ကၽြန္ေတာ္ဒီမနက္၊ဓမၼပါလလူငယ္မ်ား၊ဆြမ္းေလာင္းအသင္းေဆာင္းပါး၊
တင္ၿပီးသြားတဲ့အခါ။NLD–BG
အဖဲြ႕နဲ႕၊ေလးေထာက္ကန္အပိုင္၊
ေရေဘးသင့္ျပည္သူေတြဆိ၊ထြက္ခဲ့ပါတယ္၊ေသြးလွဴအဖြဲ႕က၊ကိုညီညီက၊
ဖိတ္ေခၚထားလို႕ပါ။
ပထမဆုံး၊စုရပ္ေနရာရီွရာ၊ေတာင္ဒဂုံရပ္ကြက္၊ေမာင္းမကန္လမ္းရွိ၊
NLDရုံးသုိ႕စထြက္လာပါတယ္၊ထိုမွတဆင့္၊NLD-BGကိုညီညီအိမ္ရွိ၊
စက္ခ်ဴပ္သင္တန္း၊အခမဲ့ပညာေရးကေလေက်ာင္းေလးေနရာဆိကိုလည္း၊
၀င္လည္လုိ္က္ပါတယ္၊အခမဲ့ေဆးေပးခန္းကိုလည္း၊သြားခဲ့ပါတယ္၊
ရွမ္းတဲႀကီးရြာသို႕၊ဆက္လက္ထြက္ခြာခဲ့ပါတယ္၊လမ္းခရီးတေလွ်က္မွာေရေတြဟာ၊
လွ်ံေနပါတယ္၊ေနရာအႏွံ႕အျပားမွာပါဘဲ၊ႏြားေတြေတာင္၊
ေနစရာလယ္မရွိေတာ့၊လူသြားလမ္းမေပၚတက္လာေနပါတယ္၊
လမ္းေဘးႏွစ္ဘက္စလုံးက၊ျမင္ကြင္းတုိင္းဟာ၊စိတ္မေကာင္စရာေတြခ်ည္းပါဘဲ၊
လူေတြဟာ၊ေရျပင္ေပၚ၊အမိုးမလုံ၊အကာမလုံ၊စားစရာဗလာနတိၱနဲ႕၊
ေန႕စဥ္ဘ၀ေတြကုိ၊ဘယ္ဘုရားသခင္ရဲ႕အကူအညီမွမပါဘဲ၊ျဖတ္သန္းေနရပါတယ္၊
သူတို႕ေတြခံစားေနရတဲ့၊ဒုကၡေတြကို၊ၾကည့္ရင္း၊ထုိင္းႏုိင္ငံမွာေရ
ႀကီးတုန္းက၊တက္သစ္စ၀န္ႀကီးခ်ဴပ္၊ယင္လက္ကို၊ျပည္သူေတြ
အၿပစ္တင္တာ၊သြားသတိရမိတယ္၊ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ၊ဒီလိုပါဘဲ၊
ေတြ႕ႀကဳံလာသမွ်ကို၊အေကာငး္အဆုိုး၊မေရြးဘဲတာ၀န္ယူရပါတယ္၊
“ငါလုပ္တာမဟုတ္ဘူး၊သူကံနဲ႕သူဘဲဆိုၿပီး၊သေဘာထားလို႕၊မရပါဘူး”
ဒီလုိဘ၀ေတြဆုိး၀ါးလွစြာ၊ခံစားေနရတာကို၊မ်က္၀ါးထင္ထင္ျမင္ေတြ႕၊
လိုက္ရေတာ့၊လက္ရွိလြတ္ေတာ္ထဲက၊အမတ္မင္းေတြကို၊သူတုိ႕ဘာလုပ္
ေနႀကသလဲ၊မိမိကို္ယ္စားျပဳရာ၊ၿမိဳ႕နယ္ေတြကုိ၊မိမိတို႕အမတ္ေလာင္းမျဖစ္ခင္္ေပးထားေသာ
ကတိေတြကို၊အမတ္လည္းျဖစ္ေရာ၊ေမ့သြားၾကၿပီလား၊
ဥပမာ၊ကၽြန္ေတာ္သြားခဲ့တဲ့၊ဒဂုံၿမိဳ႕သစ္(အေရွ႕ပိုင္း)ၿမိဳ႕နယ္၊အ၀ိုင္းအေရွ႕
ေက်းရြာဆိုရင္၊ဘယ္အမတ္ေလာင္းေတြရဲ႕၊တာ၀န္ယူရမယ့္၊ၿမိဳ႕နယ္၊
ေတြလဲ၊ကၽြန္ေတာ္ေမးႀကည့့္တယ္၊ဘယ္ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕ေတြ၊
လာၿပီးသြားၿပီလဲလို႕၊အားလုံးက၊”ႏိုး”ဘဲ၊ျမင္ေတာင္မျမင္ဘူး၊ၾကားေတာင္၊
မၾကားဘူးတဲ့ပုံဘဲ၊လမ္းတစ္လွ်ာက္လုံး၊ေရေတြဖုံးလႊမ္းလို႕ေန၊
ႏြားေတြလည္း၊ေနစရာမရွိလို႕၊လူသြားလမ္းေပၚတက္လာ၊ေျမြပါးကင္ပါး၊
ဒုကၡေတြ၊ထမင္းခ်က္ဖို႕ဆန္မရွိ၊ေသာက္ေရသန္႕ဆိုတာဘာလဲ၊
အေလးအေပါ့သြားဖို႕ေနရာဘယ္မွာလဲ၊ေရျမဳပ္ေနတဲ့၊အိမ္ေပၚမွာ၊
ဘယ္လိုအိ္ပ္စက္ၾကမလဲ၊”ေႀသာ္ဘ၀ေတြ၊ေၾသာ္ဘ၀ေတြ”၊
ဒီလိုဒုကၡေတြကို၊ကုိယ္တိုင္မခံစားရရင္၊ဘယ္လိုမွကိုယ္ခ်င္းစာတပ္မွာ၊
မဟုတ္ဘူးလို႕ယုံၾကည္မိတယ္၊ယခုလဲၾကည္႕ေလ၊လက္ရွိေရေဘးသင့္၊
ျပည္သူေတြရဲ႕ဆန္အိုးထဲ၊ၾကြက္ေတာင္မ်က္စိလည္ေနခ်ိန္မွာ၊
အမတ္မင္းေတြရဲ႕၊အိမ္မွာေတာ့၊ေပါင္မုန္စားမလား၊ကိတ္မုန္႕စားမလား၊
ေရြးေနခ်ိန္ေပါ့၊သူတို႕ေတြ၊ျမန္မာျပည္မွာ၊အမတ္ျဖစ္တာ၊သိပ္ကို၊
ကံေကာင္းတယ္၊တစ္ျခားႏုိင္ငံမွာဆုိရင္ေတာ့သိပ္ကို၊ႀကည့္ေကာင္း၊
ေနၿပီ၊ပြဲက၊ကၽြန္ေတာ္သြားရာလမ္း၊တေလွ်က္မွာ၊အိမ္ေလးေတြ၊
ကုိယ္စီဟာ၊ေရခေနပါတယ္၊ပုန္းလွ်ဳိးကြက္လွ်ဳိးၾကည္ေနၾကတဲ့၊
မ်က္လုံးေလးေတြကို၊ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိတယ္၊အားကိုးရာမဲ့၊
ေနတဲ့၊မိခိုရာမဲ့ေနတဲ့၊မ်က္၀န္းေလးေတြ၊ဒီေျမမွာေမြး၊ဒီေရကိုေသာက္၊
ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရေပမယ့္၊ေသြးခ်င္းသားခ်င္းညီေနာင္မ်ား၊စိတ္ဓာတ္ကို၊
သူတုိ႕တင္ေျမာက္လုိက္တဲ့၊အမတ္မင္းေတြဆိကေန၊တစ္ျပားသားမွ၊
မရလုိက္သူေတြ၊ႏုိင္ငံသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ရပုိင္ခြင့္ေတြဟာ၊
ဘာလဲဆိုတာ၊မသိနားမလည္စြာ၊ရုိးအၾကသူေတြပါ၊ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လည္း၊
ပထမဆုံး၊ေမးျမန္းၿပီးလာရတာေၾကာင့္၊ဆန္အိတ္ငါးအိတ္ေလာက္နဲ႕၊
ေခါက္ဆဲြေျခာက္၊တစ္ျခားအဆင္သင့္၊စားစရာႏွစ္အိပ္ေလာက္ပါတယ္၊
ပါတယ္၊အိမ္ေျခေပါင္း၊၁၅၀ေက်ာ္မွာ၊၁၂၀ေလက္က၊ေရလႊမ္းေနပါတယ္၊
လို႕ရာအိမ္မူးကေျပာပါတယ္၊ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေရာက္ေတာ့၊ရြာသူရြာသား၊
ေတြဟာ၊တ၀မ္းတခါးစားဖို႕အေရး၊ဖားရွာ၊ငါးရွာထြက္ေနတာေၾကာင့္၊
အသံခ်ဲ႕စက္ရွိရာေနရာဆီ၊ကုိယ္တိုင္ဘဲသြားေရာက္ၿပီး၊ဆန္နဲ႕
စားစရာေတြ၊ေ၀မယ့္၊အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီဆုိင္းဘုတ္တပ္ထားတဲ့၊
အိမ္ရွိရာႀကြလွမ္း၊ခဲ့ၾကပါလို႕၊သြားေအာ္လုိက္ရေသးပါတယ္၊ကၽြန္ေတာ္
ေအာ္ၿပီးေနာက္၊ရြာသူရြာသားေတြတဖြဲဖြဲေရာက္လို႕လာပါေတာ့တယ္၊
သူတို႕၊မ်က္၀န္းကိုယ္ဆိမွာ၊ဘာမ်ားလဲဆုိတဲ့၊စူးစမ္းစိတ္နဲ႕အတူ၊
၀မ္းသာလႈိက္လွဲျဖစ္ေနတဲ့၊အမႈအရာေတြကိုေတြ႕လိုက္ရပါတယ္၊
ကၽြန္ေတာရင္ထဲပီတိျဖစ္မိတယ္၊တစ္အိမ္ေထာင္ကို၊ဆန္တစ္ျပည္နဲ႕၊
စားစရာအနည္းငယ္လွဴခ်ိန္မွာေတာ့၊ရင္ထဲၾကည္ႏူးမႈအျဖစ္ဆုံးပါဘဲ၊
တုန္ရင္ေနတဲ့၊သူတုိလက္ထဲက၊ထည္႕ေပးလုိက္ခ်ိန္မွာ၊ရင္ထဲ၊
၀မ္းနညး္၀မ္းသာျဖစ္မိတယ္၊၀မ္းသာတာက၊သူတို႕ဘ၀ေတြရဲ႕၊
လက္ရွိအခက္အခဲေတြကို၊အနည္းအမ်ားဆုိသလို၊ကိုယ္ႏုိင္သေလာက္၊
ကူညီႏုိင္လို႕ပါ၊၀မ္းနည္းတာကေတာ့၊သူတို႕ဘ၀ေတြကို၊တာ၀န္ရွိသူ
ေတြက၊မ်က္ႏွာလြဲခဲျပစ္လုပ္လို႕ပါဘဲ။
တစ္ေန႕လြတ္ေတာ္ထဲသြားၿပီး၊ဥပေဒေတြျပဌန္းေနတဲ့၊
ပညာရွင္ႀကီးေတြကုိ၊ဒီတစ္ခါေရးဆဲြရင္၊Sympthetic
law ေခၚ
ကို္ယ္ခ်င္းစာေရးနာေရးဥပေဒပါထည့္သြင္းပါလို႕၊ေအာ္ေျပာခ်င္
စိတ္ေတာင္၊ေပါက္လာမိတယ္လို႕၊ရင္ဖြင့္ရင္း၊ကၽြန္ေတာ္ေဆာင္းပါးကို၊
တန္ခ်ိန္ေပါင္းမ်ားစြာေလးလံတဲ့၊သက္ျပင္းေတြနဲ႕အတူ၊
အဆုံးသတ္လိုက္မ္ိပါေတာ့တယ္ခင္ဗ်ာ။
သီဟနာဒ
No comments:
Post a Comment