တိုင္းျပည္
အေရွ႕ေတာင္အာရွရဲ႕
အညိဳေရာင္ ညေနခင္းမွာေပါ႔…
ဧရာဝတီဟာ
သူ႔ ဣေျဒၵကို ျပသရင္း
အသံမဲ႔ စီးဆင္းလို႔…
အဲသလို
အေမွာင္ေရာင္ေတြထဲ
ၿမဳိ႕ပ်က္ႀကီး ပုဂံဟာလည္း
သခၤါရ အခင္းအက်င္းေတြကို ျပသလို႔…
တိုင္းျပည္ဟာ
တမိုးခ်ဴပ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ၿပီ။
တုိင္းျပည္ဟာ…
ဒီညေနညိဳညိဳမွာ
သူ႕ဆံပင္အိုေတြကို ဖားလ်ားခ်
သူ႔ခႏၶာကိုယ္ေပၚက
ေခတ္ဆိုးေတြ ေရးထိုးသြားတဲ့
ေဆးမင္ေၾကာင္အမာရြတ္ေတြကုိ ပြတ္သပ္ရင္း
သူဆိုေနက် အလြမ္းသီခ်င္းကို
ဘယ္သူမွ မၾကားေအာင္ ဆိုလိုက္တယ္…။
တိုင္းျပည္ဟာ…
သူ႔ေခၽြးခံအိကၤ် ီေဟာင္းႀကီးထဲ
ဝမ္းနည္းဖြယ္ရနံ႔ေတြနဲ႔
တြန္႔တြန္႔ေက် ရာဇဝင္ေတြကို
လူျမင္မခံရဲတာမို႔
သက္ျပင္းေတြခ်လို႔
ေန႔တဓူဝ…။
တိုင္းျပည္ဟာ…
ဘဝတေလွ်ာက္လံုး
ခပ္ညံ့ညံ့အစိုးရေတြနဲ႔သာ
အလိုမတူပဲ ေပါင္းဖက္ခဲ႔ရသမို႔
ခပ္ညံ့ညံ့တိုင္းျပည္လို႔
အေခၚခံရတာကို
ရွက္ေပမယ္႔လည္း
သူ႔ခမ်ာ
မရွက္ႏိုင္ေတာ႔ဘူးတဲ့…။
တုိင္းျပည္ဟာ…
အာရွမွာက်ားေတြ
တေကာင္ၿပီးတေကာင္
ေပါက္ဖြားႀကီးမားလာခဲ႔ေပမယ္႔
သု႔မွာက…
ေခြးအဆင့္သာသာ ရွိတာမို႔
တပါးတိုင္းသားတို႔
သူ႔ေျမေပၚ အလည္လာတဲ့အခါ
မ်က္ႏွာကိုဝွက္ၿပီး
အိပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ရသတဲ့…။
တိုင္းျပည္ဟာ…
လကမၻာေပၚကို
ခဏခဏတက္တဲ့ တိုင္းျပည္လို႔
မထင္ေပၚခ်င္ေပမယ္႔
ျပႆနာေတြ
ခဏခဏတက္တဲ့ တုိင္းျပည္လို႔
ေက်ာ္ေစာမွာေတာ႔
ရွက္လွသတဲ့…။
တိုင္းျပည္ဟာ…
ဖြားကာစ ကတည္းက
ေမြးရာပါ အလွေတြနဲ႔
ၿပီးျပည့္စံုပါရက္္ကနဲ႔
ဒီလူေတြ လုပ္ကာမွ
နဂိုရွိေသာ္လည္း
နဂိုင္းမထြက္ရရွာလို႔
ဝဋ္နာကံနာလို႔ပဲ
မွတ္ယူထားပါသတဲ့…။
တိုင္းျပည္ဟာ…
အက်ဥ္းစခန္းေတြထဲ
အစိုးရလုပ္မယ္႔သူေတြကို
ေထာင္ခ်ၿပီး…
ေထာင္က်ရမယ္႔သူေတြက
အစိုးရလုပ္ေနၾကတာကိုလည္း
နည္းနည္းမွ မေက်နပ္ဘူးတဲ့…။
တိုင္းျပည္ဟာ…
ျမန္ျမန္ေသရမယ္႔ သူေတြက
ၾကာၾကာေနရၿပီး…
ၾကာၾကာေနရမယ္႔ သူေတြက
ျမန္ျမန္ေသေနၾကတာလည္း
နားမလည္ႏိုင္ဘူးတဲ့…။
တိုင္းျပည္ဟာ…
သူ႔ရင္ဘက္ လက္ေပြ႕အိတ္ထဲက
အတြင္းေၾကေၾကေနတဲ့
ကေလးေတြရဲ႕ အနာဂတ္ကို
လူေတြ႕တိုင္း ထုတ္ထုတ္ျပ
ဒီလူေတြ ကိုယ္၌က
တဘဝလံုး ေၾကမြေနေတာ႔ကာ
သူ႔ခမ်ာ ငိုရသတဲ့…။
ဒီလိုနဲ႔…
တိုင္းျပည္ဟာ
အခုတေလာ
ရင္တေမာေမာနဲ႔
အေဝးပ်ံ ခြပ္ေဒါင္းတို႔ရဲ႕
သေျပခင္းေလး
ပ်ဳိးထားသတဲ့…။
ဒီလိုနဲ႔…
တိုင္းျပည္ဟာ
အိုမင္းလြန္းလွေပါ႔…။
(၂)
ျမန္မာျပည္မွာက
ငွက္ဖ်ားေပါတယ္…။
ေခြးေလေခြးလြင့္
သူေတာင္းစားနဲ႔
ဆင္းရဲသားေပါတယ္…။
ျခင္
ယင္ေကာင္
ဖာ
သူခိုးနဲ႔
အလႉခံလည္းေပါတယ္…။
ဘုန္းႀကီး
စစ္သား
ဘိန္းသမားနဲ႔
ကပ္ဖားယပ္ဖား
အေခ်ာင္သမားလည္းေပါ…
အရည္အခ်င္း မရွိပဲ
ေခါင္းေဆာင္လုပ္ခ်င္သူလည္းေပါ…။
မရယ္ရတဲ့ လူျပက္ေတြနဲ႔
အသံုးမက်တဲ့
အကယ္ဒမီေတြလည္းေပါ…
ခါေတာ္မီွ
ေကာ္ပီသီခ်င္းေတြနဲ႔
ေထာက္လွမ္းေရးေတြလည္း ေပါတယ္ေပါ႔…။
ဒီမိုကေရစီသမားေတြလည္း ေပါသလို
ၾကံ့ဖြတ္ေတြလည္းေပါ…
ဗိုလ္ခ်ဴပ္ႀကီးေတြေပါသလို
ေထာင္သားေတြလည္း ေပါတယ္ေပါ႔…။
ေဆးအတု
ဆီအတု
ေရြးေကာက္ပြဲအတု
အမဲေျခာက္အတုနဲ႔
ႏိုင္ငံေရးသမား အတုေတြလည္းေပါ…။
ဥပေဒအတု
အစိုးရအတု
ပညာတတ္အတုနဲ႔
ရဲရဲေတာက္ အတုေတြလည္းေပါ…။
တကယ္ေတာ႔
ျမန္မာျပည္ဆိုတာ…
လူ႔အခြင့္အေရး
ရွားပါးလြန္းတာကလြဲလို႔
က်န္တာေတြ အကုန္ေပါတဲ့
အရပ္ဆိုပါေတာ႔…။
(၃)
ဆင္းရဲျခင္းသမုဒၵရာရဲ႕ ၾကမ္းျပင္
ရာဇဝင္မတြင္တဲ့ သေဘာၤပ်က္ေတြထဲ
သံေခ်းတက္ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားနဲ႔ ေသာင္တင္
ငုပ္လွ်ဳိးေနသူမ်ားရဲ႕ ဘဝဟာ
အသံမျမည္တဲ့ အိပ္မက္ေတြနဲ႔
ပုပ္ပြ…။
ျဖစ္ရပံုက…
ဒီႏိုင္ငံငယ္ေလးထဲ
ကုသလို႔ မရတဲ့
ႏိုင္ငံေရးေရာဂါေတြက ထူေျပာ
ေခတ္အဆက္ဆက္
ခပ္ခ်ာခ်ာ ဒဏၬာရီေတြနဲ႔ရင္ခုန္
လူညံ့ေတြသာ စုၿပဳံလာခဲ႔တယ္…။
ဒီအရပ္မွာေပါ႔…
အုပ္ခ်ဳပ္သူဆိုတာက
ဖိႏွိပ္သူလို႔ အဓိပၸါယ္ရသတဲ့…
ဖိႏွိပ္သူဆိုတာကို
ရက္စက္သူလို႔ေတာ႔ ဘာသာမျပန္လိုက္ၾကနဲ႔
သူတို႔ဟာ
ေမြးရာပါ ယုတ္မာသူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကေလတယ္…။
လူယုတ္မာေတြေလ…
တဗိုလ္က် တဗိုလ္တက္နဲ႔
တိုင္းျပည္ကို ႏွိပ္စက္လာ
ပညာမဲ႔သူတို႔ ပြားမ်ား
ဆင္းရဲျခင္းတို႔ ႂကြယ္ဝခမ္းနား
အဓမၼတရား ထြန္းကားရာ
အႏၱရာယ္တို႔ ႂကြထရာ
အမွားသာလွ်င္ အမွန္ျဖစ္ရာ
ကံၾကမၼာတို႔ ၿမဳံအရာ
ဒီအရပ္ဟာေလ…
စုတ္ျပက္သတ္ခဲ႔ေပါ႔…။
ဒီလိုနဲ႔…
အမွည့္လြန္ေနတဲ့ ေခတ္ေတြဟာ
ေဆာင္းဦးေပါက္ရာသီလို
ဒို႔ွဆီကို အေရာက္ေနာက္က်ခဲ႔
ဒီလိုနဲ႔…
ဒုကၡဆိုတဲ့ မာေက်ာေက်ာအေမြးေတြနဲ႔
ေတာ္လွန္ေရးကို ထုဆစ္ခဲ႔
ရံဖန္ရံခါ…။ ။
မာ႐ု
(ပန္းစကား)
No comments:
Post a Comment