၿပီး၀င္တာ ကေတာ့ သူ႕အနာဂတ္အတြက္လုပ္တာလို႔ပဲျမင္ပါတယ္။
စာဖတ္သူ အားလံုးကို ေက်းဇဴး အထူးတင္ပါတယ္
ABSDF(ဗဟို) ဥကၠ႒ေဟာင္း ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္အား ရန္ကုန္ေလဆိပ္တြင္ ေတြ႔ရစဥ္
၁၉၉၁-၁၉၉၂ခုႏွစ္မ်ားအတြင္း
ျမန္မာႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္း၊ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ၀ိုင္းေမာ္ျမိဳ႔နယ္
ပါေဂ်ာင္ေဒသရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး
ABSDF(ေျမာက္ပိုင္း) တြင္ တပ္ဖြဲ႔၀င္ေက်ာင္းသား(၁၀၇)ဦး ဖမ္းဆီးခံခဲ႕
ရပါသည္။ ဖမ္းဆီးခံခဲ႕ရေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားအနက္ ၁၉၉၂ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၂)
ရက္ေန႔တြင္ ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢ (အထက္ဗမာျပည္)
ဥကၠ႒ေဟာင္း ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ အပါအ၀င္ ေက်ာင္းသား(၁၅)ဦးကို သတ္ျဖတ္ခဲ႕ျပီး
ABSDF စစ္ေၾကာေရး၌ ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္ခံခဲ႕ရျပီး ေသဆံုးခဲ့ရသူ ေက်ာင္းသား
(၁၄)ဦး၊ တစ္ဦးခ်င္းစီအလိုက္ သတ္ျဖတ္ခံရသူ (၉) ဦး စုစုေပါင္း(၃၈) ဦး
ေသဆံုးခဲ႕ရပါသည္။ သတ္ျဖတ္ခံရသူမ်ားမွာ ABSDF တပ္ဖြဲ႔၀င္မ်ားျဖစ္ၾကျပီး
ထိုေက်ာင္းသားမ်ားသည္ စစ္တပ္မွ ေစလႊတ္ထားေသာ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားဟု
စြပ္စြဲခံခဲ႕ရျပီး ABSDF(ေျမာက္ပိုင္း) စစ္ေၾကာေရး၌ လည္းေကာင္း၊
အေၾကာင္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင္႕လည္းေကာင္း သတ္ျဖတ္ခံခဲ႕ရျခင္းျဖစ္သည္။
အဖမ္းခံခဲ႕ရျပီး မေသဘဲ က်န္ရစ္ခဲ႕ရသူမ်ားမွာ နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင္႕
ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ခဲ႕ၾကပါသည္။ ABSDF (ေျမာက္ပိုင္း)၌
ညႇင္းဆဲႏွိပ္စက္ခံခဲ႕ျပီး လြတ္ေျမာက္လာခဲ႕ေသာ
ေျမာက္ပိုင္းျပန္ေက်ာင္းသားမ်ား၏ အဆိုအရ ေျမာက္ပိုင္းတြင္
ျဖစ္ပ်က္ခဲ႕မႈမ်ားသည္ မတရားစြပ္စြဲခံခဲ႕ရသည္႕ ကိစၥရပ္ျဖစ္ျပီး ၾကီးမားေသာ
လူ႔အခြင္႕အေရး ခ်ိဳးေဖာက္တစ္ရပ္လည္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾကပါသည္။ ၎တို႔အေနျဖင္႕
သမိုင္းအမွန္ကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ရန္ႏွင္႕ မတရားစြပ္စြဲမႈမ်ားကို ေခ်ဖ်က္ရန္
အသင္႕ရွိေနေၾကာင္း တရား၀င္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုမႈမ်ား ျပဳလုပ္လာခဲ႕ပါသည္။
ေၿမာက္ပိုင္းကိစၥတြင္
အဓိက တာ၀န္ရွိသူမ်ားမွာ ထိုအခ်ိန္က ABSDF(ေျမာက္ပိုင္း) ဥကၠ႒
ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္ (ယခု ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ခ်င္းမိုင္ေန) ၊ ဒုတိယ ဥကၠ႒-၁ ႏွင္႕
စစ္ေရးတာ၀န္ခံ သံေခ်ာင္း (ခ) ကိုျမင္႕စိုး (ခ) စပ္ခြန္ေက်ာ္ (ယခု သာယာ၀တီ
အက်ဥ္းေထာင္အတြင္း)၊ ကိုမ်ိဳး၀င္း (ဒုတိယ စစ္ေရးတာ၀န္ခံႏွင္႕ တြဲဖက္
အေထြအေထြအတြင္းေရးမွဴး-၁ (ကြယ္လြန္)၊ တြဲဖက္ အေထြအေထြ အတြင္းေရးမွဴး-၂
ကိုလွဆိုင္း(ယခု ABSDF (ေျမာက္ပိုင္း)ေန)၊ ေက်ာင္းသား ေထာက္လွမ္းေရး
တာ၀န္ခံ ကိုသန္းေဇာ္ (ယခု မႏၲေလးျမိဳ႔ေန) ႏွင္႕ ABSDF (ဗဟို)၏ ဥကၠ႒မွာ
ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္တို႔ ျဖစ္ၾကသည္ဟု ေျမာက္ပိုင္းမွ ထြက္ေျပး
လြတ္ေျမာက္လာေသာ ေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ားက ေျပာဆိုထား ၾကပါသည္။ ဒုတိယ
ဥကၠ႒-၂ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ (ယခု ABSDF(ေျမာက္ပိုင္း)ေန)၊ ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္
ကိုေအာင္ၾကီး (ယခု SSA (ေတာင္ပိုင္း)ေန)၊ ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ ကိုစိန္ေအး (ယခု
ABSDF (ေျမာက္ပိုင္း)ေန)၊ ေက်ာင္းသား ေထာက္လွမ္းေရး ဒုတိယ တာ၀န္ခံ
ကိုေဇာ္ေဇာ္မင္း (ယခု မိုးညႇင္း(နမ္းမား)ေန)၊ ေက်ာင္းသား ေထာက္လွမ္းေရး
အဖြဲ႔၀င္ ကိုေအာင္စိုးျမင္႕(ယခု မိုးညႇင္းေန) ႏွင္႕ ေက်ာင္းသား
ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔၀င္ ကိုေက်ာ္ထင္ဦး (ကြယ္လြန္) တို႔ကိုလည္း တာ၀န္
ရွိသူမ်ားအျဖစ္ ေျမာက္ပိုင္းျပန္ ေက်ာင္းသားမ်ားက ေျပာဆိုခဲ႕သည္။
ABSDF
(ေျမာက္ပိုင္း)တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ႕ေသာ ျဖစ္စဥ္မ်ား ရွင္းလင္းမႈ
မရွိေသးခ်ိန္တြင္ ထိုျဖစ္စဥ္၌ အဓိက တာ၀န္ရွိသူတစ္ဦးအျဖစ္ ေျမာက္ပိုင္းျပန္
ေက်ာင္းသားမ်ားမွ သတ္မွတ္ထားေသာ ABSDF (ဗဟို)၏ ဥကၠ႒ေဟာင္းျဖစ္သူ
ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ (ယခု အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး- ျမန္မာႏိုင္ငံ
ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ေပါင္းစု (FDB)) သည္ ၾသဂုတ္လ ၃၁ ရက္ေန႔ မြန္းလြဲပိုင္းတြင္
ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတ၏ ဖိတ္ေခၚမႈအရ ျငိမ္းခ်မ္းေရး အက်ိဳးေဆာင္မ်ား၏
စီစဥ္ေပးျဖင္႕ျဖင္႕ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး ေလ႕လာေရးခရီးစဥ္
လာေရာက္ခဲ႕ပါသည္။ ထိုကဲ႕သို႔ ေရာက္ရွိျပီးေနာက္ ေခတၲတည္းခိုရာ
ရွင္ေစာပုဟိုတယ္၌ သီးျခားေတြ႔ဆံုခဲ႕ျပီး ABSDF (ေျမာက္ပိုင္း) ကိစၥႏွင္႕
ပတ္သက္ေသာ သေဘာထားမ်ားကို ေမးျမန္းခဲ႕ျခင္းအား ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။
၁၉၉၁-၁၉၉၂ခုႏွစ္မ်ားအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္း၊
ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ၀ိုင္းေမာ္ျမိဳ႔နယ္ ပါေဂ်ာင္ေဒသရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ
ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး ABSDF(ေျမာက္ပိုင္း) တြင္
တပ္ဖြဲ႔၀င္ေက်ာင္းသား(၁၀၇)ဦး ဖမ္းဆီးခံခဲ႕ ရပါသည္။ ဖမ္းဆီးခံခဲ႕ရေသာ
ေက်ာင္းသားမ်ားအနက္ ၁၉၉၂ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၂) ရက္ေန႔တြင္
ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢ (အထက္ဗမာျပည္) ဥကၠ႒ေဟာင္း
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ အပါအ၀င္ ေက်ာင္းသား(၁၅)ဦးကို သတ္ျဖတ္ခဲ႕ျပီး ABSDF
စစ္ေၾကာေရး၌ ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္ခံခဲ႕ရျပီး ေသဆံုးခဲ့ရသူ ေက်ာင္းသား (၁၄)ဦး၊
တစ္ဦးခ်င္းစီအလိုက္ သတ္ျဖတ္ခံရသူ (၉) ဦး စုစုေပါင္း(၃၈) ဦး
ေသဆံုးခဲ႕ရပါသည္။ သတ္ျဖတ္ခံရသူမ်ားမွာ ABSDF တပ္ဖြဲ႔၀င္မ်ားျဖစ္ၾကျပီး
ထိုေက်ာင္းသားမ်ားသည္ စစ္တပ္မွ ေစလႊတ္ထားေသာ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားဟု
စြပ္စြဲခံခဲ႕ရျပီး ABSDF(ေျမာက္ပိုင္း) စစ္ေၾကာေရး၌ လည္းေကာင္း၊
အေၾကာင္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင္႕လည္းေကာင္း သတ္ျဖတ္ခံခဲ႕ရျခင္းျဖစ္သည္။
အဖမ္းခံခဲ႕ရျပီး မေသဘဲ က်န္ရစ္ခဲ႕ရသူမ်ားမွာ နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင္႕
ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ခဲ႕ၾကပါသည္။ ABSDF (ေျမာက္ပိုင္း)၌
ညႇင္းဆဲႏွိပ္စက္ခံခဲ႕ျပီး လြတ္ေျမာက္လာခဲ႕ေသာ
ေျမာက္ပိုင္းျပန္ေက်ာင္းသားမ်ား၏ အဆိုအရ ေျမာက္ပိုင္းတြင္
ျဖစ္ပ်က္ခဲ႕မႈမ်ားသည္ မတရားစြပ္စြဲခံခဲ႕ရသည္႕ ကိစၥရပ္ျဖစ္ျပီး ၾကီးမားေသာ
လူ႔အခြင္႕အေရး ခ်ိဳးေဖာက္တစ္ရပ္လည္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾကပါသည္။ ၎တို႔အေနျဖင္႕
သမိုင္းအမွန္ကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ရန္ႏွင္႕ မတရားစြပ္စြဲမႈမ်ားကို ေခ်ဖ်က္ရန္
အသင္႕ရွိေနေၾကာင္း တရား၀င္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုမႈမ်ား ျပဳလုပ္လာခဲ႕ပါသည္။ ေၿမာက္ပိုင္းကိစၥတြင္ အဓိက တာ၀န္ရွိသူမ်ားမွာ ထိုအခ်ိန္က ABSDF(ေျမာက္ပိုင္း) ဥကၠ႒ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္ (ယခု ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ခ်င္းမိုင္ေန) ၊ ဒုတိယ ဥကၠ႒-၁ ႏွင္႕ စစ္ေရးတာ၀န္ခံ သံေခ်ာင္း (ခ) ကိုျမင္႕စိုး (ခ) စပ္ခြန္ေက်ာ္ (ယခု သာယာ၀တီ အက်ဥ္းေထာင္အတြင္း)၊ ကိုမ်ိဳး၀င္း (ဒုတိယ စစ္ေရးတာ၀န္ခံႏွင္႕ တြဲဖက္ အေထြအေထြအတြင္းေရးမွဴး-၁ (ကြယ္လြန္)၊ တြဲဖက္ အေထြအေထြ အတြင္းေရးမွဴး-၂ ကိုလွဆိုင္း(ယခု ABSDF (ေျမာက္ပိုင္း)ေန)၊ ေက်ာင္းသား ေထာက္လွမ္းေရး တာ၀န္ခံ ကိုသန္းေဇာ္ (ယခု မႏၲေလးျမိဳ႔ေန) ႏွင္႕ ABSDF (ဗဟို)၏ ဥကၠ႒မွာ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္တို႔ ျဖစ္ၾကသည္ဟု ေျမာက္ပိုင္းမွ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္လာေသာ ေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ားက ေျပာဆိုထား ၾကပါသည္။ ဒုတိယ ဥကၠ႒-၂ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ (ယခု ABSDF(ေျမာက္ပိုင္း)ေန)၊ ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ ကိုေအာင္ၾကီး (ယခု SSA (ေတာင္ပိုင္း)ေန)၊ ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ ကိုစိန္ေအး (ယခု ABSDF (ေျမာက္ပိုင္း)ေန)၊ ေက်ာင္းသား ေထာက္လွမ္းေရး ဒုတိယ တာ၀န္ခံ ကိုေဇာ္ေဇာ္မင္း (ယခု မိုးညႇင္း(နမ္းမား)ေန)၊ ေက်ာင္းသား ေထာက္လွမ္းေရး အဖြဲ႔၀င္ ကိုေအာင္စိုးျမင္႕(ယခု မိုးညႇင္းေန) ႏွင္႕ ေက်ာင္းသား ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔၀င္ ကိုေက်ာ္ထင္ဦး (ကြယ္လြန္) တို႔ကိုလည္း တာ၀န္ ရွိသူမ်ားအျဖစ္ ေျမာက္ပိုင္းျပန္ ေက်ာင္းသားမ်ားက ေျပာဆိုခဲ႕သည္။
ABSDF (ေျမာက္ပိုင္း)တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ႕ေသာ ျဖစ္စဥ္မ်ား ရွင္းလင္းမႈ မရွိေသးခ်ိန္တြင္ ထိုျဖစ္စဥ္၌ အဓိက တာ၀န္ရွိသူတစ္ဦးအျဖစ္ ေျမာက္ပိုင္းျပန္ ေက်ာင္းသားမ်ားမွ သတ္မွတ္ထားေသာ ABSDF (ဗဟို)၏ ဥကၠ႒ေဟာင္းျဖစ္သူ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ (ယခု အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး- ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ေပါင္းစု (FDB)) သည္ ၾသဂုတ္လ ၃၁ ရက္ေန႔ မြန္းလြဲပိုင္းတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတ၏ ဖိတ္ေခၚမႈအရ ျငိမ္းခ်မ္းေရး အက်ိဳးေဆာင္မ်ား၏ စီစဥ္ေပးျဖင္႕ျဖင္႕ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး ေလ႕လာေရးခရီးစဥ္ လာေရာက္ခဲ႕ပါသည္။ ထိုကဲ႕သို႔ ေရာက္ရွိျပီးေနာက္ ေခတၲတည္းခိုရာ ရွင္ေစာပုဟိုတယ္၌ သီးျခားေတြ႔ဆံုခဲ႕ျပီး ABSDF (ေျမာက္ပိုင္း) ကိစၥႏွင္႕ ပတ္သက္ေသာ သေဘာထားမ်ားကို ေမးျမန္းခဲ႕ျခင္းအား ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။
"တရား ဥပေဒ စိုးမိုးမႈ ပြင့္လင္းထင္သာ ျမင္သာမႈျဖစ္တဲ့ အေျခအေနေရာက္ရင္ အျဖစ္မွန္ ေပၚေပါက္ေရးကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရွာေဖြ လုပ္ေဆာင္ခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ အျပည့္အ၀ ပူးေပါင္းပါ၀င္မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာခ်င္ပါတယ္"
ABSDF(ဗဟို) ဥကၠ႒ေဟာင္း ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ႏွင္႕ ေတြ႔ဆံုျခင္း
ေမး- ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေၿခခ်ျပီးတဲ႕အခ်ိန္မွာ ABSDF(ေျမာက္ပိုင္း)ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႕ ေမးခြန္းေတြက ကိုႏိုင္ေအာင္ကို ေစာင္႕ၾကိဳေနပါတယ္။ ေျမာက္ပိုင္းကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘာ ေျပာခ်င္ပါသလဲ။
ေျဖ- ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးေတြကို ပြင့္လင္းျမင္သာတဲ့ တရားဥပေဒစိုးမိုးတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္လို႔ရွိရင္ေတာ့ လြတ္လပ္တဲ့ စံုစမ္းေရးေကာ္မရွင္လိုဟာ မ်ိဳးဖြဲ႕ျပီးေတာ့မွ အျဖစ္မွန္ကို ေဖာ္ထုတ္သင့္တယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ထင္တယ္။ ေၿမာက္ပိုင္းဗဟိုေကာ္မတီကေန စြပ္စြဲထားတဲ့ဟာ ဟုတ္လား၊ မဟုတ္လားဆိုတဲ့ဟာကိုလည္း အားလံုး ပူးေပါင္းပါ၀င္မွ သိမွာေလ။ ေနာက္ျပီးေတာ့ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္တာေတြ ရွိလားဆိုတာ သိမွာေပါ့။ ေနာက္ျပီး အဲလိုမ်ိဳးေတြ လုပ္တဲ့အခါမွာ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ပူးေပါင္းပါ၀င္မယ္လို႔ ခဏ ခဏ ေျပာဖူးပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္တယ္ ဆိုတာေတြ ၾကားလာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ၀မ္းနည္းတယ္၊ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ဆိုတာလည္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ ပြင့္လင္းထင္သာ ျမင္သာမႈျဖစ္တဲ့ အေျခအေနေရာက္ရင္ အျဖစ္မွန္ေပၚေပါက္ေရးကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရွာေဖြ လုပ္ေဆာင္ခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ အျပည့္အ၀ ပူးေပါင္းပါ၀င္မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ေမး- ေျမာက္ပိုင္းကေန အႏွိပ္စက္ခံျပီး ထြက္ေၿပးလြတ္ေျမာက္လာတဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြက ေျပာပါတယ္။ ေျမာက္ပိုင္း ၿဖစ္ရပ္အတြက္ တာ၀န္ရွိတဲ့လူေတြထဲမွာ ကိုႏိုင္ေအာင္လည္း ပါ၀င္တယ္။ တာ၀န္ရွိတယ္ဆိုတဲ႕ အခ်က္ပါ။ တာ၀န္ရွိ တယ္ဆိုတဲ႕ အေပၚမွာ ဘာေျပာခ်င္ပါလဲ။
ေျဖ- အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု အေနနဲ႔ကေတာ့ တာ၀န္ရွိတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္မွာ လူတစ္ေယာက္ကေနျပီးေတာ့ ရာဇ၀တ္မႈ က်ဴးလြန္လို႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕ သမၼတက အဖမ္းခံရမယ္ဆိုျပီး အဲလိုမ်ိဳးေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ရပ္မွာ တာ၀န္ရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ကေတာ့ တာ၀န္ရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္အထိ တာ၀န္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥကိုလည္း တရား႐ံုးေတြ ဘာေတြက စစ္လို႔ အဲတာမ်ိဳးဆို ပတ္သက္တယ္ ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္က၀င္ျပီး ပူးေပါင္းပါ၀င္ရမွာပဲေလ။ ABSDFမွာ ျဖစ္ တဲ့ကိစၥကို ABSDFဗဟိုဥကၠ႒ အေနနဲ႔ ငါမဆိုင္ဘူးလို႔ေတာ့ ဘယ္ေၿပာလို႔ရပါ့မလဲ။
ေမး - ေျမာက္ပိုင္းကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ကိုႏိုင္ေအာင္ ေျပာခဲ့ဖူးတာရွိပါတယ္။ အကယ္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္ေရာက္လို႔ရွိရင္ ေျမာက္ပိုင္းကိစၥမွာ နစ္နာခဲ့သူေတြ၊ မိသားစု၀င္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ျပီး ေတာင္းပန္မယ္လို႔ ေျပာခဲ႕ပါတယ္။ အခု ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘာေျပာခ်င္ပါလဲ။
ေျဖ- ဟုတ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ေျပာခဲ့တယ္ဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ABSDFက ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့တယ္ေလ။ ဒီကိစၥကလည္း ကြၽန္ေတာ္ မလြဲမေသြၾကံဳမွာပဲ ဆိုျပီးေတာ့။ ABSDF ကေတာ့ အခု ကြၽန္ေတာ္ ေျပာတဲ့ ဟာေလးပဲ ေျပာပါ။ အဖြဲ႕အစည္းအေနနဲ႔ တာ၀န္ ရွိ တဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ ေပးေတြ႕မယ္။ သူတို႔ပဲ စီစဥ္မယ္ေပါ့။ ဆိုေတာ့ သူတို႔ အဖြဲ႕အစည္းသေဘာျဖစ္ေနျပီး ကြၽန္ေတာ္က အျပင္လူ ျဖစ္ေနတဲ့ သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္ေနတဲ့ အခါက်ေတာ့ သူတို႔ အဲလိုမ်ိဳးျဖစ္စဥ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ မွန္မွန္ကန္ကန္ သိျပီး ေတာင္းပန္သင့္တာေတြ ေတာင္းပန္ရမယ္။ နစ္နာတာေတြကို ေျဖရွင္းသင့္သာ ေျဖရွင္းေပးရမယ္လို႔ အဖြဲ႕အစည္းက ေျပာတာေတာ့ အဲဒီအတိုင္းပဲ နားလည္ထားပါတယ္။
ေမး- ကိုႏိုင္ေအာင္တို႔ ျမန္မာေျမကို ေျခမခ်ခင္ နာရီပိုင္းအလိုမွာ ေျမာက္ပိုင္းေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြရဲ႕ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲကို ရန္ကုန္ ျမိဳ႕၊ ေတာ္၀င္ႏွင္းဆီမွာ လုပ္ခဲ႕ပါတယ္။ သူတို႔က အမွန္တရား ေပၚေပါက္ေရးအတြက္ လုပ္ခဲ႕တာပါ။ အဲဒီပြဲမွာ ေက်ာင္းသားေဟာင္းတစ္ဦးက ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ေျမာက္ပိုင္းကိစၥဟာ သံသယေတြ၊ ႏိုင္ငံေရး အားျပိဳင္မႈေတြ၊ ေဒသစြဲ အျငိႇးအေတးေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုပါ တယ္။ ေျမာက္ပိုင္းကိစၥ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါသလဲ။
ေျဖ- ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို သူတို႔ အစီရင္ခံတုန္းကေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရးသူလ်ိဳေတြ ေထာက္လွမ္းျပီး ၀င္ထားတယ္ဆိုတာနဲ႔ သိတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း တိတိက်က် ေျပာလို႔ ရွိရင္ သူတို႔ ၁၂ ရက္ေန႔ (၁၉၉၂ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔)က သတ္လိုက္တယ္ဆိုတဲ့ ဥစၥာက သူတို႔ သတ္ျပီးမွ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သိရတာ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔က ညီလာခံ အကြဲအျပဲနဲ႔ မာနယ္ပေလာ ထိုးစစ္နဲ႔ ဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အဲဒီမွာပဲ အလုပ္႐ႈပ္ေနၾကတာဆိုေတာ့ အဲဒီ ေနာက္ပိုင္းသြားတဲ့ အခါမွာ အခုလြတ္လာတဲ့ သူေတြရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ သူတို႔ေျပာသလိုပဲ။ နာမည္ေတြေတာ့ မမွတ္မိဘူးဗ်ာ။ ႏွစ္ေယာက္ သံုးေယာက္ ေလာက္ေတြ႕တယ္။ မွတ္မိတာကေတာ့ နန္းေအာင္ေထြးၾကည္ကို ေတြ႕ တယ္။ မွတ္မိတာကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မွန္တယ္၊ မမွန္ဘူးဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ဘက္က စစ္ေဆးသိရွိနိုင္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္။ တစ္ဖက္ ေျပာတာပဲ ၾကားတာကိုး။ ဒါေပမဲ့ ဘာပဲ ေျပာေျပာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ယံုၾကည္ေတာ့တာ မဟုတ္ေတာ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္မို႔လို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ သူတို႔ကို လႊတ္ေပးလိုက္ပါ။ မိဘေတြကို ျပန္အပ္လိုက္ပါ။ ဒါကိုပဲ အဓိက သူတို႔ကို တိုက္တြန္းတာပါပဲ။
ေမး-လက္ရွိအခ်ိန္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေရာက္လာခဲ့ျပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေျမာက္ပိုင္း ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြရဲ႕ စြပ္စြဲမႈေတြနဲ႔ စပ္လ်ဥ္းျပီး ဘာေတြ လုပ္ေဆာင္သြားဖို႔ စီစဥ္ထားလဲ။
ေျဖ-အခုလာတဲ့ ခရီးစဥ္က ေျမာက္ပိုင္းကိစၥကို ေျဖရွင္းဖို႔ အဓိကလာတဲ့ ခရီးစဥ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ABSDF ကလည္း အဲဒီလိုေတာ့ တာ၀န္မေပးလိုက္ဘူး။ သူတို႔ သေဘာမတူဘဲနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေျပာလို႔ မရဘူးေပါ့။ အဲလို အခ်ိန္မ်ိဳးျဖစ္လာလို႔ရွိရင္ စံုစမ္းေရး ေကာ္မရွင္လိုဟာမ်ိဳး တစ္ခုဖြဲ႕ၿပီးေတာ့ အျဖစ္မွန္ ေဖာ္ထုတ္သင့္တယ္။ ကာယကံရွင္ အားလံုး ပါ၀င္သင့္တယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီလို တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။
ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္မွ 1992 ပါေဂ်ာင္ လူသတ္ပြဲအတြက္ ထုတ္ျပန္ေၾကျငာခ်က္
(ဘာသာျပန္)
(၁၉၉၂ ေမလ ၃၁)ေျမာက္ပိုင္းေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္တြင္ ဖမ္းဆီးခံရေသာ သူလွ်ဳိမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီးေက်ာင္း သားတပ္မေတာ္ ဥကၠ႒ (ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္) ၏ ၁၉၉၂ခုႏွစ္ တြင္ ျပဳလုပ္ေသာ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ
ကခ်င္ျပည္နယ္ကို တလသြားေရာက္သြားခဲ့ၿပီးေနာက္ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရ၏ရက္စက္မႈကို ယခင္က ထက္ပိုၿပီး ခါးသီး မုန္းတီးမိပါသည္။ ေျမာက္ပိုင္းတြင္ဖမ္းဆီးခံရသူတို႔၏ ထြက္ဆိုခ်က္မ်ား သက္ေသခံပစၥည္းမ်ားကို ဖတ္႐ႈခဲ့ရပါသည္။
အထူးသျဖင့္ နအဖ၏ အဓိက ဖိႏွိပ္ေရးယႏၱရားတခုျဖစ္ေသာ အမ်ဳိးသားေထာက္လွမ္းေရးဗ်ဴရိုတြင္ အဓိက တာ၀န္ရွိပါ သည္။ အတိုက္အခံအဖြဲ႔မ်ားအၾကား သပ္လွ်ဳိရန္၊ အထင္အျမင္မွားေစရန္အတြက္ စနစ္တက် စီမံထားေသာ အစီအမံမ်ား စီမံထားၿပီး ျဖစ္သည္။ နအဖသည္သတင္းေပးမ်ား ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားကို ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ဳိးစံုျဖင့္ အသံုးခ်ခဲ့သည္။
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္သည္ အဓိကပစ္မွတ္တခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။ သူလွ်ဳိမ်ားကို ေရလႈိင္း (water wave) စီမံကိန္းဟု အမည္ရေသာ စစ္ဆင္ေရး ျဖင့္ေစလႊတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ
- အဖြဲ႔အတြင္း တည္ၿငိမ္မႈပ်က္ျပားေစရန္
- ေထာက္ပံ့သည့္အုပ္စုႏွင့္ မဟာမိတ္အဖြဲ႔မ်ားအၾကား နားလည္မႈလြဲမွားေစရန္
-စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး လက္နက္ခ်လာေစရန္
-အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္မ်ားကို သုတ္သင္ရန္ ျဖစ္သည္။
အၿပီးသတ္ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ေန႔မွာ အမ်ဳိးသားညီလာခံက်င္းပေနမည့္ ၁၉၉၂ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းတြင္ျဖစ္သည္။ တခ်ဳိ႕အဖြဲ႔မ်ား က အမ်ဳိးသားညီလာခံမတိုင္မီ လက္နက္ခ်ရန္ႏွင့္ က်န္ရွိေသာအဖြဲ႔မ်ားက အမ်ဳိးသားညီလာခံအၿပီး အေထြေထြ လြတ္ ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးသည့္အခ်ိန္တြင္ လက္နက္ခ်ရန္ ျဖစ္သည္။
(သူလွ်ဳိအုပ္စု၏ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို ၁၉၉၂ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းတြင္ က်င္းပမည္ကို သိရွိၾကၿပီး ျဖစ္ သည္) အေထြေထြလြတ္ၿငိမ္းခ်မး္သာခြင့္ၿပီးေနာက္ က်န္ရွိေသာအဖြဲ႔မွာ စစ္တပ္၏ေခ်မႈန္းျခင္းကို ခံၾကရမည္ ျဖစ္သည္။
သူလွ်ဳိ ၁၅ ဦးကို သုတ္သင္ခဲ့မႈအေပၚ လုပ္ပိုင္ခြင့္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ထပ္မံအျငင္းမပြားလိုေတာ့ပါ။ ဆံုးျဖတ္ခ်ခဲ့သည့္ျဖစ္ စဥ္တြင္ ဗဟိုေကာ္မတီအေနျဖင့္ မပါ၀င္ခဲ့ေသာ္လည္း ဗဟိုေကာ္မတီ၏ကိုယ္စား က်ေနာ့္တြင္ တာ၀န္ရွိပါသည္။ က်ေနာ္ တို႔အေနျဖင့္ က်န္ရွိသည့္ သူလွ်ဳိမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ အျပဳသေဘာေဆာင္ၿပီး ေျဖရွင္းလိုေၾကာင္း ႏိုင္ငံတကာကို ရွင္းလင္း လိုပါသည္။
လက္တေလာ ABSDF (Nothern)၊ (KIO) တို႔ႏွင့္ က်ေနာ္ေဆြးေႏြးခဲ့ၿပီး ေအာက္ပါဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားကို ခ်ခဲ့ပါသည္။
၁။ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္သည္ က်န္ရွိသည့္ သူလွ်ဳိမ်ားကို ေသဒဏ္ေပးေတာ့မည္မဟုတ္။
၂။ သေဘာထားေျပာင္းလဲ၍ က်ေနာ္တို႔၏ လွဳပ္ရွားမႈတြင္ ပါ၀င္လိုသူမ်ားကို အဖြဲ႔၀င္အျဖစ္လက္ခံမည္။
၃။ အဖြဲ႔၀င္အျဖစ္ က်ေနာ္တို႔မွ လက္မခံေသာသူမ်ားကို ၎တို႔၏လံုျခံဳေရးႏွင့္ အနာဂတ္အတြက္ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္း မ်ားသို႔ လႊဲေျပာင္းေပးသြားမည္။ ထို႔အတြက္ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ဒီမိုကေရစီအစိုးမ်ားအေနျဖင့္ ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲမ်ားျဖစ္ခ်ိန္ထိ လက္ခံထားရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။
အကယ္၍ ျမန္မာျပည္ျပင္ပတြင္ ထိုသူလွ်ဳိမ်ားကို လက္ခံထားႏိုင္ရန္ အေနအထားမရွိပါက တႏွစ္ထိန္းသိ္မ္းၿပီးေနာက္ ၎တို႔၏ မိဘ(သို႔မဟုတ္) ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းတို႔၏ အာမခံခ်က္ျဖင့္ ျပန္လႊတ္ေပးမည္ျဖစ္သည္။
သူလွ်ဳိမ်ားကို ရန္သူအျဖစ္ သတ္မွတ္ဆက္ဆံရန္ သေဘာထားရွိေသာ္လည္း၊ ၎တို႔သည္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္၏ သား ေကာင္မ်ားျဖစ္သည္ဟု ကၽြႏ္ုပ္တို႔လက္ခံသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔သည္ ေရရွည္အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ လူသားခ်င္းစာနာ ေထာက္ထားမႈကို ေမွ်ာ္႐ႈပါသည္။ သူလွ်ဳိမ်ား၏ ထြက္ဆိုခ်က္မ်ားႏွင့္ အေသးစိတ္အခ်က္အလက္မ်ားကို ဆက္လက္ ထုတ္ျပန္သြားမည္။ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ အစိုးရမ်ားအေနျဖင့္ သူလွ်ဳိမ်ား၏ အနာဂတ္ အေျခခ်ေနထိုင္ေရးအ တြက္ နည္းလမ္း ၀ိုင္း၀န္းရွာေဖြေပးၾကရန္ က်ေနာ္တို႔အေနျဖင့္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။
ေလးစားစြာျဖင့္
ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္
ဥကၠ႒
ဗဟိုေကာ္မတီ
ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး
၃၁ ေမလ ၁၉၉၂
ေရာ္နယ္ ေအာင္ႏိုင္ ရွင္းတမ္း
ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္အင္တာဗ်ဴး
ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္ ေျပာတဲ႔ ABSDF (ေျမာက္ပိုုင္း) ကိစၥ
ေအးခ်မ္းဟိန္×မင္းမင္းလတ္(ျမစ္မခ)
by Myit Makha Mediagroup on 30 Aug, 2012
ABSDFအဖြဲ႕လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္
မကဒတ (ေျမာက္ပိုုင္း) ေဒသတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ေသြးထြက္သံယိုျဖစ္မႈအပါအ၀င္ကိစၥရပ္မ်ား စံု စမ္း ေဖာ္ထုတ္မႈကို ၂၀၁၃ ခုုႏွစ္ ေမလတြင္အၿပီးသတ္ေဆာင္ရြက္သြားမည္ျဖစ္ေၾ
အဆိုပါ အမွန္တရားေဖာ္ထုတ္မည္႔ လုုပ္ငန္းစဥ္အခ်ိန္မီေအာင္ျမင္စြာအေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္ ရန္ ျမန္မာႏိုုင္ငံႏွင့္ ႏိုုင္ငံတကာတြင္ေနထုုိင္လ်က္ရိွေသာ မကဒတ ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ား၊ သက္ဆိုုင္သူ မ်ားႏွင့္အမွန္တရားႏွင့္တရားမွ်တ မႈကို ျမတ္ႏိုးသူမ်ားကိုလည္းပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေၾကာင္း ဖိတ္ေခၚ ခဲ႔သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာေက်ာင္
အဆိုပါလုပ္ငန္းအဖြဲ႕အား၂၀၁၂ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းကတည္းကဖြဲ႕စည္းရန္စတင္ႀကိဳးစားခဲ႔ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္
ေအးခ်မ္းဟိန္ (ACH)။ ။ ေဖ႕ဘြတ္စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာေတြ႕ေ
by Myit Makha Mediagroup on 30 Aug, 2012
ABSDFအဖြဲ႕လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္
မကဒတ (ေျမာက္ပိုုင္း) ေဒသတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ေသြးထြက္သံယိုျဖစ္မႈအပါအ၀င္ကိစၥရပ္မ်ား စံု စမ္း ေဖာ္ထုတ္မႈကို ၂၀၁၃ ခုုႏွစ္ ေမလတြင္အၿပီးသတ္ေဆာင္ရြက္သြားမည္ျဖစ္ေၾ
အဆိုပါ အမွန္တရားေဖာ္ထုတ္မည္႔ လုုပ္ငန္းစဥ္အခ်ိန္မီေအာင္ျမင္စြာအေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္ ရန္ ျမန္မာႏိုုင္ငံႏွင့္ ႏိုုင္ငံတကာတြင္ေနထုုိင္လ်က္ရိွေသာ မကဒတ ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ား၊ သက္ဆိုုင္သူ မ်ားႏွင့္အမွန္တရားႏွင့္တရားမွ်တ မႈကို ျမတ္ႏိုးသူမ်ားကိုလည္းပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေၾကာင္း ဖိတ္ေခၚ ခဲ႔သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာေက်ာင္
အဆိုပါလုပ္ငန္းအဖြဲ႕အား၂၀၁၂ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းကတည္းကဖြဲ႕စည္းရန္စတင္ႀကိဳးစားခဲ႔ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္
ေအးခ်မ္းဟိန္ (ACH)။ ။ ေဖ႕ဘြတ္စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာေတြ႕ေ
ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္(AN)။ ။ မီဒီယာေတြက မေမးလို႔ ပါ။ ေဖ႔ဘြတ္မွာေတာ႔
ဒီအေၾကာင္းျပန္မေျပာေတာ ႔ဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ႔ ျပန္ေျပာရင္
႔ရပ္ေတာ႔မွာမဟုတ္ဘူး၊ မေန႔ကေတာင္ RFAကလား၊ VOAက လားမသိဘူး ေမးေသးတယ္၊
ACH ။ ။ ၁၉၉၀၀န္းက်င္ျဖစ္က အကို ABSDF အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ဘ၀တုန္းကျဖစ္ခဲ႔ တဲ႔ အျဖစ္ အပ်က္နဲ႔ ပတ္သက္လို႕ ျပန္ေျပာျပပါလားခင္ဗ်။
AN။ ။ အဲ႔ဒီျပသာနာက ၁၉၉၁၊ေ၉၉၂ တုန္းကျဖစ္တာ၊ ကြ်န္ေတာ္က အဲ႔တုန္းကABSDFမွာ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးတာ၀န္ယူတဲ႔
AN။
။ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကခ်င္မွာ ေနၾကရတဲ႔အခ်ိန္မွာ
စစ္အစိုးရကဆန္ဂိုေထာင္ေတြကို ထိုးစစ္၀င္ ၀င္ထိုးတယ္၊
ဆန္ဂိုေထာင္ေတြပါသြားၿပီဆိုရင္ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘက္ကရံႈး တယ္၊
ေရွ႕တန္း မွာဆန္ စားျပတ္ၿပီဆိုရင္ ရဲေဘာ္ေတြက်တယ္၊ အဲ႔ဒီတုန္းက
အျမဲျဖစ္တယ္၊တစ္ဘက္ကလည္း ABSDFေျမာက္ ပိုင္းက ဒီဘက္နဲ႔ မတူတာက
တစ္ဘက္မွာရာဂဏန္းနည္းနည္းေလာက္ေရာက္သြား
၃ေခါက္၊၄ေခါက္တတ္တာေတာင္ အဖမ္းအဆီးအနာအဆာမရွိဆိုေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔နည္းနည္း သံသ ယျဖစ္လာတယ္၊ အဲ႔ဒီမွာ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ထဲကတစ္ေယာက္က ထြက္ေျပးတယ္၊ သူ႔ဆီကေန စာလာတယ္၊ အဲ႔ဒီတုန္းကကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီမွာရွိတဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးတပ္ဖြဲ႕က အေရးယူေဆာင္ ရြက္ တယ္၊ထြက္ခ်က္ေတြ ျပန္ယူျပန္ဆက္စပ္ၿပီး ေထာက္လွမ္းေရးမွာ နာမည္ထြက္တဲ႔ သူေတြက အမ်ားႀကီးျဖစ္ေန တယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း ေသခ်ာေအာင္ျပန္လုပ္တယ္၊
ေနာက္ဆံုးေတာ႔ လူ(၈၀)ေလာက္ထြက္လာတယ္၊ အဲ႔ဒီအထဲမွာမွ ေသခ်ာတယ္အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ပတ္သက္လို
၃ေခါက္၊၄ေခါက္တတ္တာေတာင္ အဖမ္းအဆီးအနာအဆာမရွိဆိုေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔နည္းနည္း သံသ ယျဖစ္လာတယ္၊ အဲ႔ဒီမွာ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ထဲကတစ္ေယာက္က ထြက္ေျပးတယ္၊ သူ႔ဆီကေန စာလာတယ္၊ အဲ႔ဒီတုန္းကကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီမွာရွိတဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးတပ္ဖြဲ႕က အေရးယူေဆာင္ ရြက္ တယ္၊ထြက္ခ်က္ေတြ ျပန္ယူျပန္ဆက္စပ္ၿပီး ေထာက္လွမ္းေရးမွာ နာမည္ထြက္တဲ႔ သူေတြက အမ်ားႀကီးျဖစ္ေန တယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း ေသခ်ာေအာင္ျပန္လုပ္တယ္၊
ေနာက္ဆံုးေတာ႔ လူ(၈၀)ေလာက္ထြက္လာတယ္၊ အဲ႔ဒီအထဲမွာမွ ေသခ်ာတယ္အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ပတ္သက္လို
ACH ။ ။ အဲ႔ဒီတုန္းက စစ္အစိုးရနဲ႔ ဗဟို႒ာနခ်ဳပ္ရဲ႕အေျခအေနေလးလည္းအမ်ားသိေအာင္ေျပာေပးပါဦး။
AN ။ ။ အစိုးရဘက္ကလည္းအဲ႔ဒီတုန္းက ေက်ာင္းသားေတြကို ကူမယ္ကယ္မယ္ဆိုတဲ႔ဆႏမ်ဳိး ရွိတာေတာ႔ မ ဟုတ္ဘူး၊ ေနာက္ဗဟိုကလည္း သူလွဴိေတြအဲ႔ဒီေလာက္အမ်ားႀကီးျဖစ္ႏိုင္ပါ
ACH ။ ။ အခုလိုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာၿပီး
AN ။ ။ ကြ်န္ေတာ္က ပုဂႎၢဳလ္ေရးရာ တိုက္ခိုက္မႈလို႔ေတာ႔
မထင္ဘူး၊ႏိုင္ငံေရးပါႏိုင္တယ္။ ႏိုင္ငံေရး ရည္ရြယ္
ခ်က္ေတြရွိေကာင္း၇ွိႏိုင္မယ္လို႔ ထင္တယ္၊
ACH။ ။ တိတိက်က်ေျပာရရင္ ဘယ္လိုမ်ဳိးလဲ ခင္ဗ်။
AN။
။ ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္းေျပာရရင္ အခုဟာက ျမန္မာႏိုင္ငံကိုအိမ္ျပန္ခ်ိန္လို
ျဖစ္ေနတယ္၊ ABSDFလည္း တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အိမ္ျပန္ရမွာပဲ၊တကယ္တမ္း
စြန္႔လြတ္အနစ္နာခံတိုက္ပြဲ၀င္ခဲ
ACH
။ ။ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဆိုေတာ႔ ABSDF က
ကိုယ္႔အိမ္ကိုယ္ျပန္၀င္မယ္႔အဖြဲ႕၀င္ေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လို သေဘာထားမ်ဳိးေတြ
ရွိႏိုင္မလဲခင္ဗ်။
AN ။ ။ ABေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ သေဘာထားက တိုင္းျပည္ေကာင္းရင္ေတာ႔ျပန္၀င္မွာေပါ႔၊ ABSDFက ကြ်န္ေတာ္တို႔ ပါ၀င္ျဖတ္သန္းသေလာက္ဆိုဒီမိုကေရစီအေရး၊လူ႔အခြင္႔အေရးနဲ
ACH ။ ။ အိမ္ျပန္မယ္ဆိုတဲ႔ေက်ာင္းသားအဖြ
AN ။ ။ အခ်ိန္ဆိုတာထက္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီအေရးတိုးတက္သြားၿပီလား၊ ပါလီမန္ထဲ မွာ ေရြးေကာက္ခံမဟုတ္ပဲနဲ႔စစ္ သားေလးပံုတစ္ပံုပါေနတယ္၊ အဲ႔ဒါမ်ဳိးက ဒီမိုကေရစီလို႔ေခၚလို႔ရ လား၊ စစ္တပ္အတြက္ တစံုတရာ အာမခံခ်က္မလိုဘူးလားဆိုေတာ႔ လိုတယ္၊ ရွိတယ္၊ဒါေပမယ္႔တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ မွာ ေလ်ာ႔သြားမယ္ဆိုတဲ႔သတ္မွတ္ခ်က္
ACH ။ ။ နယ္စပ္မွာ အေျခစိုက္တဲ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုယ္႔ျပည္တြင္းကို ျပန္လာခ်င္တဲ႔ စိတ္ ရွိၾကသလား ။
AN ။ ။ နယ္စပ္မွာ အေျခစိုက္တဲ႔လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
စာဖတ္သူအားလံုး ကို ဘီဒီအန္ ရဲေဘာ္မ်ားမွ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
ျဖစ္ရပ္စံုကုိ လြန္ခဲ႔ေသာ 10 ႏွစ္ေက်ာ္ က တင္ျပခဲ႔ ေသာ သတင္ေထာက္ ကင္ဂီး ရဲ႔ English သတင္း
Worth Their Weight In War
KimGooi Photojournalist 
In the Pajau Hills with the Kachins Feb 1992
Worth Their Weight In War
First published in ‘The Nation Review’ Bangkok on August 26, 2002
“War determines life and death, the rise and fall of a state. It is therefore of vital importance that the art of war be studied with great care,” wrote Sun Tze about 2,500 years ago in his classic “The Art of War“.
Spies are very important, he emphasised, for their information or disinformation determines how a war should be conducted: “A commander should not be stingy in hiring spies and thereby prolong a war for years when information from spies might secure victory in a day.”
Among the five categories of spies Sun Tze mentions are “doomed spies”, whose purpose is to supply false information to the enemy and then be denounced by anonymous colleagues.
This calls to mind an incident in recent times.
A day after the beheading the remaining spies spared were shown to journalists
On the afternoon of February 12, 1992, in the cold, barren hills of Pajau along the Sino-Burma border, 15 spies were executed by their fellow students of the All Burma Student Democratic Front (ABSD F) fighting to topple the Rangoon junta.
In front of the assembled students, the spies were made to dig their own graves and beheaded one by one. The blood-curdling event sent shockwaves far and wide; and was all the more shocking for having been committed by students! Its repercussions are still felt today, 10 years later.
An article condemning the perpetrators in the June issue of The Irrawaddy (a dissident Burmese magazine based in Chiang Mai), read: “The excesses of Burma’s military intelligence services are well known, but many observers question why Rangoon would send such a large number of spies to one place. A more likely theory is that the executions were a result of a power struggle within the ABSDF.”
Former ABSDF chairman Dr Naing Aung’s study at Harvard University’s Kennedy School of Government later this year has been deferred indefinitely after the university learned of his alleged role in the executions from protest letters sent by human rights activists and professed victims of the ABSDF’s crimes, the article said.
I arrived in the Pajau hills a day after the executions, after an arduous journey through the mountains of Yunnan province, and interviewed the students.
Doomed spies in the Pajau Hills, Sino-Burmese border Feb 1992
The 401 ABSDF Battalion under Sai Than Lwin, Wein Thein and L Zau Naw in northern Shan State surrendered to Rangoon in December 1900. All the student leaders were spies. According to the ABSDF chairman, the students were 600 strong (in February 1992), divided into 7 branches in northern Burma, with 80 of them then in Pajau camp, and another 80 at the frontline.
They had begun receiving military training from the Kachin Independent Army (KIA), an ethnic group fighting for independence from Rangoon, in December 1988. The ABSDF army was under the command of Major Than Chaung, who later lost his left eye and right hand in December 1990 fighting Rangoon’s forces.
Suspicion that spies had infiltrated the camp was first aroused in April 1990 when one student was found and arrested with maps and a ciphered message. Before he could be interrogated, he feigned sickness. At the camp hospital he was given poison and died before he could talk.
Prior to this Rangoon scored its first espionage victory when they sent Than Tun Soe, 30, (of the National Intelligence Bureau) to infiltrate the ABSDF in Pajau in May 1989 together with a woman spy. “He told us he knew many students in Rangoon, so to please let him go back and organise the students,” Aung Naing told me.
“We gave him two video tapes which he took to Rangoon and gave to Aung San Suu Kyi. He went in June 1989 and came back to Pajau in July and left again for Rangoon. We were surprised at the ease he could travel back and forth. We thought he had great ability.”
On July 20, 1989 Aung San Suu Kyi was arrested by Rangoon and charged with collaborating with insurgents and rebels. The two ABSDF videotapes were produced as irrefutable evidence. At the same time Rangoon’s master spy, first secretary General Khin Nyunt, said over the radio that Than Thn Soe had been arrested.
The ABSDF only became aware that Pajau was heavily infiltrated with spies around July 1991. Some of the student leaders had been lead-poisoned. The spies were hoping to kill them slowly so that no one would suspect they had been poisoned.
“The first spy to be arrested was Soe Min Aung, an army man from Mandalay. He escaped and we caught him again at the Chinese border town of Rueli in August 1991,” Aung Naing said.
A sinister plot to assassinate Kachin leaders and student leaders was uncovered in the nick of time on August 6, 1991, two days before the “8888″ (August 8, 1988 democracy uprising in Rangoon) celebrations. Explosives and guns were uncovered in the spies’ huts. On the same day Chinese security police arrested 10 Burmese spies, armed with rifles, pistols and explosives in Ying Jiang, across the border in China.
After the spy ring was exposed, 80 spies were rounded up from August to November, including three women and the former ABSDF chairman Tun Aung Gyaw. Nine of the 19 ABSDF central committee members turned out to be spies. Kachin intelligence agents must have played a role in exposing the nest of vipers. And the KIA paid a high price for welcoming the hordes of students into their headquarters in Pajau after the 1988 pro-democracy uprising in Rangoon. Soon after, Pajau was overrun and captured by Burmese government troops.
Insiders said that after the arrival of the students, every enemy artillery shell hit Pajau with pinpoint accuracy.
When I visited the Kachin HQ in 1992 it was an entirely new base, right on the border with half the camp in Chinese territory, to avoid further attacks from Rangoon forces. They still called it Pajau to give the illusion that they had not lost their capital. It was a big setback to the war-like Kachins, reputed to have the best-disciplined guerrilla army in Burma. It was a blow from which they never recovered and led to their giving up and signing a “peace treaty” with Rangoon soon after.
On the afternoon of February 12, 1992, 15 spies were beheaded in front of the assembled students.
“We cannot pardon them because their crimes were too serious and they have done us severe damage. There are specific international rules in war. We will set free POWs but not spies. This is an international practice,” argued Aung Naing.
“Their aim is to finish off the Kachins and ABSDF before 1993,” Aung Naing said.
Today, Rangoon has finished off not only the Kachins and ABSDF in the north, but the rest of the insurgent armies fighting for independence from Burmese brutality and oppressive rule. Notably spectacular were the capture of the Mannerplaw Karen HQ and the capitulation of Khun Sa’s Shan armies at the Thai border, two of the biggest insurgent armies in Burma.
For the first time in half a century Rangoon could control the whole country, thanks to its generous use of spies, made possible when thousands of students fled Rangoon to insurgent areas after the 8888 pro democracy massacre.
Two and a half millennia later the words of Sun Tze still ring true: “Only with good intelligence and the generous and clever employment of spies will success be assured.” Rangoon has certainly proved it so.
Related stories: How I got into Kachin Land http://kimgooi.wordpress.com/2010/10/13/burmese-spies-and-into-kachin-land/#comment-150
Aung San Suu Kyi’s release from 1st house arrest http://kimgooi.wordpress.com/2010/09/13/rebel-with-a-cause/
Author’s note:
News of the beheading by Burmese students was despatched by Deutsch Presse Agentur (dpa) as an exclusive right after the event in 1992 and a feature version appeared as cover story in ‘Dateline Bangkok’. Ten years after in 2002, the Nation Review published ‘Worth their weight in War’.
Unknown to many, beheading was not that uncommon in Burma. During the 888 (August 8, 1988) Pro Democracy uprising in Rangoon, some western journalists and photographers managed to fly into Rangoon by using fake visas made by skilled rubber-stamp shops in Bangkok. Time magazine photographer, Sandro Tucci whom I often worked with, showed me a series of gruesome human heads arranged neatly in the street admidst saffron-robed monks and huge crowd of demontrators.
”Unfortunately Time magazine cannot use these photos because it’s too shocking!” said Tucci. “The demonstrators caught these spies red-handed poisoning the drinking water and several demonstrators fell dead. The ‘people’s court’ presided by a senior monk passed the death sentence and the government spies were beheaded right in the street where they were apprehended,” Tucci recounted with a shiver.
This was another example of the ‘doomed spies’ used by the Burmese military junta. Taking the horror of the beheading as an excuse the military opened fire and bayonet charged into the massive crowd. Thousands were mowed down in the streets of Rangoon on Aug 8, 1988.
The cruelty, cunning and atrocities of the Burmese military is legendary especially among the victimised ethnic minorites, like the Karens, Shans and Kachins who constitute the three biggest rebellions among a dozen other small ethnic groups fighting for autonomy. Right after General Ne Win took power in 1962, Shan Princes, traditional rulers of Shan State’s municipaliies, were invited by the military for talks and vanished. Until today their dead bodies had not been returned to the grieving families.
It is almost unknown for a country to demonetised its currency. It happend in Burma in 1988. Among the misrule, plundering and humanrights violations, demonetizing the biggest denomination kyat notes was the final spark that caused the massive pro democracy uprising in August that year. Overnight people who had worked and saved for years keeping the high denomination notes lost everything.
The 888 uprising saw the emergence of Aung San Suu Kyi, Burma’s most famous pro democracy icon [see Rebel with a cause].She spent 15 of the past 22 years under house arrest. She was released in November 2010 by president Thein Sein who took power in March 2010. A retired general who became president after a sham military directed elections where the main opposition was barred from participating.
On January 13, 2012 the President released 651 political prisoners under an amnesty of the new government. 27,000 convicts were also freed since last May. The new President had also initiated discussion about legalising trade unions and loosening censorship, reported ‘The Irrawaddy’ Burmese news portal based in Chiang Mai. It said the government had also signed a peace treaty with the Karen National Union who had been fighting for autonomy for over 60 years. However, this was immediately denied by ‘The Karen News’ of the rebels.
Meanwhile heavy fighting is raging in Kachin State in the north, despite the president calling for a ceasefire. The Irrawaddy reported on January 12, a government helicopter ferrying troops to attack Kachins was forced down by Kachin ground troops. Like the rebels would say, “We cannot trust the Burmans, they say one thing and do another!”
With these developments, especially Aung San Suu Kyi participation in the coming by- election in April, is Burma on it’s way to genuine democratic reforms and ending oppressions of ethnic minorities? Or is it ‘old wine in new bottle’ out to hook-wink the world again. For a start Rangoon must allow independent observers and the world press into the country.
Burma is often potrayed as a tranquil land steeped in Buddhism. To understand the country, I would say George Orwells’s book “Burmese Days” explains best the cultural complexities and psyche of the majority native Burmans.
