ျမန္မာႏိုင္ငံမဂၤလာပါ (ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္ေသာေၾကာင့္ ရယ္သံမ်ားႏႇင့္ လက္ခုပ္သံမ်ားစြာ ဆူညံသြားသည္)
ဒီတကၠသိုလ္ကို ေရာက္လာခဲ့တဲ့အတြက္၊ ဒီႏုိင္ငံကုိ လာေရာက္လည္ပတ္တဲ့ ပထမဆံုး အေမရိကန္သမၼတျဖစ္ရတဲ့ အတြက္လည္း ၀မ္းေျမာက္ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ဒီကို ေရာက္လာခဲ့တာဟာ ဒီႏုိင္ငံရဲ့ အေရးပါမႈေၾကာင့္ပါပဲ။
ခင္ဗ်ားတုိ့ဟာ အေရႇ့နဲ့ ေတာင္အာရႇရဲ႕လမ္းဆံုမႇာ တည္ရႇိေနတာပါ။ ဒီႏိုင္ငံဟာ
ကမၻာေျမေပၚမႇာ လူဦးေရအမ်ားဆုံး ႏုိင္ငံႏႇစ္ခုရဲ့ နယ္ျခားလည္း ျဖစ္ေနပါတယ္။
ခင္ဗ်ားတုိ့မႇာ ႏႇစ္ေထာင္ခ်ီတဲ့ သမုိင္းလည္းရႇိတယ္၊ ကမၻာေျမရဲ့
ဖြံ့ၿဖိဳးမႈအျမန္ဆံုးေဒသရဲ့ ကံၾကမၼာကို ဆံုးျဖတ္ရာမႇာ ကူညီႏိုင္တဲ့
အစြမ္းလည္းရႇိေနတဲ့ ႏုိင္ငံပါ။
ကြၽန္ေတာ္ဒီကို ေရာက္လာခဲ့တာဟာ
ခင္ဗ်ားတို့ႏုိင္ငံရဲ့ လႇပတင့္တယ္မႈနဲ့ မတူကြဲျပားမႈေတြ ေၾကာင့္ပါပဲ။
ဒီေန့အေစာပိုင္းမႇာ ေရႊေရာင္လႊမ္းေနတဲ့ ေရႊတိဂံုဘုရားကို
ဖူးျမင္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ အခ်ိန္ဆိုတဲ့အရာကို လြန္ေျမာက္တဲ့ ေမတၲာတရားဆိုတဲ့
အိုင္ဒီယာ-ကြၽန္ေတာ္တို့ ဒီကမၻာေပၚမႇာ ေနထိုင္ခြင့္ရတဲ့ အခ်ိန္ကာလကို
သည္းခံမႈ(ခႏၲီ)နဲ့ ခ်စ္ျခင္း(ေမတၲာ) ဆိုတဲ့ အရာေတြနဲ့
ဖြင့္ဆိုႏုိင္တယ္ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္မႈေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ကို လႈပ္ခတ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီေျမဟာ ဒီၿမိဳ့ေဟာင္းႀကီးရဲ့ လူေနထူထပ္တဲ့ ရပ္ကြက္၀န္းက်င္ေတြကေန
ေက်းရြာေပါင္း ၆၀၀၀၀ က်ာ္အထိ၊ ဟိမ၀ႏၲာေတာင္ထြတ္ဖ်ားကေန၊ ကရင္ျပည္နယ္
သစ္ေတာေတြအထိ၊ ဧရာ၀တီ ျမစ္ကမ္းပါးေတြအထိ က်ယ္ေျပာတယ္ဆိုတာ
ကြၽန္ေတာ္သိထားပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ဒီကို ေရာက္လာခဲ့တာဟာ ဒီတကၠသိုလ္ကို
ေလးစားမႈေၾကာင့္ပါပဲ။ ဒီေက်ာင္းမႇာ ကိုလိုနီအုပ္စိုးမႈကို
အတိုက္အခိုက္ျပဳမႈဟာ ပထမဆံုး စတင္ခဲ့တယ္။ လြတ္လပ္ေရးလႈပ္ရႇားမႈကို
မဦးေဆာင္မီ ဒီေနရာမႇာ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္)ေအာင္ဆန္းဟာ မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္ကို
တည္းျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ကုလသမဂၢကို မကြပ္ကဲမီ ဒီေနရာမႇာ ဦးသန့္ဟာ ကမၻာႀကီးရဲ့
လားရာေတြကို ဆည္းပူးခဲ့ပါတယ္။ ဒီေနရာမႇာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ရာစုႏႇစ္က
ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ေလ့လာမႈေတြ အားေကာင္းခဲ့သလို ေက်ာင္းသားေတြဟာလည္း အေျခခံ
လူ့အခြင့္အေရးေတြကို ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကတာပါ။ အခုေနအခါမႇာေတာ့ ခင္ဗ်ားတို့ရဲ့
လႊတ္ေတာ္က ဒီေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ျပန္လည္အသက္သြင္းဖုိ့ သေဘာတူခဲ့ၾကၿပီ
ျဖစ္သလို ဒီေက်ာင္းေတာ္ႀကီးဟာ သူ့ရဲ့ႀကီးျမတ္မႈကို ျပန္လည္ရယူရမႇာပါ။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီႏုိင္ငံရဲ့အနာဂတ္ကို လူငယ္ေတြရဲ့ ပညာေရးက
အဆံုးအျဖတ္ေပးမႇာ ျဖစ္လို့ပါပဲ။
ကြၽန္ေတာ္ဒီကို ေရာက္လာခဲ့တာဟာ
ကြၽန္ေတာ္တုိ့ ႏႇစ္ႏုိင္ငံၾကားက သမုိင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ပါပဲ။ လြန္ခဲ့တဲ့
ရာစုႏႇစ္တစ္ခုတုန္းက အေမရိကန္က ကုန္သြယ္သူေတြ၊ ကုန္သည္ေတြ၊ သာသနာျပဳေတြဟာ
ဒီေနရာကို လာၿပီးေတာ့ ယံုၾကည္မႈ၊ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရးနဲ့
မိတ္ေဆြျဖစ္မႈဆိုတဲ့ ကတိက၀တ္ေတြကို တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္
အတြင္းကလည္း ဒီနယ္ျခားေတြကို ကြၽန္ေတာ္တုိ့ ေလယာဥ္မႇဴးေတြက
ျဖတ္သန္းၿပီးေတာ့ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံတြင္းကို ၀င္ေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔
စစ္သည္မ်ားစြာရဲ့ အသက္ေတြ ေပးဆပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ့
ႏႇစ္ႏုိင္ငံစလံုးဟာ ၿဗိတိသွ်အင္ပါယာေအာက္က ေပၚထြက္လာခဲ့တာျဖစ္ၿပီး
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုဟာ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရတာကို ပထမဆံုး
အသိအမႇတ္ျပဳတဲ့ ႏုိင္ငံေတြထဲက တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ရန္ကုန္မႇာ
အေမရိကန္စင္တာတစ္ခု ရႇိတဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ္တုိ့ ဂုဏ္ယူမိသလို
ဒီေက်ာင္းလိုမ်ဳိး ေက်ာင္းႀကီးေတြနဲ့ ပညာအျပန္အလႇန္ ဖလႇယ္ခြင့္ရရင္လည္း
ဂုဏ္ယူမိမႇာပါ။ ကြဲျပားျခားနားတဲ့ ဆယ္စုႏႇစ္မ်ားစြာကို ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့
တစ္ေလွ်ာက္မႇာလည္း အေမရိကန္ေတြဟာ ဒီႏုိင္ငံနဲ့ ဒီလူမ်ဳိးအေပၚ
တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္း သံေယာဇဥ္ ရႇိခဲ့ၾကတာပါ။
ကြၽန္ေတာ္ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ
ေရာက္လာခဲ့တာဟာ လူသားရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာေပၚမႇာ အေမရိကန္ရဲ႕
ယုံၾကည္မႈေၾကာင့္ပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ့ ႏႇစ္ႏုိင္ငံဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့
ဆယ္စုႏႇစ္မ်ားစြာမႇာ သူစိမ္းေတြလုိ ျဖစ္ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီေန့မႇာေတာ့
ဒီႏုိင္ငံရဲ႕ ျပည္သူေတြနဲ့ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္တုိ့ဟာ အျမဲတမ္း
ေမ်ာ္လင့္ေနခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ ကြၽန္ေတာ္ေျပာႏုိင္ပါၿပီ။ ျမန္မာျပည္သူေတြက
ကြၽန္ေတာ္တုိ့ကုိ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ့ရဲ႕
ရဲရင့္မႈကုိ ကြၽန္ေတာ္တုိ့ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရပါၿပီ။
တနဂၤေႏြေန့ေတြမႇာ
ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား မိသားစုေတြဆီကုိ အျဖဴေရာင္၀တ္စုံနဲ့
တက္ႂကြလႈပ္ရႇားသူေတြ လည္ပတ္တာကို ကြၽန္ေတာ္တုိ့ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။
ေရႊ၀ါေရာင္သကၤန္းေတြ လႊႊမ္းျခံဳထားတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြက ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ
ကန့္ကြက္ဆႏၵျပၾကတာကုိလည္း ကြၽန္ေတာ္တုိ့ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရပါၿပီ။
ဆုိင္ကလုန္းဒဏ္ကုိ ခံခဲ့ရတဲ့သူေတြကုိ ကူညီဖုိ့အတြက္ သာမန္ျပည္သူေတြက
ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕ေတြ စုစည္းဖြဲ႕စည္းခဲ့ၾကတာကုိလည္း ကြၽန္ေတာ္တုိ့
သိခဲ့ရပါၿပီ။ လြတ္လပ္မႈသံစဥ္ကို ဖန္တီးခဲ့ၾကတဲ့ ဟစ္ေဟာ့ပ္ အႏုပညာရႇင္ေတြရဲ့
စည္းခ်က္ေတြကိုလည္း သိခဲ့ရပါၿပီ။ သူတုိ့ရဲ႕ ေမြးရပ္နဲ့ မိသားစုေတြဆီကုိ
ဘယ္ေတာ့မႇ အဆက္အသြယ္ မျပတ္ၾကတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြ၊ ျပည္ပမွာ
သြားေရာက္ေနထုိင္သူေတြကုိလည္း ကြၽန္ေတာ္တုိ့ ေတြ႕ခဲ့ရၿပီးပါၿပီ။
အဲဒါေတြအျပင္ ေဒၚေဆာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ဆႏၵျပင္းထန္တဲ့ ဂုဏ္သေရေၾကာင့္
ကြၽန္ေတာ္တုိ့ဟာ စိတ္အားတက္ႂကြခဲ့ရပါတယ္။ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ခင္ဗ်ားရဲ႕
ႏႇလုံးသားထဲမႇာ ေတာက္ေလာင္ေနမယ္ဆုိရင္ ဘယ္လူသားကုိမႇ အက်ဥ္းခ်ထားလုိ့
မရဘူးဆုိတာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သက္ေသျပခဲ့ပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္သမၼတတာ၀န္
ထမ္းေဆာင္တုန္းက အေၾကာက္တရားနဲ့ အုပ္စုိးေနတဲ့ အစုိးရေတြဆီကုိ
''ခင္ဗ်ားတုိ့ရဲ႕ လက္သီးဆုပ္ကုိ ျဖည္ဖုိ့ဆႏၵရႇိမယ္ဆုိရင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ့က
လက္ကမ္းေပးမႇာပါ'' လုိ့ ကြၽန္ေတာ္ သတင္းစကားတစ္ခု ပါးခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့
တစ္ႏႇစ္ခြဲေလာက္အတြင္းမႇာ ျပဇာတ္ဆန္တဲ့ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈေတြ
စတင္ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ဆယ္စုႏႇစ္ ငါးစုေလာက္ အာဏာရႇင္အုပ္စုိးမႈဟာ
စတင္ေျဖေလ်ာ့လာပါတယ္။ သမၼတဦးသိန္းစိန္လက္ထက္မႇာ ေျပာင္းလဲမႈအတြက္ ဆႏၵဟာ
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖုိ့အတြက္ အစီအစဥ္ေတြနဲ့ လုိက္ေလ်ာ္ညီေထြ ျဖစ္ေနပါတယ္။
အခုေတာ့ အစုိးရအဖြဲ႕ကုိ အရပ္သားတစ္ဦးက ဦးေဆာင္ေနၿပီး ပါလီမန္ကလည္း
ကုိယ္တုိင္အားေကာင္းေမာင္းသန္ ရပ္တည္ေနႏုိင္ပါၿပီ။ တစ္ခ်ိန္က တရားမ၀င္
ေၾကညာခံခဲ့ရတဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဟာလည္း
ေရြးေကာက္ပြဲတစ္ခုမႇာ ၀င္ၿပိဳင္ခဲ့ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာလည္း
လႊတ္ေတာ္အမတ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာပါၿပီ။ ယုံၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ခံေနရသူ
ရာေပါင္းမ်ားစြာကုိလည္း ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့ၿပီးသလုိ အဓမၼခုိင္းေစမႈကုိလည္း
ပိတ္ပင္ၿပီးပါၿပီ။ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္ေတြနဲ့ ကနဦး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး
သေဘာတူညီမႈေတြ ရခဲ့ၿပီျဖစ္သလုိ ပုိလြတ္လပ္ပြင့္လင္းတဲ့ စီးပြားေရးအတြက္
ဥပေဒသစ္ေတြလည္း ေပၚထြက္လာခဲ့ပါၿပီ။
ဒါေၾကာင့္ ဒီကေန့မႇာ
ကြၽန္ေတာ့္ကတိစကားကုိ တည္ဖုိ့ ကြၽန္ေတာ္လာခဲ့တာပါ။ မိတ္ေဆြျဖစ္မႈဆုိတဲ့
လက္ကမ္းဖို့ လာခဲ့တာပါ။ အေမရိကဟာ ရန္ကုန္မႇာ သံအမတ္တစ္ေယာက္ ရႇိေနပါၿပီ။
အေရးယူပိတ္ဆုိ့မႈေတြ ေျဖေလ်ာ့ၿပီးပါၿပီ။ ျပည္သူေတြအတြက္ အခြင့္အလမ္းေတြ
ေဆာင္ၾကဥ္းေပးႏုိင္တဲ့ ကမၻာႀကီးဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအတြက္ အင္ဂ်င္တစ္လုံးအျဖစ္
ပါ၀င္လည္ပတ္ ေမာင္းႏႇင္ေပးႏုိင္တဲ့ စီးပြားေရးကုိ တည္ေဆာက္ဖုိ့
ကြၽန္ေတာ္တုိ့ ကူညီေပးမႇာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီမႇတ္မႇတ္ထင္ထင္ရႇိလႇတဲ့
ခရီးဟာ အစပဲရႇိပါေသးတယ္။ အမ်ားႀကီး ေရႇ႕ဆက္သြားရဦးမႇာပါ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ့
ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ မႇိတ္တုတ္မႇိတ္တုတ္ တုိးတက္မႈေလးေတြဟာ
ၿငိႇမ္းသတ္ခံရတာမ်ဳိး ျဖစ္သြားလုိ့ မရပါဘူး။ ဒီမႇိတ္တုတ္မႇိတ္တုတ္
တုိးတက္မႈကေလးေတြကေန ဒီတုိင္းျပည္ရဲ႕ ျပည္သူေတြအတြက္ ေတာက္ပတဲ့
ဥတၲရၾကယ္တစ္စင္း ျဖစ္လာရပါမယ္။ဒီအားထုတ္မႈေတြမႇာ
ခင္ဗ်ားတို့ရတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုအတြက္လည္း အေရးပါသလို
ကြၽန္ေတာ့္အတြက္လည္း အေရးပါပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ့ဟာ မတူညီတဲ့ အရပ္ေဒသေတြကေန
လာၾကတာ ျဖစ္ေပမဲ့လည္း တူညီတဲ့ အိပ္မက္ေတြကို မွ်ေ၀ခံစားေနၾကတာပါ။
ကိုယ့္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ကိုယ္ေရြးခြင့္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ
အတူယႇဥ္တြဲေနထုိင္ခြင့္၊ ပညာသင္ခြင့္နဲ့ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေနခြင့္၊
ကြၽန္ေတာ္တုိ့ရဲ့ မိသားစုနဲ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ့ရဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းကို
ျမတ္ႏုိးခြင့္တုိ့လို အိပ္မက္ေတြေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ လြတ္လပ္မႈဆိုတာ
အေကာင္အထည္မရႇိတဲ့ အိုင္ဒီယာမဟုတ္ပါဘူး။ လြတ္လပ္မႈဆိုတာ
မဲပံုးေတြမႇာတင္မကဘဲ ကြၽန္ေတာ္တို့ရဲ့ ေန့စဥ္ဘ၀ေတြမႇာပါ
လူသားရဲ့တိုးတက္မႈကို ဖန္တီးေပးတဲ့ တစ္ကယ့္အရာပါ။
ကြၽန္ေတာ္တုိ့
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ့ အႀကီးက်ယ္ဆံုး သမၼေတြထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့
ဖရန္ကလင္ဒီနာ႐ုစဗဲ့က ဒီအမႇန္တရားကို နားလည္ခဲ့ပါတယ္။ အေမရိကရဲ့
အေၾကာင္းတရားဆိုတာ မဲတစ္မဲေပးခြင့္ထက္ ပိုတယ္လုိ့ ဖြင့္ဆိုခဲ့ပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီဆိုတာ မဲေပး႐ံုသက္သက္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သူနားလည္ခဲ့ပါတယ္။
အေျခခံလြတ္လပ္ခြင့္ ေလးခုကို ကိုင္စြဲဖုိ့ ကမၻာႀကီးကို
သူေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခြင့္၊
လြတ္လပ္စြာကိုးကြယ္ခြင့္၊ ဆႏၵစြဲေတြကေန လြတ္ေျမာက္မႈ၊ ေၾကာက္ရြံ႕မႈကေန
လြတ္ေျမာက္မႈတုိ့ပါပဲ။ ဒီလြတ္ေျမာက္မႈ ေလးခုဟာ တစ္ခုကိုတစ္ခု
အားျဖည့္ေပးပါတယ္။ အားလံုးကို အမႇန္တစ္ကယ္ နားမလည္ဘဲ တစ္ခုကို
အမႇန္တစ္ကယ္နားလည္ဖို့ဆိုတာ မလြယ္ပါဘူး။ဒါေၾကာင့္ အဲဒါဟာ
ကြၽန္ေတာ္တို့အတြက္ရႇာတဲ့၊ ျပည္သူအားလံုးအတြက္ရႇာတဲ့ အနာဂတ္ပါပဲ။
ပထမဆံုးအေနနဲ့ လြတ္လပ္စြာထုတ္ေဖာ္ခြင့္မႇာ ကြၽန္ေတာ္တုိ့ ယံုၾကည္ပါတယ္။
ဒါမႇ သာမန္လူေတြရဲ့ အသံကို ၾကားႏုိင္မႇာျဖစ္ၿပီးေတာ့ အစိုးရဟာ သူတုိ့ ဆႏၵ၊
ျပည္သူ့ဆႏၵကို ေရာင္ျပန္ဟပ္ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္မႇာပါ။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမႇာဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ့ ႏုိင္ငံသားေတြအားလံုးအတြက္
ကတိစကားေတြ ျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္ဖို့ ရာစုႏႇစ္ ႏႇစ္ခုေက်ာ္ေလာက္ ကြၽန္ေတာ္တုိ့
လုပ္ခဲ့ၾကရတယ္။ ကြၽန္ျပဳခံရသူေတြ လြတ္ေျမာက္ဖုိ့၊ အမ်ဳိးသမီးေတြနဲ့
အာဖရိကန္ အေမရိကန္ေတြ မဲေပးခြင့္ရဖုိ့၊ အလုပ္သမားေတြ အဖြဲ႕အစည္း
ဖြဲ႕စည္းခြင့္ရဖို့ အစရႇိသျဖင့္ေပါ့။
ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို့ရတဲ့
လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း တစ္ျခားတစ္ႏုိင္ငံမႇာလည္း ပံုတူကူးဖို့ဆိုတာ
မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တုိ့ လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမဲ့
ခင္ဗ်ားတုိ့ႏုိင္ငံဟာ ျပည္သူအားလံုးရဲ႕ ခြန္အားကိုသံုးႏုိင္ရင္
သန္စြမ္းလာမယ္ဆိုတာ ေမးခြန္းထုတ္စရာ မလိုပါဘူး။ ဒါကပဲ
ႏိုင္ငံေတြေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္တဲ့အခ်က္ပါ။ အဲဒါကပဲ
ဘယ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ စမယ္ဆိုတာကို ျဖစ္ေစတာပါ။
ျပည္သူေတြရဲ႕
အတူတကြ စုေ၀းခြင့္ကုိ ဖိႏႇိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေနမယ့္အစား အျပည့္အ၀
ေလးစားမႈေပးရပါမယ္။ ဖိႏႇိပ္ပိတ္ပင္ေနမယ့္အစား မီဒီယာအေပၚ
ဆင္ဆာလႊမ္းမိုးထားတာကုိ ဆက္ၿပီး ႐ုပ္သိမ္းေပးရပါမယ္။ ဒီေျခလႇမ္းေတြကုိ
ဆက္ေလ်ာက္လာႏုိင္တာနဲ့အမွ် ခင္ဗ်ားတုိ့ တုိးတက္လာႏုိင္ပါတယ္။ ျမစ္ဆုံဆည္
တည္ေဆာက္ေရးစီမံကိန္းကုိ ႏုိင္ငံသားေတြက ကန့္ကြက္ဆႏၵျပတဲ့ အသံကုိ
လ်စ္လ်ဴမ႐ႈဘဲ နားေထာင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြကုိ တရားမ၀င္မလုပ္ဘဲ
ပါ၀င္ခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲကာလ အတြင္းမႇာ
မဲဆႏၵရႇင္တစ္ေယာက္က ''ကြၽန္ေတာ္တုိ့မိဘေတြ၊ ဘုိးဘြားေတြ ဒီအတြက္
ေစာင့္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခါမႇ ျမင္မသြားခဲ့ရပါဘူး'' လုိ့ ေျပာခဲ့ပါတယ္။
မဲဆႏၵရႇင္ေတြရဲ႕ လြတ္လပ္မႈကုိ ကာကြယ္ဖုိ့ အာဏာရႇိတဲ့သူေတြဟာ
အကန့္အသတ္ရႇိမႈေတြကုိ လက္ခံရပါမယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ့ရဲ႕ အေမရိကန္စနစ္က
အဲဒီလုိျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးထားတာပါ။ အေမရိကဟာ ကမၻာမႇာ အင္အားအႀကီးဆုံး
စစ္ေရးအင္အား ရႇိေကာင္းရႇိမယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါဟာ အရပ္ဘက္
ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မႇာပဲ ရႇိရပါမယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အေမရိကန္သမၼတအေနနဲ့ စစ္တပ္က
လုပ္ေဆာင္ရမႇာကို ဆံုးျဖတ္ေပးႏုိင္ေပမဲ့ တစ္ျခားဟာေတြ သြားလုပ္ခိုင္းလို့
မရပါဘူး။ သမၼတအေနနဲ႕သာမက တပ္မေတာ္ စစ္ေသနာပတိခ်ဳပ္ အေနနဲ့ပါ ကြၽန္ေတာ့္မႇာ
တာ၀န္ရႇိပါတယ္။ ဘာလို့လဲဆုိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ျပည္သူေတြကို
တာ၀န္ခံရလုိ့ပါ။အျခားတစ္ဖက္မႇာလည္း
သမၼတအေနနဲ့ တစ္ခါတရံမႇာ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ခ်င္ရင္ေတာင္
ကြန္ဂရက္လႊတ္ေတာ္အေပၚမႇာ ကြၽန္ေတာ့္ဆႏၵအတုိင္း လႊမ္းမုိးလုိ့ မရပါဘူး။
တရားစီရင္ေရးမ႑ိဳင္ဟာ သူ့ကိုယ္ပိုင္ အာဏာရႇိသလို သူရဲ့ကိုယ္ပိုင္
လုပ္ငန္းေဆာင္တာလည္း ရႇိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို့ဟာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့အာဏာကို
စစ္ေဆးၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အာဏာကို ဘက္မွ်ေစပါတယ္။ တရားသူႀကီးအခ်ဳိ႕ကုိ
ကြၽန္ေတာ္ခန့္ရေပမယ့္ သူတုိ့ဘယ္လုိ တရားစီရင္မလဲဆုိတာကို ကြၽန္ေတာ္ေျပာလုိ့
မရပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ အေမရိကမႇာ ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ့ ေနေနရတဲ့
ကေလးတစ္ေယာက္ကေန သမၼတအထိ လူတုိင္းဟာ ဥပေဒေအာက္မႇာ သာတူညီမွ်ပါပဲ။
တရားသူႀကီးတစ္ဦးဟာ ကြၽန္ေတာ္ ဥပေဒခ်ဳိးေဖာက္တာ ဟုတ္မဟုတ္
ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္လည္း ဥပေဒအတြက္ အျပည့္အ၀
တာ၀န္ရႇိပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္တို့အေမရိကန္ရဲ့
စနစ္ကို ဘာလို့ေျပာျပရတာလဲဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတို့နဲ့ ထိုက္တန္တဲ့ အနာဂတ္ကို
ဘယ္လိုေရာက္ေအာင္ သြားရမယ္ဆိုတာ အတြက္ပါ။ အနာဂတ္တစ္ခု၊ ဥပေဒက ျပည္သူကို
တာ၀န္ခံတဲ့အတြက္ ယုံၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ခံေနရသူ တစ္ေယာက္ရႇိေနရင္ေတာင္
အရမ္းမ်ားေနတဲ့၊ ဘယ္ေခါင္းေဆာင္ထက္မဆုိ ဥပေဒက ပုိအားေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့
အနာဂတ္။ ဘယ္ကေလးမႇ စစ္သားအျဖစ္ အလုပ္မခံရတဲ့၊ ဘယ္အမ်ဳိးသမီးမႇ
ႏႇိမ့္ခ်မဆက္ဆံခံရတဲ့၊ အႏၲရာယ္ျပဳရလြယ္တဲ့ သူေတြကိုေတာင္ သူတုိ့ေတြက
အားနည္းသူေတြျဖစ္ရင္ေတာင္ ဥပေဒက ကာကြယ္ေပးထားတဲ့ အနာဂတ္ကို
ခင္ဗ်ားတုိ့ေရာက္ဖုိ့ လိုပါတယ္။ အမ်ဳိးသားလုံျခံဳေရးကုိ
အရပ္ဘက္ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မႇာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္တဲ့ စစ္ဘက္ကသာ
အင္အားေတာင့္တင္းေစတဲ့၊ လူထုက ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္သူေတြသာ
အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရဖုိ့ အာမခံေပးတဲ့ အေျခခံဥပေဒတစ္ခုရႇိတဲ့ အနာဂတ္၊
အဲဒီအနာဂတ္ဟာ ခင္ဗ်ားတုိ့ေရာက္ရႇိိရမယ့္ ခင္ဗ်ားတုိ့နဲ့ထုိက္တန္တဲ့
အနာဂတ္ပါပဲ။
အဲဒီခရီးမႇာေတာ့ အရပ္ဘက္လူ့အဖြဲ႕အစည္းကုိ
အားေကာင္းေစဖုိ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ့ရဲ႕ အေထာက္အပံ့ေတြကုိ သုံးၿပီးေတာ့၊
ပေရာ္ဖက္ရႇင္နယ္ဆန္မႈနဲ့ လူ႕အခြင့္အေရး ျမႇင့္တင္ဖုိ့အတြက္ ခင္ဗ်ားတုိ့ရဲ႕
စစ္ဘက္ကုိ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းၿပီးေတာ့၊ စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးမႈရႇိတဲ့
ဒီမုိကေရစီျဖစ္လာဖုိ့ ခင္ဗ်ားတုိ့ရဲ႕ တုိးတက္ေအာင္ အားထုတ္မႈေတြမႇာ
မိတ္ဖက္ဖြဲ႕ၿပီးေတာ့ အေမရိကဟာ ခင္ဗ်ားတုိ့ေျခလႇမ္းတုိင္းကုိ
ေထာက္ပံ့ကူညီေပးသြားမယ္။ ခရီးစဥ္ အရႇိန္ျမင့္လာတာနဲ့အမွ် ခင္ဗ်ားတုိ့ဟာ
ကြၽန္ေတာ္ေျပာတဲ့ ဒုတိယလြတ္ေျမာက္မႈျဖစ္တဲ့ လူေတြဟာ ဆႏၵေတြက
လြတ္ေျမာက္မႈဆိုတဲ့ ယံုၾကည္မႈကို ခ်ဥ္းကပ္လာႏုိင္ေအာင္
ကူညီလာႏုိင္လိမ့္မယ္။
ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္ေနတဲ့ အစာအိမ္ေတြအတြက္
အာဏာမဲ့ျဖစ္မႈဆိုတဲ့ အက်ဥ္းေထာင္နဲ့ အစားထိုး႐ံုနဲ့ မလံုေလာက္ပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ သမုိင္းကျပေနတာက ျပည္သူေတြရဲ့ အစိုးရ၊ ျပည္သူေတြကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့
အစိုးရ၊ ျပည္သူေတြအတြက္ျဖစ္တဲ့ အစိုးရေတြဟာ ခ်မ္းသာ၀ေျပာမႈဆိုတာကို
ေပးစြမ္းႏုိင္႐ံုထက္ပိုၿပီး အားႀကီးတယ္ ဆိုတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတုိ့နဲ့
မိတ္ဖက္ျဖစ္မႈကို ရႇာေဖြေနတာပါ။
သာမန္ျပည္သူေတြက
သူတုိ့ရဲ့အနာဂတ္အတြက္ ေျပာပိုင္ခြင့္ရႇိရပါမယ္။ ခင္ဗ်ားတို့ရဲ့ ေျမကို
ခင္ဗ်ားတုိ့လက္ထဲက ယူသြားလို့မရပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြမႇာ
ေသခ်ာရမႇာက ဒီႏိုင္ငံက ျပည္သူေတြမႇာ အေျခခံက်တဲ့ ပိုင္ဆိုင္မႈ
အမ်ားစုရႇိရပါမယ္။ ခင္ဗ်ားေနၿပီး ခင္ဗ်ားအလုပ္လုပ္တဲ့ ေျမနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
ပိုင္ဆိုင္မႈ ေခါင္းစဥ္တစ္ရပ္ရႇိရမဲ့ အခြင့္အေရး ရႇိပါတယ္။
အရည္အခ်င္း အစြမ္းအစေတြ ထုတ္သံုးႏိုင္လာတဲ့အခါ အခြင့္အလမ္းေတြဟာလည္း
လူတိုင္းအတြက္ ဖန္တီးႏုိင္လာပါလိမ့္မယ္။ အေမရိကဟာ ဒီမႇာစီးပြားေရးလုပ္တဲ့
ကုမၸဏီေတြအေပၚ ပိတ္ပင္ထားမႈကို ဖယ္ရႇားေပးလိိုက္ပါၿပီ။ ခင္ဗ်ားတုိ့
အစိုးရကလည္း ရင္းႏႇီးျမႇဳပ္ႏႇံမႈနဲ့ ပတ္သက္တဲ့ ကန့္သတ္ခ်က္ေတြကို
ဖယ္ရႇားေပးလုိက္ၿပီ ျဖစ္သလို စီးပြားေရးတံခါးဖြင့္ဖုိ့ ေျခလႇမ္းေတြ
လႇမ္းေနပါၿပီ။ အခုေနအခါမႇာ ခင္ဗ်ားတို့နယ္ျခားေတြကို ျဖတ္ၿပီး ဓနဥစၥာေတြ
ပိုၿပီးစီးဆင္းလာပါၿပီ။ အဲဒါဟာ လူအေျမာက္အမ်ားရဲ့ ဘ၀ေတြကို
ျမင့္မားေစလာမယ္လို့ ကြၽန္ေတာ္တုိ့ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့
ဒီလိုစီးပြားေရး ဖြံ့ၿဖိဳးမႈမ်ဳိးမႇာ လူတိုင္းမႇာ အခြင့္အေရးရႇိၿပီး
ခင္ဗ်ားႀကိဳးစားရင္ ခင္းဗ်ားေအာင္ျမင္မယ္ဆိုတာမ်ဳိး ရႇိလာရင္ ႏိုင္ငံတစ္ႏုိင္ငံဟာ ဖြံ့ၿဖိဳးလာတာနဲ့အတူ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ တိုးတက္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ဒါေပမဲ့
ဒီလိုဖြံ့ၿဖိဳးမႈမ်ဳိးဟာ အက်င့္ပ်က္ခ်စားမႈဆိုတာကို ေနာက္ခ်န္ထားႏိုင္ပါမႇ
ဖန္တီးႏုိင္မႇာပါ။ ရင္းႏႇီးျမႇဳပ္ႏႇံမႈကေန အခြင့္အလမ္းေတြ ဖန္တီးႏုိင္ဖို့
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြဟာ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈရႇိတဲ့ ဘတ္ဂ်က္ကို
ဖန္တီးျမႇင့္တင္ရမႇာ ျဖစ္သလို ပုဂၢလိကပိုင္ လုပ္ငန္းနယ္ပယ္ကိုလည္း
ျမႇင့္တင္ရမႇာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဥပမာ စံျပဳအေနနဲ့ဆိုရင္ အေမရိကက
ေျပာေနတာက ကြၽန္ေတာ္တုိ့ဆီမႇာ ကုမၸဏီေတြ အလုပ္လုပ္လုပ္ရင္ ကုမၸဏီေတြမႇာ
ပြင့္လင္းျမင္သာမႈနဲ့ပတ္သက္ၿပီး
ျမင့္မားတဲ့ စံႏႈန္းေတြရႇိရပါမယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ့ေတြဟာ
စီးပြားေရးလုပ္ငန္းငယ္ေတြကို ေထာက္ပံ့ေပးဖုိ့၊ အေသးစား စြန့္ဦးတီထြင္
လုပ္ငန္းရႇင္ေတြကိုခြင့္ျပဳတဲ့ စီးပြားေရးကို ဖန္တီးေပးဖုိ့၊
စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရႇင္ငယ္ေတြ အားေကာင္းလာဖုိ့၊ အလုပ္သမားေတြ သူတို့ရတာကို
သူတို့ စုေဆာင္းႏုိင္ဖို့ ကမၻာ့ဘဏ္လို အဖြဲ့အစည္းေတြနဲ့ လက္တြဲၿပီး
ကြၽန္ေတာ္တုိ့ အလုပ္လုပ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ မၾကာေသးမီက ခင္ဗ်ားတုိ့အစိုးရက
ကြၽန္ေတာ္တို့ ပြင့္လင္းအစိုးရ မိတ္ဖက္ျပဳမႈလုိ့ေခၚတဲ့ အစီအစဥ္မႇာ
ပါ၀င္ဖို့ ဆံုးျဖတ္လိုက္တာကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္တုိ့ ႀကိဳဆိုရမႇာပါ။ ဒါမႇ
ႏိုင္ငံသားေတြဟာ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈေတြကို ေမ်ာ္လင့္လို့ရမႇာ ျဖစ္သလို
ပိုက္ဆံေတြ ဘယ္လိုသုံးတယ္။ အစိုးရစနစ္ ဘယ္လိုလည္ပတ္တယ္ဆိုတာ တိတိက်က်
နားလည္လာမႇာပါ။
အထက္က ေျပာခဲ့တာေတြ အားလုံးအတုိင္း ခင္ဗ်ားတို့ရဲ့
အသံေတြကို အစိုးရက ၾကားတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ခင္ဗ်ားတို့ရဲ႕ အေျခခံ
လိုအပ္ခ်က္ေတြျပည္စုံဖို့ အေ၀းႀကီး လိုဦးမႇာပါ။ ဒါေၾကာင့္
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးဟာ ငတ္မြတ္ေနသူေတြ၊ ဖ်ားနာေနသူေတြ၊ လ်ပ္စစ္မီး
ဒါမႇမဟုတ္ ေရမရႇိဘဲ ေနေနရသူေတြရဲ႕ ေန့စဥ္ဘ၀ ေတြအထိ ေရာက္ဖို့လိုတယ္လို့
ေျပာတာပါ။ ဒါေၾကာင့္မို့ အေမရိကန္ဟာ ခင္ဗ်ားတို့နဲ့အတူ လက္တြဲၿပီး
ကြၽန္ေတာ္တို့အပိုင္းကို ကြၽန္ေတာ္တို့လုပ္မယ္လို့ ေျပာတာပါ။
ဒီကေန့မႇာ ကြၽန္ေတာ္တို့ရဲ႕ ဦးေဆာင္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ေအဂ်င္စီတစ္ခုျဖစ္တဲ့
USAID ရဲ႕ မစ္ရႇင္တစ္ခုကို ဒီႏုိင္ငံမႇာ ျပန္လည္ထူေထာင္လိုက္ႏိုင္တဲ့အတြက္
ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုဟာ တစ္ခ်ိန္က အာရႇရဲ႕
စပါးက်ီျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဒီႏိုင္ငံကို ကူညီရာမႇာ၊ ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံသားေတြကို
ေကြၽးေမြးႏုိင္စြမ္းနဲ့ နာမက်န္းသူေတြကို ကုသႏိုင္စြမ္းကို
ျပန္လည္ထူေထာင္ရာမႇာ၊ ဒီႏုိင္ငံက ကေလးေတြကို ပညာသင္ၾကားရာမႇာ၊
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ခင္ဗ်ားတို့ ဆက္သြားေနတဲ့အခ်ိန္မႇာ
ဒီႏုိင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကရက္တစ္ အဖြဲ့အစည္းေတြကို တည္ေထာင္ရာမႇာ
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုဟာ မိတ္ဖက္အေနနဲ့ ကူညီခ်င္ပါတယ္။
ဒီႏိုင္ငံဟာ
သဘာ၀သယံဇာတေတြနဲ့ ထင္ရႇားတဲ့ ႏိုင္ငံပါ။ ဒီသယံဇာတေတြကို အလြန္အက်ဴး
ထုတ္ယူျခင္းကေန ကာကြယ္ေပးရပါမယ္။ ကမၻာ့စီးပြားေရးမႇာ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕
အႀကီးမားဆုံး သယံဇာတရင္းျမစ္ဆိုတာ အဲဒီႏုိင္ငံရဲ႕ ျပည္သူေတြပဲဆိုတာ
ကြၽန္ေတာ္တို့ ေမ့လို့မျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီျပည္သူေတြကို
ရင္းႏႇီးျမႇဳပ္ႏႇံျခင္းနဲ့ပဲ ဒီႏိုင္ငံဟာ ပိုမိုသာယာ၀ေျပာမႈဆိုတဲ့ တံခါးကို
ဖြင့္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ႏုိင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕
အလားအလာေတြကို ေဖာ္ထုတ္ေပးတယ္ဆိုတာဟာ အဲဒီႏုိင္ငံက ျပည္သူအားလုံးရဲ႕
အားေကာင္းမႈ အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြရဲ႕ အားေကာင္းမႈေပၚမႇာ မႇီတည္ေနလို့ပါပဲ။
ပညာေရးဟာ အေမရိကန္အနာဂတ္အတြက္ ေသာ့ခ်က္ျဖစ္သလို ခင္ဗ်ားတို့ရဲ႕
အနာဂတ္အတြက္လည္း ေသာ့ခ်က္ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္မို့ ကြၽန္ေတာ္တို့
ခင္ဗ်ားတို့ရဲ႕ အိမ္နီးခ်င္းေတြနဲ့ လက္တြဲလုပ္ကိုင္ေနသလို ခင္ဗ်ားတို့နဲ့
ေရႇ႕ဆက္လုပ္ဖို့ ေမ်ာ္လင့္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခြင့္အလမ္းေတြခ်ဲ႕ထြင္ဖို့
ကြၽန္ေတာ္တို့ရဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြ အျပန္အလႇန္ဖလႇယ္ဖို့ ေမ်ာ္လင့္ေနတာ
ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံက ေက်ာင္းသားေတြ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကိုလာၿပီး
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဆီက သင္ယူေစခ်င္သလို အေမရိကန္ေက်ာင္းသားေတြလည္း ဒီကိုလာၿပီး
ခင္ဗ်ားတို့ဆီက သင္ယူေစခ်င္ပါတယ္။
ဒီအမႇန္တရားကေန
ကြၽန္ေတာ္ဆက္ၿပီး ဦးတည္ေျပာခ်င္တာက ေရႇ႕မႇာေျပာခဲ့တဲ့
တတိယလြတ္ေျမာက္မႈပါပဲ။ လြတ္လပ္စြာကိုးကြယ္ခြင့္ ဆိုတာပါ။ ခင္ဗ်ားႀကိဳက္တာ
ခင္ဗ်ားကိုးကြယ္ခြင့္ ဆိုတာဟာ အေျခခံက်တဲ့ လူသားဂုဏ္သိကၡာ အခြင့္အေရးပါပဲ။
ဒီႏုိင္ငံဟာ ကြၽန္ေတာ္တို့ႏိုင္ငံလိုပဲ မတူကြဲျပားစြာ တည္ရႇိမႈနဲ့
ေကာင္းခ်ီးေပး ခံထားရပါတယ္။ လူတိုင္းဟာ တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္ မတူပါဘူး။
လူတိုင္းဟာ တစ္ေဒသတည္းက လာတာမဟုတ္ပါဘူး။ လူတိုင္းဟာ တစ္မ်ဳိးတစ္စားတည္း
ကိုးကြယ္ယုံၾကည္ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားတို့ရဲ႕ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြ
ၿမိဳ႕ငယ္ေတြမႇာ ဘုရားပုထိုးေတြ၊ ဗလီေတြ၊ ခ်ာ့ခ်္ေက်ာင္းေတြ ေဘးခ်င္ယႇဥ္
တည္ရႇိေနပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို့ရဲ႕ သမိုင္းဇာတ္လမ္းမႇာ ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ
လူမ်ဳိးစုေတြ ပါ၀င္ေနပါတယ္။ ဒီနယ္ျခားမ်ဥ္းေတြၾကားမႇာပဲ မေရတြက္ႏိုင္တဲ့
အသက္ေတြ ေသေၾကပ်က္စီးေစတဲ့၊ မိသားစုေတြ တစ္ကြဲတစ္ျပားဆီျဖစ္ေစတဲ့၊
အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြကို ကြဲျပားသြားေစတဲ့ ကမၻာေပၚမႇာ အရႇည္ၾကာဆုံး
ပုန္ကန္ထႂကြမႈေတြျဖစ္ပြားေနတာကို ကြၽန္ေတာ္တို့ ျမင္ခဲ့ရၿပီးျဖစ္သလို အဲဒါဟာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ လမ္းေၾကာင္းမႇာ ၾကားခံေနတယ္ဆိုတာကိုလည္း ျမင္ခဲ့ရၿပီးပါၿပီ။
အမ်ဳိးသားျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရး မေအာင္ျမင္ဘဲ ဘယ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမႇ
မေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါဘူး။ (လက္ခုပ္သံမ်ား) အခုေနအခ်ိန္အခါဟာ အပစ္အခတ္
ရပ္စဲေရးေတြကေန အရႇည္တည္တဲ့ အေျခခ်ေနထိုင္မႈအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းဖို့၊
ပဋိပကၡေတြ ရႇိေနဆဲျဖစ္တဲ့ ကခ်င္ျပည္နယ္လို ေနရာမ်ဳိးေတြမႇာ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေအာင္ လုပ္ဖို့အတြက္ တကယ္ကို
ေကာင္းတဲ့အခြင့္အလမ္းတစ္ခုျဖစ္တဲ့
အခိုက္အတန့္ပါပဲ။ ဒီအားထုတ္မႈေတြဟာ ပိုၿပီး မွ်တရႇည္ၾကာတဲ့
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆီကို ဦးတည္သြားရပါမယ္။ လူသားခ်င္းစာနာမႈဆိုင္ရာ အကူအညီေတြ
လိုအပ္တဲ့သူေတြကို ကူညီဖို့ ေနရာေရႊ႕ေျပာင္းခဲ့သူေတြ အိမ္ျပန္ႏိုင္တဲ့
အခြင့္အေရးရႇိဖို့ ဆိုတာလည္း အပါအ၀င္ျဖစ္ပါတယ္။ဒီကေန့ ရခိုင္ျပည္နယ္မႇာ
မၾကာေသးခင္က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို့ ၾကည့္ၾကည့္ပါမယ္။
ဒါေၾကာင့္ပဲ ဒုကၡေတြအမ်ားႀကီး ႀကဳံခဲ့ရသလို တင္းမာမႈအႏၲရာယ္ေတြ
ဆက္ရႇိေနမယ့္ အလားအလာေတြလည္း ျမင္ေနရပါတယ္။ ကာလရႇည္ၾကာစြာပဲ
တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစု ရခိုင္ေတြအပါအ၀င္ ဒီျပည္နယ္က ျပည္သူေတြဟာ
ဆင္းရဲမြဲေတမႈနဲ့ ဖိႏႇိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈကို ႀကဳံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့
အျပစ္မဲ့တဲ့ ျပည္သူေတြအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈအတြက္ ႁခြင္းခ်က္ဆုိတာမရႇိပါဘူး။
႐ိုဟင္ဂ်ာေတြ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ခင္ဗ်ားတို့မႇာ ရႇိသလို ကြၽန္ေတာ္တို့မႇာ
ရႇိသလို တူညီတဲ့ လူ့ဂုဏ္သေရဆိုတာ ရႇိပါတယ္။
အမ်ဳိးသားျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရးဆိုတာ အခ်ိန္ယူရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့
ကြၽန္ေတာ္တို့ လူသားမ်ဳိးႏြယ္တစ္ခုလုံးရဲ႕ ကံၾကမၼာအတြက္ ဒီႏုိင္ငံရဲ႕
အနာဂတ္ကံၾကမၼာအတြက္ ဥပေဒမဲ့ ျပဳမူမႈေတြကို ရပ္တန့္ဖို့ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကို
ရပ္တန့္ဖို့ လိုအပ္ပါတယ္။ အစိုးရအေနနဲ့ တရားမမွ်တတဲ့ ကိစၥေတြကို
ပြင့္လင္းျမင္သာမႈရႇိစြာနဲ့ ေျဖရႇင္းဖို့၊ လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားမႈဆိုင္ရာ
ကူညီမႈနဲ့ ႏုိင္ငံသားျဖစ္မႈဆိုတဲ့ ကိစၥေတြကို ေျဖရႇင္းဖို့
သႏၷိ႒ာန္ခ်ထားတာကို ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳဆိုပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို့ ေရႇ႕ဆက္တဲ့ေနရာမႇာ
ကမၻာႀကီးဟာ အဲသလို အျမင္မ်ဳိးကို ေထာက္ပံ့ေပးမႇာပါ။
ႏိုင္ငံတိုင္းဟာ ႏိုင္ငံသားသတ္မႇတ္ေရးအတြက္ ႐ုန္းကန္ေနရပါတယ္။ အေမရိကဟာ
ဒီကိစၥေတြနဲ့ ပတ္သက္လို့ အႀကီးအက်ယ္ အျငင္းပြားမႈေတြ ရႇိခဲ့ၿပီး
ဒီေန့အထိလည္း ဆက္ရႇိေနတုန္းပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့
ကြၽန္ေတာ္တို့ႏိုင္ငံဟာ ကမၻာ့ေနရာ အႏႇံ႕အျပားကလာတဲ့ ျပည္သူေတြနဲ့
ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းအေျခခ်သူေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္လို့ပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမႇာ ကြၽန္ေတာ္တို့ သင္ယူႏိုင္ခဲ့တာက တခ်ဳိ႕ေသာ
မူ၀ါဒေတြဟာ တစ္ကမၻာလုံးအတြက္ မႇန္ကန္တယ္ဆိုတာပါပဲ။ ခင္ဗ်ားဘယ္လိုပုံရႇိတယ္။
ခင္ဗ်ားဘယ္က လာတယ္။ ခင္ဗ်ားဘယ္ဘာသာေရးကို ကိုးကြယ္တယ္ဆိုတာ
အေၾကာင္းမဟုတ္ဘဲ လူတိုင္းေပၚမႇာ က်င့္သုံးႏိုင္တဲ့ မူ၀ါဒေတြပါ။ သူတို့
ဘယ္သူျဖစ္တယ္၊ သူတို့ ဘယ္ကေနလာတယ္ဆိုတာ သက္သက္ေၾကာင့္ သူတို့မိသားစုေတြကို
ထိခိုက္မယ့္ သူတို့အိမ္ေတြ မီးေလာင္ခံရမယ့္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈေတြမရႇိဘဲ
လူေတြေနထိုင္ခြင့္ပါပဲ။
ဒီႏုိင္ငံက ျပည္သူေတြကပဲ
ခင္ဗ်ားတို့ျပည္ေထာင္စုကို ဖြင့္ဆိုခြင့္ အျပည့္အ၀ ရႇိပါတယ္။
ဒီႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ဆိုတာ ဘယ္လိုဆိုတဲ့ ဖြင့္ဆိုခ်က္ကို
ဖြင့္ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္မႇာရႇိတဲ့ ယုံၾကည္မႈက
မတူကြဲျပားျခားနားမႈေတြကို ခင္ဗ်ားတို့အေနနဲ့ အားနည္းခ်က္အျဖစ္ မျမင္ဘဲ
ခြန္အားအျဖစ္ ကိုင္စြဲႏုိင္တယ္ဆိုတာပါ။ ခင္ဗ်ားတို့တိုင္းျပည္ဟာ မတူကြဲျပား
ယဥ္ေက်းမႈေတြေၾကာင့္ အားေကာင္းလာႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားတို့
ဒီအခြင့္အေရးကို အရယူရပါမယ္။ ဒီခြန္အားကို အသိအမႇတ္ျပဳရပါမယ္။
ကြၽန္ေတာ္ ဘာလုိ့ဒီလိုေျပာရသလဲဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ပိုင္ တိုင္းျပည္၊
ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ပိုင္ဘ၀က ဒါကို သင္ၾကားေပးလိုက္လို့ပါ။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုဟာ ခရစ္ယာန္ေတြ၊ ဂ်ဴးေတြ၊ မြတ္စလင္နဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၊
ဟိႏၵဴနဲ့ ဘယ္ဘာသာကိုမႇ မယုံၾကည္သူေတြ စုေပါင္းေနထိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံပါ။
ကြၽန္ေတာ္တို့ႏိုင္ငံ အေၾကာင္းကို ဘာသာစကားတိုင္းက ပုံသြင္းေပးၿပီး
ယဥ္ေက်းမႈတိုင္းက ႂကြယ္၀ေစပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို့ဟာ ျပည္တြင္းစစ္နဲ့
လူမ်ဳိးေရးခြဲျခားမႈေတြရဲ႕ ခါးသီးမႈကို ျမည္းစမ္းခဲ့ၾကရၿပီးပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္
ကြၽန္ေတာ္တို့သမိုင္းက လူေတြရဲ႕ႏႇလုံးသားထဲက မုန္းတီးမႈေတြ ေလ်ာ့က်ၿပီး
လူမ်ဳိးႏြယ္ေတြနဲ့ လူမ်ဳိးစုေတြအၾကား ခြဲျခားသတ္မႇတ္ထားတဲ့
မ်ဥ္းေတြပ်က္ျပယ္သြားတဲ့အေၾကာင္း
ကြၽန္ေတာ္တို့ကို ျပသခဲ့ပါၿပီ။ ၿပီးေတာ့ ဘာမ်ားက်န္ရစ္ခဲ့ပါသလဲ။ အေမရိကမႇာ
႐ိုးရႇင္းတဲ့ အမႇန္တရား တစ္ခုပဲက်န္ခဲ့ပါတယ္။ အမ်ားႀကီးထဲမႇာမႇ
ကြၽန္ေတာ္တို့ဟာ တစ္ႏိုင္ငံတည္း၊ ကြၽန္ေတာ္တို့ဟာ ျပည္သူတစ္ရပ္တည္း
ဆိုတာပါပဲ။ အခ်ိန္နဲ့အမွ် ဒီအမႇန္တရားဟာ ကြၽန္ေတာ္တို့ယူနီယံကို
ပိုၿပီးအင္အားေကာင္းေအာင္ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို့
ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစြာ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ဒီမိုကေရစီ အေျခခံစည္းမ်ဥ္းေတြကို
ခ်ဲ႕ထြင္ဖို့ ကြၽန္ေတာ္တို့ရဲ႕ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒကို
ျပင္ဆင္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီကမၻာမႇာ ၾသဇာအႀကီးဆံုးႏိုင္ငံရဲ့ သမၼတအေနနဲ့
ခင္ဗ်ားတို့အေရႇ့မႇာ ကြၽန္ေတာ္ေရာက္ေနပါတယ္။ ‘ဒါေပမဲ႕ ကြၽန္ေတာ့
အသားအေရာင္ဟာ တစ္ခါတုန္းကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ မဲေပးခြင့္ကို
ျငင္းဆိုေနခဲ့တယ္ ဆိုတာကို အသိအမႇတ္ျပဳေပးပါ။ ဒီလိုအသိအမႇတ္ျပဳလိုက္ရင္
ကြၽန္ေတာ္တို့ႏိုင္ငံဟာ သူ့ရဲ့ကြဲျပားမႈေတြကို ေက်ာ္လြန္ႏုိင္ခဲ႕သလို
ခင္ဗ်ားတို့ရဲ့ ကြဲျပားမႈေတြကို ခင္ဗ်ားတို့လည္း ေက်ာ္လြန္ႏုိင္မယ္ဆိုတဲ့
အသိတစ္ခုကို ေပးမႇာပါ။ ဒီနယ္နိမိတ္ပိုင္နက္အတြင္းမႇာ ေနထိုင္ၾကတဲ့
လူသားတိုင္းဟာ ခင္ဗ်ားတို့ႏိုင္ငံအေၾကာင္းရဲ့ တစိတ္တပိုင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါကိုခင္ဗ်ားတို့က လက္ခံႀကိဳဆိုရမႇာပါ။ ဒီလိုကြဲျပားမႈေတြကို ခင္ဗ်ားတို့က
အသိအမႇတ္ ျပဳမယ္ဆိုရင္ ဒါဟာ အားနည္းခ်က္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဟာခြန္အားပါ။
ဒီေန့ကြၽန္ေတာ္ေဆြးေႏြးမယ့္ ေနာက္ဆံုးေသာ လြတ္လပ္မႈဆိုတာနဲ့
ပတ္သက္တဲ႕ေနရာကို ေရာက္လာပါၿပီ။ ဒါဟာ စိုးရိမ္ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းေတြကေန
လြတ္လပ္စြာ ေနထိုင္ႏိုင္ဖို့ ျပည္သူေတြအားလံုးရဲ့ အခြင့္အေရးပဲျဖစ္ပါတယ္။
ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းဆိုတာဟာ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ့ လူသားနဲ့
သူတုိ့ရဲ့အိပ္မက္ေတြၾကားထဲမႇာ အင္အားပဲျဖစ္ပါတယ္။ ပဋိပကၡေတြကို
ေၾကာက္ရြံ႕တာ။ စစ္ပြဲေတြကို ေၾကာက္ရြံ႕တာ။ အတိတ္နဲ့ မတူေတာ့တဲ႕ အနာဂတ္ကို
ေၾကာက္ရြံ႕တာ။ ကြၽန္ေတာ္တို့ လူ့အဖြဲ႕အစည္းနဲ့ စီးပြားေရးကို
ျပန္လည္ေနရာခ်ထားတဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြကို ေၾကာက္ရြံ႕တာ။ ပံုစံမတူတဲ့
လူေတြကို၊ ေနရာမတူတဲ့ လူေတြကို ေၾကာက္ရြံ႕တာ။ ကိုးကြယ္မႈပံုစံမတူတဲ့
လူေတြကို ေၾကာက္ရြံ႕တာ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ သူ့ရဲ့ အေမႇာင္မိုက္ဆံုးကာလ
အက်ဥ္းခ်ခံထားရစဥ္မႇာ သူဟာေၾကာက္ရြံ႕မႈမႇ လြတ္ေျမာက္ေရးအေၾကာင္းကို
အက္ေဆးေရးခဲ့ပါတယ္။ အာဏာကို စြဲကိုင္ထားတဲ့ ပ်က္စီးေနတဲ့ လူေတြက
႐ႈံးနိမ့္မႇာကို ေၾကာက္ရြံ႕ၾကတယ္လို့ သူကေျပာခဲ့ပါတယ္။ 'အာဏာကို
စြဲကိုင္ထားတဲ့ ပ်က္စီးေနတဲ့ လူေတြက ႐ႈံးနိမ့္မႇာကို ေၾကာက္ရြံ႕တယ္။
အာဏာကို အသုံးခ်ၿပီး ပ်က္စီးေနတဲ႕သူေတြက အာဏာရဲ့ ဖိစီးႏႇိပ္စက္မႈကို
ေၾကာက္ရြံ႕ပါတယ္'။‘ဒီေၾကာက္ရြံ႕မႈေတြက
ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို ေနာက္က်န္ရစ္ေစခဲ့ ႏိုင္ပါတယ္။ အာဏာဟာ ျပည္သူေတြရဲ့
ေၾကာက္ရြံ႕မႈဆီက လာတာမဟုတ္ဘဲ ျပည္သူေတြရဲ့ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ဆီကေန လာတာဆိုတာကို
နားလည္လာေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို့ ျမင္ေတြ႕ေနရပါၿပီ။
အခုအခ်ိန္ဟာ ေျပာင္းလဲမႈေတြ ရႇိလာၿပီး အေျပာင္းအလဲေတြ
ဆက္လက္ျဖစ္ေနရမယ္လို့၊ ခုခ်ိန္ဟာ ကြဲျပားျခားနားေနရမယ္လို့
အခုိင္အမာဆုိေနတဲ့ ႏိုင္ငံသားေတြကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္တို့ ျမ�
Remarks by President Obama at the University of Yangon
Rangoon, Burma
2:39 P
.M. MMT
PRESIDENT OBAMA: Thank you. (Applause.) Myanmar Naingan, Mingalaba!
(ျမန္မာႏုိင္ငံမဂၤလာပါ) (Laughter and applause.) I am very honored to be
here at this university and to be the first President of the United
States of America to visit your country.
I came here because of
the importance of your country. You live at the crossroads of East and
South Asia. You border the most populated nations on the planet. You
have a history that reaches back thousands of years, and the ability to
help determine the destiny of the fastest growing region of the world.
I came here because of the beauty and diversity of your country. I have
seen just earlier today the golden stupa of Shwedagon, and have been
moved by the timeless idea of metta -- the belief that our time on this
Earth can be defined by tolerance and by love. And I know this land
reaches from the crowded neighborhoods of this old city to the homes of
more than 60,000 villages; from the peaks of the Himalayas, the forests
of Karen State, to the banks of the Irrawady River.
I came here
because of my respect for this university. It was here at this school
where opposition to colonial rule first took hold. It was here that Aung
San edited a magazine before leading an independence movement. It was
here that U Thant learned the ways of the world before guiding it at the
United Nations. Here, scholarship thrived during the last century and
students demanded their basic human rights. Now, your Parliament has at
last passed a resolution to revitalize this university and it must
reclaim its greatness, because the future of this country will be
determined by the education of its youth.
I came here because
of the history between our two countries. A century ago, American
traders, merchants and missionaries came here to build bonds of faith
and commerce and friendship. And from within these borders in World War
II, our pilots flew into China and many of our troops gave their lives.
Both of our nations emerged from the British Empire, and the United
States was among the first countries to recognize an independent Union
of Burma. We were proud to found an American Center in Rangoon and to
build exchanges with schools like this one. And through decades of
differences, Americans have been united in their affection for this
country and its people.
Above all, I came here because of
America’s belief in human dignity. Over the last several decades, our
two countries became strangers. But today, I can tell you that we always
remained hopeful about the people of this country, about you. You gave
us hope and we bore witness to your courage.
We saw the
activists dressed in white visit the families of political prisoners on
Sundays and monks dressed in saffron protesting peacefully in the
streets. We learned of ordinary people who organized relief teams to
respond to a cyclone, and heard the voices of students and the beats of
hip-hop artists projecting the sound of freedom. We came to know exiles
and refugees who never lost touch with their families or their ancestral
home. And we were inspired by the fierce dignity of Daw Aung San Suu
Kyi, as she proved that no human being can truly be imprisoned if hope
burns in your heart.
When I took office as President, I sent a
message to those governments who ruled by fear. I said, in my
inauguration address, “We will extend a hand if you are willing to
unclench your fist.” And over the last year and a half, a dramatic
transition has begun, as a dictatorship of five decades has loosened its
grip. Under President Thein Sein, the desire for change has been met by
an agenda for reform. A civilian now leads the government, and a
parliament is asserting itself. The once-outlawed National League for
Democracy stood in an election, and Aung San Suu Kyi is a Member of
Parliament. Hundreds of prisoners of conscience have been released, and
forced labor has been banned. Preliminary cease-fires have been reached
with ethnic armies, and new laws allow for a more open economy.
So today, I’ve come to keep my promise and extend the hand of
friendship. America now has an Ambassador in Rangoon, sanctions have
been eased, and we will help rebuild an economy that can offer
opportunity for its people, and serve as an engine of growth for the
world. But this remarkable journey has just begun, and has much further
to go. Reforms launched from the top of society must meet the
aspirations of citizens who form its foundation. The flickers of
progress that we have seen must not be extinguished -- they must be
strengthened; they must become a shining North Star for all this
nation’s people.
And your success in that effort is important
to the United States, as well as to me. Even though we come from
different places, we share common dreams: to choose our leaders; to live
together in peace; to get an education and make a good living; to love
our families and our communities. That’s why freedom is not an abstract
idea; freedom is the very thing that makes human progress possible --
not just at the ballot box, but in our daily lives.
One of our
greatest Presidents in the United States, Franklin Delano Roosevelt,
understood this truth. He defined America’s cause as more than the right
to cast a ballot. He understood democracy was not just voting. He
called upon the world to embrace four fundamental freedoms: freedom of
speech, freedom of worship, freedom from want, and freedom from fear.
These four freedoms reinforce one another, and you cannot fully realize
one without realizing them all.
So that's the future that we seek for ourselves, and for all people. And that is what I want to speak to you about today.
First, we believe in the right of free expression so that the voices of
ordinary people can be heard, and governments reflect their will -- the
people's will.
In the United States, for more than two
centuries, we have worked to keep this promise for all of our citizens
-- to win freedom for those who were enslaved; to extend the right to
vote for women and African Americans; to protect the rights of workers
to organize.
And we recognize no two nations achieve these
rights in exactly the same way, but there is no question that your
country will be stronger if it draws on the strength of all of its
people. That’s what allows nations to succeed. That’s what reform has
begun to do.
Instead of being repressed, the right of people to
assemble together must now be fully respected. Instead of being
stifled, the veil of media censorship must continue to be lifted. And as
you take these steps, you can draw on your progress. Instead of being
ignored, citizens who protested the construction of the Myitsone dam
were heard. Instead of being outlawed, political parties have been
allowed to participate. You can see progress being made. As one voter
said during the parliamentary elections here, “Our parents and
grandparents waited for this, but never saw it.” And now you can see it.
You can taste freedom.
And to protect the freedom of all the
voters, those in power must accept constraints. That's what our American
system is designed to do. Now, America may have the strongest military
in the world, but it must submit to civilian control. I, as the
President of the United States, make determinations that the military
then carries out, not the other way around. As President and
Commander-In-Chief, I have that responsibility because I'm accountable
to the people.
Now, on other hand, as President, I cannot just
impose my will on Congress -- the Congress of the United States -- even
though sometimes I wish I could. The legislative branch has its own
powers and its own prerogatives, and so they check my power and balance
my power. I appoint some of our judges, but I cannot tell them how to
rule, because every person in America -- from a child living in poverty
to me, the President of the United States -- is equal under the law. And
a judge can make a determination as to whether or not I am upholding
the law or breaking the law. And I am fully accountable to that law.
And I describe our system in the United States because that's how you
must reach for the future that you deserve -- a future where a single
prisoner of conscience is one too many. You need to reach for a future
where the law is stronger than any single leader, because it's
accountable to the people. You need to reach for a future where no child
is made to be a soldier and no woman is exploited, and where the laws
protect them even if they're vulnerable, even if they're weak; a future
where national security is strengthened by a military that serves under
civilians and a Constitution that guarantees that only those who are
elected by the people may govern.
On that journey, America will
support you every step of the way -- by using our assistance to empower
civil society; by engaging your military to promote professionalism and
human rights; and by partnering with you as you connect your progress
towards democracy with economic development. So advancing that journey
will help you pursue a second freedom -- the belief that all people
should be free from want.
It's not enough to trade a prison of
powerlessness for the pain of an empty stomach. But history shows that
governments of the people and by the people and for the people are far
more powerful in delivering prosperity. And that's the partnership we
seek with you.
When ordinary people have a say in their own
future, then your land can’t just be taken away from you. And that's why
reforms must ensure that the people of this nation can have that most
fundamental of possessions -- the right to own the title to the land on
which you live and on which you work.
When your talents are
unleashed, then opportunity will be created for all people. America is
lifting our ban on companies doing business here, and your government
has lifted restrictions on investment and taken steps to open up your
economy. And now, as more wealth flows into your borders, we hope and
expect that it will lift up more people. It can't just help folks at the
top. It has to help everybody. And that kind of economic growth, where
everybody has opportunity -- if you work hard, you can succeed -- that's
what gets a nation moving rapidly when it comes to develop.
But that kind of growth can only be created if corruption is left
behind. For investment to lead to opportunity, reform must promote
budgets that are transparent and industry that is privately owned.
To lead by example, America now insists that our companies meet high
standards of openness and transparency if they're doing business here.
And we'll work with organizations like the World Bank to support small
businesses and to promote an economy that allows entrepreneurs, small
businesspeople to thrive and allows workers to keep what they earn. And I
very much welcome your government’s recent decision to join what we've
called our Open Government Partnership, so that citizens can come to
expect accountability and learn exactly how monies are spent and how
your system of government operates.
Above all, when your voices
are heard in government, it's far more likely that your basic needs
will be met. And that’s why reform must reach the daily lives of those
who are hungry and those who are ill, and those who live without
electricity or water. And here, too, America will do our part in working
with you.
Today, I was proud to reestablish our USAID mission
in this country, which is our lead development agency. And the United
States wants to be a partner in helping this country, which used to be
the rice bowl of Asia, to reestablish its capacity to feed its people
and to care for its sick, and educate its children, and build its
democratic institutions as you continue down the path of reform.
This country is famous for its natural resources, and they must be
protected against exploitation. And let us remember that in a global
economy, a country’s greatest resource is its people. So by investing in
you, this nation can open the door for far more prosperity -- because
unlocking a nation’s potential depends on empowering all its people,
especially its young people.
Just as education is the key to
America’s future, it is going to the be the key to your future as well.
And so we look forward to working with you, as we have with many of your
neighbors, to extend that opportunity and to deepen exchanges among our
students. We want students from this country to travel to the United
States and learn from us, and we want U.S. students to come here and
learn from you.
And this truth leads me to the third freedom
that I want to discuss: the freedom to worship -- the freedom to worship
as you please, and your right to basic human dignity.
This
country, like my own country, is blessed with diversity. Not everybody
looks the same. Not everybody comes from the same region. Not everybody
worships in the same way. In your cities and towns, there are pagodas
and temples, and mosques and churches standing side by side. Well over a
hundred ethnic groups have been a part of your story. Yet within these
borders, we’ve seen some of the world’s longest running insurgencies,
which have cost countless lives, and torn families and communities
apart, and stood in the way of development.
No process of
reform will succeed without national reconciliation. (Applause.) You now
have a moment of remarkable opportunity to transform cease-fires into
lasting settlements, and to pursue peace where conflicts still linger,
including in Kachin State. Those efforts must lead to a more just and
lasting peace, including humanitarian access to those in need, and a
chance for the displaced to return home.
Today, we look at the
recent violence in Rakhine State that has caused so much suffering, and
we see the danger of continued tensions there. For too long, the people
of this state, including ethnic Rakhine, have faced crushing poverty and
persecution. But there is no excuse for violence against innocent
people. And the Rohingya hold themselves -- hold within themselves the
same dignity as you do, and I do.
National reconciliation will
take time, but for the sake of our common humanity, and for the sake of
this country’s future, it is necessary to stop incitement and to stop
violence. And I welcome the government’s commitment to address the
issues of injustice and accountability, and humanitarian access and
citizenship. That’s a vision that the world will support as you move
forward.
Every nation struggles to define citizenship. America
has had great debates about these issues, and those debates continue to
this day, because we’re a nation of immigrants -- people coming from
every different part of the world. But what we’ve learned in the United
States is that there are certain principles that are universal, apply to
everybody no matter what you look like, no matter where you come from,
no matter what religion you practice. The right of people to live
without the threat that their families may be harmed or their homes may
be burned simply because of who they are or where they come from.
Only the people of this country ultimately can define your union, can
define what it means to be a citizen of this country. But I have
confidence that as you do that you can draw on this diversity as a
strength and not a weakness. Your country will be stronger because of
many different cultures, but you have to seize that opportunity. You
have to recognize that strength.
I say this because my own
country and my own life have taught me the power of diversity. The
United States of America is a nation of Christians and Jews, and Muslims
and Buddhists, and Hindus and non-believers. Our story is shaped by
every language; it’s enriched by every culture. We have people from
every corners of the world. We’ve tasted the bitterness of civil war and
segregation, but our history shows us that hatred in the human heart
can recede; that the lines between races and tribes fade away. And
what’s left is a simple truth: e pluribus unum -- that’s what we say in
America. Out of many, we are one nation and we are one people. And that
truth has, time and again, made our union stronger. It has made our
country stronger. It’s part of what has made America great.
We
amended our Constitution to extend the democratic principles that we
hold dear. And I stand before you today as President of the most
powerful nation on Earth, but recognizing that once the color of my skin
would have denied me the right to vote. And so that should give you
some sense that if our country can transcend its differences, then yours
can, too. Every human being within these borders is a part of your
nation’s story, and you should embrace that. That’s not a source of
weakness, that’s a source of strength -- if you recognize it.
And that brings me to the final freedom that I will discuss today, and that is the right of all people to live free from fear.
In many ways, fear is the force that stands between human beings and
their dreams. Fear of conflict and the weapons of war. Fear of a future
that is different from the past. Fear of changes that are reordering our
societies and economy. Fear of people who look different, or come from a
different place, or worship in a different way. In some of her darkest
moments, when Aung San Suu Kyi was imprisoned, she wrote an essay about
freedom from fear. She said fear of losing corrupts those who wield it
-- “Fear of losing power corrupts those who wield it, and fear of the
scourge of power corrupts those who are subject to it.”
That's
the fear that you can leave behind. We see that chance in leaders who
are beginning to understand that power comes from appealing to people’s
hopes, not people's fears. We see it in citizens who insist that this
time must be different, that this time change will come and will
continue. As Aung San Suu Kyi wrote: “Fear is not the natural state of
civilized man.” I believe that. And today, you are showing the world
that fear does not have to be the natural state of life in this country.
That’s why I am here. That’s why I came to Rangoon. And that’s why what
happens here is so important -- not only to this region, but to the
world. Because you're taking a journey that has the potential to inspire
so many people. This is a test of whether a country can transition to a
better place.
The United States of America is a Pacific
nation, and we see our future as bound to those nations and peoples to
our West. And as our economy recovers, this is where we believe we will
find enormous growth. As we have ended the wars that have dominated our
foreign policy for a decade, this region will be a focus for our efforts
to build a prosperous peace.
Here in Southeast Asia, we see
the potential for integration among nations and people. And as
President, I have embraced ASEAN for reasons that go beyond the fact
that I spent some of my childhood in this region, in Indonesia. Because
with ASEAN, we see nations that are on the move -- nations that are
growing, and democracies that are emerging; governments that are
cooperating; progress that’s building on the diversity that spans oceans
and islands and jungles and cities, peoples of every race and every
religion. This is what the 21st century should look like if we have the
courage to put aside our differences and move forward with a sense of
mutual interest and mutual respect.
And here in Rangoon, I want
to send a message across Asia: We don’t need to be defined by the
prisons of the past. We need to look forward to the future. To the
leadership of North Korea, I have offered a choice: let go of your
nuclear weapons and choose the path of peace and progress. If you do,
you will find an extended hand from the United States of America.
In 2012, we don’t need to cling to the divisions of East, West and
North and South. We welcome the peaceful rise of China, your neighbor to
the North; and India, your neighbor to the West. The United Nations --
the United States will work with any nation, large or small, that will
contribute to a world that is more peaceful and more prosperous, and
more just and more free. And the United States will be a friend to any
nation that respects the rights of its citizens and the responsibilities
of international law.
That's the nation, that's the world that
you can start to build here in this historic city. This nation that's
been so isolated can show the world the power of a new beginning, and
demonstrate once again that the journey to democracy goes hand in hand
with development. I say this knowing that there are still countless
people in this country who do not enjoy the opportunities that many of
you seated here do. There are tens of millions who have no electricity.
There are prisoners of conscience who still await release. There are
refugees and displaced peoples in camps where hope is still something
that lies on the distant horizon.
Today, I say to you -- and I
say to everybody that can hear my voice -- that the United States of
America is with you, including those who have been forgotten, those who
are dispossessed, those who are ostracized, those who are poor. We carry
your story in our heads and your hopes in our hearts, because in this
21st century with the spread of technology and the breaking down of
barriers, the frontlines of freedom are within nations and individuals,
not simply between them.
As one former prisoner put it in
speaking to his fellow citizens, “Politics is your job. It’s not only
for [the] politicians.” And we have an expression in the United States
that the most important office in a democracy is the office of citizen
-- not President, not Speaker, but citizen. (Applause.)
So as
extraordinary and difficult and challenging and sometimes frustrating as
this journey may seem, in the end, you, the citizens of this country,
are the ones who must define what freedom means. You're the ones who are
going to have to seize freedom, because a true revolution of the spirit
begins in each of our hearts. It requires the kind of courage that so
many of your leaders have already displayed.
The road ahead
will be marked by huge challenges, and there will be those who resist
the forces of change. But I stand here with confidence that something is
happening in this country that cannot be reversed, and the will of the
people can lift up this nation and set a great example for the world.
And you will have in the United States of America a partner on that long
journey. So, cezu tin bad de. (ေက်းဇူးတင္ပါတယ္) (Applause.)
Thank you. (Applause.)
END
3:10 P.M. MMT
via: Mon Yi
